«Το ζήτημα εστιάζεται στους δύο δρόμους ανάπτυξης. Από τη μία η καπιταλιστική ανάπτυξη, που τη θρέφει το αίμα της εργατικής τάξης, από την άλλη η ανάπτυξη που έχουν ανάγκη τα λαϊκά στρώματα, η εργατική τάξη». Αυτά σημείωσε παίρνοντας το λόγο, στη χτεσινή ημερίδα της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, ο πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας και βασικός εισηγητής, Γιάννης Τασιούλας.

Επισήμανε ότι «η εργατική δύναμη είναι σε διαρκή φθορά από τη μόνιμη και σταθερή εκμετάλλευση του κεφαλαίου», ενώ αναφερόμενος στη λειτουργία των ελεγκτικών μηχανισμών και των ΕΞΥΠΠ, ανέδειξε γιατί είναι ανάγκη η δημιουργία κρατικού σώματος γιατρών εργασίας και η κατάργηση των επιχειρήσεων στο χώρο της Υγιεινής και της Ασφάλειας της εργασίας. Αλλά και τα αιτήματα για σύνταξη στα 55, 6ωρο - 5ήμερο - 30ωρο, αυξημένο μεροκάματο, κλπ. της ταξικής Ομοσπονδίας του κλάδου συνδέονται άρρηκτα και με την πρόληψη κι αντιμετώπιση κινδύνων που πολλαπλασιάζουν οι συνθήκες εργασίας, όπως διαμορφώνονται με βάση την κερδοφορία των μεγαλοεργοδοτών.

Χαρακτηριστική για το πώς μαθαίνουν τους αυριανούς εργαζόμενους να μετρούν τη σημασία της προστασίας τους ανάλογα με το πόσο κοστίζει ήταν η παρέμβαση του Δημήτρη Βιτάλη, από το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ). Ετσι, στη Νομική, καλούσαν τους φοιτητές να μελετήσουν με ποιο δικονομικό τρόπο αθωώθηκε η εφοπλιστική εταιρεία στην οποία ανήκε το «Σαμίνα», το οποίο παρέσυρε στο βυθό δεκάδες ανθρώπινες ζωές. Στο Πολυτεχνείο, οι φοιτητές μαθαίνουν εξισώσεις με ασκήσεις για το πόσο κοστίζουν απαραίτητα προστατευτικά μέτρα. Στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, γίνονται σεμινάρια για την ψυχολογία της απόλυσης!

Η Εύη Γεωργιάδου, μηχανικός ασφαλείας και μέλος του ΔΣ του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, σημείωσε πως «αν ένας κλάδος δείχνει την εγκληματική δράση του κεφαλαίου απέναντι στη ζωή, στην ασφάλεια και την υγεία του εργαζόμενου, τότε είναι των κατασκευών». Ενδεικτικό ότι την τελευταία δεκαετία (1999 - 2009) σε σύνολο περίπου 1.500 θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων, τα 731 (σχεδόν 50%), ήταν στον κλάδο των κατασκευών. «Το πρόβλημα», συμπλήρωσε, «είναι ότι η αντιμετώπιση της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων καθορίζεται με κριτήριο την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου».

Ο Χρήστος Παπάζογλου, γιατρός εργασίας, αφού σημείωσε πως υγεία για την εργοδοσία είναι απλά η ικανότητα προς εργασία, ενώ για την εργατική τάξη η κατάσταση πλήρους σωματικής, πνευματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας του ανθρώπου, τόνισε: «Στον κλάδο των κατασκευών οι εργαζόμενοι όλων των ειδικοτήτων εκτίθενται σε μεγάλο συνδυασμό παραγόντων κινδύνου, που οδηγούν σε βλάβες της υγείας, στο βαθμό που δε λαμβάνονται μέτρα προστασίας. Ετσι, έχουμε μυοσκελετικά προβλήματα, βαρηκοΐα, δερματίτιδες και αναπνευστικά προβλήματα, πνευμονοκονίαση, αμιάντωση, επαγγελματικό καρκίνο, κλπ.».

Η Νόρα Χάγιου, από το Συνδικάτο Εργαζομένων του ΙΓΜΕ (Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών), αναφερόμενη στην εμπειρία του χώρου από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, επισήμανε τα όρια της νομοθεσίας και των ίδιων των μηχανισμών.

Χαιρετισμό εκ μέρους του ΠΑΜΕ απηύθυνε Ο Θόδωρος Κούτρας, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας.