«Μερίδα της ελληνικής κοινής γνώμης, μπροστά στις "εκπτώσεις" από πολλά πράγματα που επιβάλλει η οικονομική κρίση, εκτιμά, μάλλον επιφανειακά, ότι μείωση στρατιωτικών δαπανών θα επιφέρει "αυξήσεις" στους φορολογικά μαστιζόμενους πολίτες... ξεχνώντας τη μαύρη τρύπα του ατέρμονος ελληνικού δανεισμού (...) Η καλλιέργεια στην κοινή γνώμη προσδοκιών για "μείωση των εξοπλισμών" στις δύο χώρες και επομένως η δημιουργία αισθήματος "ανακούφισης" στους Ελληνες πολίτες ότι θα εξοικονομηθούν χρήματα στον προϋπολογισμό είναι το χρυσωμένο χάπι για λογής λογής μέτρα των δύο χώρων στο Αιγαίο, που θα μειώσουν την ένταση και θα εξοικονομήσουν χρήματα. Τα "μέτρα" όμως αυτά μπορεί να αποβούν πολύ επικίνδυνα για τμήματα της εθνικής κυριαρχίας και ελληνικά νησιωτικά εδάφη που μπορεί να βρεθούν εγκλωβισμένα σ' ένα μέλλον αβέβαιο και με σίγουρο μαρασμό. Και κάτι τέτοιο δεν αντισταθμίζεται με καμία αποπληρωμή δανείου...» (η Κύρα Αδάμ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Ο φόβος αποτελεί βασικό μηχανισμό χειραγώγησης. Είναι το πολυτιμότερο όπλο που έχει στη διάθεσή της η εξουσία. Μια φοβισμένη κοινωνία γίνεται έρμαιο των μηχανισμών καταστολής και χειραγώγησης. Ηδη έχει αρχίσει μια δύσκολη περίοδος, κατά την οποία η ελληνική κοινωνία θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους φόβους της και να τους διαχωρίσει από τις φοβίες της που σκόπιμα και συστηματικά καλλιεργούνται. Εχει έρθει η ώρα που πρέπει να διακρίνουμε τον πραγματικό "δράκο" της παραμυθένιας ευημερίας μας και να τον αντιμετωπίσουμε. Στο πεζοδρόμιο, με πάθος, χωρίς φόβο και το - κυριότερο - με ακάλυπτα τα πρόσωπα» (το άρθρο στο ΠΟΝΤΙΚΙ).