Απόλυτα δικαιολογημένα ο λαός δεν (πρέπει να) πιστεύει λέξη από τις θλιβερές διακηρύξεις περί διαφάνειας και «φωτός» που σπεύδουν να μηρυκάσουν οι ηγεσίες των αστικών κομμάτων κάθε φορά που βουλιάζουν στο βούρκο των σκανδάλων τους. Εκτός των άλλων, ο κυριότερος λόγος είναι ότι την ίδια στιγμή συνεχίζουν με μεγαλύτερη ορμή την πολιτική που παράγει τα σκάνδαλα. Μόνο ατυχή σύμπτωση δεν αποτελεί το γεγονός ότι την ημέρα που ο Τ. Μαντέλης ομολογούσε στη Βουλή ότι πήρε μίζα από τη «Ζήμενς», την ίδια μέρα το υπουργικό συμβούλιο στο Μέγαρο Μαξίμου αποφάσιζε να εντατικοποιήσει το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, βγάζοντας στο σφυρί ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΕΥΔΑΠ, ΛΑΡΚΟ, καζίνα, λιμάνια, αεροδρόμια, τουριστικές εγκαταστάσεις, φιλέτα της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου κ.ο.κ. Αραγε ποιον μπορούν να πείσουν ότι δε θα δοθούν νέες μίζες για το καινούριο φαγοπότι που ξεκινά, ότι οι αρμόδιοι υπουργοί θα αρνηθούν μια «χορηγία» από τις ενδιαφερόμενες πολυεθνικές κ.ο.κ.; Μπορεί να θεραπευτεί η διαφθορά και η σαπίλα του συστήματος όταν συνεχίζεται η πολιτική του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και της καταλήστευσης του παραγόμενου πλούτου από μια χούφτα μονοπωλίων; Η απάντηση στα ρητορικά αυτά ερωτήματα είναι μία: Δεν παίρνει «εξυγίανση» και θεραπεία η σαπίλα του καπιταλισμού. Μόνο ρήξη και ανατροπή.