Το νομοσχέδιο είναι εκτός πραγματικότητας, σημείωσε ο εκπρόσωπος της ΝΔ Γεώργιος Κοντογιάννης, ζητώντας, όμως, ουσιαστικά περισσότερα μέτρα ενίσχυσης των εργοδοτών και κίνητρα για τη μερική απασχόληση. Αναφερόμενος στο «μηχανισμό στήριξης», υποστήριξε ότι «η τρόικα έχει θέσει στο τραπέζι το σύνολο των εργασιακών σχέσεων», «οι εγγυήσεις ακούγονται σαν κακόγουστη φάρσα», προσθέτοντας ότι «ίσως αναγκαστείτε σύντομα να υπογράψετε την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων».

Οπως είπε, «το ΠΑΣΟΚ θεσμοθέτησε την ενοικίαση εργαζομένων στο οποίο δεν δίνει λύση με το νομοσχέδιο», ενώ «θέτει σε καθεστώς γενικευμένης ανασφάλειας όλους τους εργαζόμενους», αφού «θα αποθαρρύνει τις προσλήψεις, μια και τα περισσότερα από όσα προτείνει δεν ενισχύουν την αγορά». Κατηγόρησε δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, για τα ίδια τα οποία και αυτή νομοθέτησε και εφάρμοσε στη διάρκεια της δικής της διακυβέρνησης.

Τάχθηκε, ακόμα, ευθέως υπέρ της ενίσχυσης της μερικής απασχόλησης, ανέφερε ότι «ο επιχειρηματίας αντί να προσλάβει μερικώς απασχολούμενους οδηγείται στο να δίνει απλά υπερωρίες». Τέλος, σημείωσε ότι «θα υπερψηφίσουμε τα άρθρα που αφορούν την λειτουργία των ασφαλιστικών ταμείων», αφού «οι διατάξεις είχαν προετοιμαστεί από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας».

Για ρυθμίσεις που δεν ενθαρρύνουν τις επιχειρήσεις να κάνουν προσλήψεις άσκησε κριτική και ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Α. Κολοκοτρώνης, υποστηρίζοντας ότι «δεν υπάρχει ευελιξία στην διαμόρφωση των όρων απασχόλησης». Παράλληλα, ρίχνοντας το δηλητήριο του κόμματός του ενάντια στους μετανάστες, υποστήριξε ότι «η κυβέρνηση δεν θέτει όριο στην μετανάστευση, ούτε βάζει ποσόστωση» στους αλλοδαπούς που εργάζονται στις επιχειρήσεις. Ωμό αντικομμουνισμό έκανε στην παρέμβασή του ο Α. Γεωργιάδης (βλέπε σελ. 6 - 7).

Το νομοσχέδιο καταψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον εισηγητή του Μιχάλη Κριτσωτάκη να ζητά από την κυβέρνηση «να πει όχι στους επικυρίαρχους του ΔΝΤ», αφού με το νομοσχέδιο «ανατρέπονται κατακτήσεις δεκαετιών» και «αυτό που κυριαρχεί είναι η απορρύθμιση», καθώς και η «μειωμένη προστασία». Πρότεινε την «αναζήτηση τρόπων αυξημένης προστασίας του αδύναμου πόλου δηλαδή των εργασιακών σχέσεων», υποστηρίζοντας ότι στο διάλογο που προηγήθηκε «απορρίφθηκαν οι προτάσεις της εργατικής πλευράς».