Από την εκδήλωση που έγινε στο παράρτημα του Συνδικάτου Οικοδόμων στο Περιστέρι

Τα παραπάνω επισήμανε, μεταξύ άλλων, ο Αλέκος Αρβανιτίδης, μέλος του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης - συζήτησης με θέμα «Το "νέο" σχολείο και οι θέσεις του ΚΚΕ», που έγινε προχτές με πρωτοβουλία των Κομματικών Οργανώσεων Περιστερίου, στο τοπικό παράρτημα του Συνδικάτου Οικοδόμων. Επικεντρώνοντας στο μορφωτικό περιεχόμενο του «νέου» σχολείου και μεταφέροντας την εμπειρία από τις χώρες που εφαρμόστηκε, ο Α. Αρβανιτίδης ξεκαθάρισε ότι «φτιάχνουν μια Παιδεία ακόμα πιο ταξική. Ανάλογα με τις επιδόσεις των παιδιών θα βαθμολογούνται τα σχολεία και ανάλογα με το βαθμό τους θα χρηματοδοτούνται. Το σύστημα αυτό εφαρμόστηκε σε Αγγλία και ΗΠΑ και είχε ως αποτέλεσμα πολλά σχολεία να κλείσουν, μαθητές και εκπαιδευτικοί να μείνουν στο κοινωνικό περιθώριο».

«Η κυβέρνηση προκειμένου να περάσει εύκολα στη συνείδηση των εργαζομένων και της νεολαίας το ν/σ για το "νέο" σχολείο, χρυσώνει το χάπι, το προπαγανδίζει με πιασάρικα συνθήματα. "Πρώτα ο μαθητής" λέει η κυβέρνηση, δεν εξηγεί όμως πώς μπορεί να συμβαδίζει αυτό με τη συγκρότηση τάξεων με 30 μαθητές. Για την κυβέρνηση είναι πρώτα ο επενδυτής. "Η τσάντα θα μένει στο σχολείο" ισχυρίζεται. Πρόκειται για τεράστιο ψέμα, η τσάντα θα περιδιαβαίνει από το σχολείο στο φροντιστήριο και στο "ιδιαίτερο". "Κανένα σχολείο και κανένα παιδί δεν αφήνουμε να μείνει πίσω". Το σύνθημα είναι υπερατλαντικό, διατυπώθηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1990 κατά την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση των ΗΠΑ και το αποτέλεσμα: Τα περισσότερα παιδιά έμειναν αμόρφωτα και ένα μεγάλο μέρος λειτουργικά αναλφάβητο», υπογράμμισε ο Α. Αρβανιτίδης.

Ο ομιλητής έκανε επίσης ιδιαίτερη αναφορά στον άλλοτε ωμό κι άλλοτε εκλεπτυσμένο αντικομμουνισμό, που θεριεύει μέσα στα σχολεία και αποκαλύπτει και από αυτή τη σκοπιά την προσπάθεια του συστήματος να παραμερίσει την επιστημονικότητα και να συσκοτίσει την πραγματικότητα. Κάλεσε τους εκπαιδευτικούς να αντισταθούν, να παλέψουν για την ιδεολογική και πολιτική χειραφέτηση της εργατικής τάξης για τη διαμόρφωση του νέου τύπου ανθρώπου, διδάσκοντας το μάθημα της επιστημονικής και ιστορικής αλήθειας, αλλά και μέσα από τη στάση ζωής διδάσκοντας ότι υπάρχουν αξίες και ιδανικά και αυτά βρίσκονται στο δρόμο του αγώνα, στο δρόμο για τη λαϊκή παιδεία, την κοινωνία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

«Σήμερα - είπε - όσο ποτέ άλλοτε είναι ανάγκη ο εκπαιδευτικός να αποτελέσει πρότυπο στα μάτια των παιδιών του, των μαθητών του, των συναδέλφων του. Και είναι πρότυπο ο εκπαιδευτικός που δεν είναι "ιδιαιτεράκιας", που μέσα στην τάξη δίνει τον καλύτερο εαυτό του για να μάθουν τα παιδιά γράμματα. Και είναι πρότυπο ο εκπαιδευτικός που κάνει δωρεάν "κόκκινα" μαθήματα στα παιδιά των απολυμένων εργατών, των ανέργων, στα μεταναστόπουλα. Αυτό τον εκπαιδευτικό θέλουμε. Το δάσκαλο του λαού, το δάσκαλο του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος».