Το ενιαίο μισθολόγιο που προωθεί η κυβέρνηση και η τρόικα για τους εργαζομένους στο Δημόσιο, πάνω απ' όλα πρέπει να βάλει τέλος στις ψευδαισθήσεις ότι τάχα ορισμένοι θα μπορούσαν να διασωθούν από την κρίση με μικρές ή μεγαλύτερες απώλειες, αλλά πάντως θα γλιτώσουν. Αποδεικνύεται πλέον περίτρανα ότι όλοι αυτοί πλανώνται πλάνην οικτράν. Το ενιαίο μισθολόγιο, που ας σημειωθεί έρχεται αμέσως μετά από το πετσόκομμα των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων κατά 20-25% (περισσότερα δηλαδή από 2,9 δισ. ευρώ), είναι στην πραγματικότητα ένα «πολυ-εργαλείο» για διαρκή συρρίκνωση των μισθών, αλλά και των δικαιωμάτων των εργαζομένων στο Δημόσιο. Μέσω του ενιαίου μισθολογίου, η κυβέρνηση δε θα εισπράξει μόνο αυτά που προβλέπονται από το μνημόνιο τα επόμενα χρόνια (2011-2013), αλλά θα προσφεύγει διαρκώς στην «πηγή» των μισθών και των συντάξεων των εργαζομένων στο Δημόσιο, πολύ περισσότερο που στο μνημόνιο υπάρχουν 11 δισ. «μη καθορισμένα». Δεν έχει προσδιοριστεί ακόμα δηλαδή από πού θα εξοικονομηθούν και αυτό προβλέπεται να γίνει μέχρι την άνοιξη του 2011. Παρ' όλα αυτά το ενιαίο μισθολόγιο δεν είναι παρά ένας κρίκος στην επίθεση κατά των εργαζομένων στο Δημόσιο. Στην ατζέντα της κυβέρνησης, όπως προκύπτει σαφώς από τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της, βρίσκεται η άρση της μονιμότητας, αλλά και η καθιέρωση ευέλικτων μορφών απασχόλησης... Σε κάθε περίπτωση, το ενιαίο μισθολόγιο είναι μια καλή αφορμή για να αναλογιστούν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο ότι πρέπει να υπάρξει ενιαία ταξική απάντηση συνολικά από την εργατική τάξη, με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες του λαού.