Το γνωστό δρόμο των δικαστηρίων και των νομικών διεκδικήσεων υποδεικνύει και πάλι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ στους εργαζόμενους σαν το επόμενο στάδιο της «πάλης» κατά των ανατροπών που η κυβέρνηση επέβαλε με την ψήφιση του αντιασφαλιστικού εκτρώματος. Πρόκειται, βέβαια, για παλιά και δοκιμασμένη συνταγή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ να στρίβει «διά των δικαστηρίων». Γιατί, εκτός οριακών περιπτώσεων που μπορεί να αξιοποιηθεί και η νομική υποστήριξη, στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι διατάξεις που ανατρέπουν βασικά εργατικά και ασφαλιστικά δικαιώματα είναι όχι μόνο νομότυπες, αλλά πέρα για πέρα «νόμιμες» και συμβατές με το δίκιο του κράτους των καπιταλιστών. Είναι, όμως, πέρα για πέρα παράνομες, για το νόμο που πρεσβεύει το δίκιο του εργάτη, το δίκιο των εκμεταλλευομένων, που παράγουν τον πλούτο αυτής της κοινωνίας.

Αρα, το βασικό για τον εργάτη δεν είναι αν το κόψιμο της σύνταξης είναι νομότυπο, αλλά αν είναι νόμιμο από τη σκοπιά των δικών του συμφερόντων. Και βέβαια κανένα αστικό δικαστήριο δε φαίνεται να μπορεί να δώσει απάντηση σε αυτή την αγυρτεία. Αλλωστε, ήδη υπάρχει νόμος του κράτους για το αντίθετο. Αυτό το γνωρίζει και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, όπως γνωρίζει και την τέχνη του αποπροσανατολισμού.

Και αποπροσανατολισμός είναι αντί να ζητάς από τον εργάτη να μη νομιμοποιήσει στη συνείδησή του το αντιασφαλιστικό έκτρωμα, να τον βαυκαλίζεις με τη νομιμότητα κάποιων διατάξεων, αντί να τον στρατεύεις στην πάλη για την κατάργηση του τερατουργήματος, να του καλλιεργείς φρούδες ελπίδες για τη νομική διέξοδο... Μόνο που οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ούτε ήθελαν ούτε θέλουν να αντιπαλέψουν την αντιασφαλιστική πολιτική, γι' αυτό ψάχνουν προσχήματα και καλλιεργούν αυταπάτες. Αυτή άλλωστε είναι και η αποστολή τους.