Οι μεγάλοι αντιπρόσωποι των συμφερόντων των αρχόντων στις χώρες τους συνέτρωγαν στη Νίκαια. Καθαρά πιάτα, με ψάρι - κοτόπουλο χωρίς τρελές αγελάδες και διοξίνες. Καθαρές προθέσεις. Να καταφέρουν να παγιώσουν το δικαίωμα να αποφασίζουν οι ίδιοι λίγοι και οικονομικώς ισχυροί. Συνάμα για να αποκρύψουν τις ωμές προθέσεις τους, να κάτσουν όσο γίνεται πιο βαριά στο σβέρκο των πολλών, των εργαζομένων, μεταξύ τυριού και αχλαδιού ετοίμαζαν και μια χάρτα ανθρωπίνων δικαιωμάτων για νάχουμε την ψευδαίσθηση ότι μας προστατεύουν κιόλας από την εφαρμογή των ίδιων τους των σχεδίων.

Στα Βεντιμίλια λοιπόν, όπως και στην ίδια τη Νίκαια, συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες Ιταλοί εργαζόμενοι, αγρότες, φοιτητές, ακτιβιστές για να διαμαρτυρηθούν εναντίον μιας ενωμένης Ευρώπης που δεν τους αφορά, δεν τους αρέσει, δε θέλουν να την πληρώσουν με το αίμα και τον ιδρώτα των παιδιών τους.

Σύνορα. Τα Βεντιμίλια είχαν σύνορα. Εκεί τους περίμενε με σκληρότητα η γαλλική αστυνομία, να τους αντιμετωπίσει ως Ιταλούς εισβολείς στην επικράτειά της! Στην Ευρώπη του 2000 με το βαρύτατο φόρο περιορισμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μιας Σένγκεν, με τόση πολυλογία περί ελεύθερης διακίνησης στη Ζώνη Ευρώ, των αγαθών, των ανθρώπων κλπ., οι διαδηλωτές όχι μόνον δεν μπορούσαν να περάσουν τα αστυνομικά σύνορα, αλλά έφαγαν και ξύλο. Τι ωραία που είναι αυτή η... ευρωπαία δημοκρατία! Τι ψεύτικη και καταπιεστική. Αυτοί το ήξεραν. Τώρα κι εμείς. Κι οι άλλοι που ίσως κάτι είδαν στην τηλεόραση και κάτι διάβασαν στις εφημερίδες στα ψιλά.

Κάθε φορά που θα εμφανίζεται στους δρόμους και στα σοκάκια, στις λεωφόρους και τις πλατείες κύμα λαϊκό και αντιμονοπωλιακό, αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό, θα ξεφυτρώνουν τα πραγματικά σύνορα, που χαράσσουν με βία και καταστολή τα αβυσσαλέα ταξικά συμφέροντα με τις ασπίδες και τα αστικά τους δακρυγόνα απ' τη μια κι η παντιέρα του λαού, κυματίζουσα απ' την άλλη.

Τα Βεντιμίλια θα πολλαπλασιάζονται συνεχώς. Οπου κι αν πάμε, ό,τι κι αν θελήσουμε να διεκδικήσουμε απ' τα παλάτια των Βρυξελλών που ρυθμίζουν πού θα πάνε οι βαλίτσες, πού και ποιοι θα φάνε, ποιοι και πώς θα πεινάνε και πότε θα συζητάμε ή θα αναπνέουμε, νάσου κι ένα τείχος. Ασπίδες, κράνη, ασύρματοι, σφαίρες από καουτσούκ, γκλομπ, αύρες, σαύρες σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Σιγά σιγά, το ένα σύνορο μετά το άλλο θα φτιάχνει μέγκενες και θα περικλείει ασφυκτικά τα λαϊκά κύματα, θα τα περιορίζει εκεί που μπορούν να είναι ακίνητα κι ακίνδυνα για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης.

Επιδόματα τέλος. Τιμές προϊόντων και ώρες και είδος δουλιάς, υπερεργασία και ελαστικότητα καθορισμένα από τα αφεντικά. Μετανάστες - δούλοι θα νομιμοποιούνται ως δούλοι με σύγχρονο τρόπο σε εκσυγχρονισμένα κάτεργα. Στα δημόσια βήματα οι έχοντες «αντιευρωπαϊκή» ή αντινατοϊκή άποψη θα συναντούν τα Βεντιμίλια του αποκλεισμού. Αλλωστε στο Παρίσι, την ώρα της Νίκαιας, συνεδρίαζε και η ΔΕΕ. Και οι Δυτικοευρωπαίοι έμποροι όπλων προετοιμάζονταν για μια δύναμη ταχείας επέμβασης που εκείνοι θ' αποφασίζουν πότε θα στέλνουν και πού για να «καταστέλλει πολιτικές κρίσεις». Δηλαδή διαδηλώσεις, απεργίες, διαμαρτυρίες ευρείας απήχησης και κλίμακας που εμποδίζουν τη ροή των κερδών τους.

Με το νου στα Βεντιμίλια που έρχονται και την καρδιά στο κύμα το παλιρροϊκό των εργαζομένων που διογκώνεται, το ΚΚΕ αυτή τη βδομάδα βαδίζει στο 16ο Συνέδριό του. Η δύναμη είναι στα ριζά του κύματος και στην επιτάχυνσή του. Καλή δουλιά με γερά χέρια και μυαλά για όλους και όλες που θα φορτωθούν στις πλάτες τους τα κύματα της αντεπίθεσης στα κάθε λογής Βεντιμίλια του παρόντος και του μέλλοντός μας.