«Η αύξηση του όγκου των πωλήσεων του ομίλου και η βελτίωση των λειτουργικών κερδών σε μία από τις κύριες περιόδους πωλήσεων ενισχύθηκαν από την συνεχιζόμενη προσπάθειά μας για περιορισμό του κόστους, τη βελτίωση της λειτουργικής μας ευελιξίας και τις ευνοϊκές συναλλαγματικές ισοτιμίες». Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον διευθύνοντα σύμβουλο της COCA-COLA 3E και αναπαράχθηκαν σε μια σειρά από σελίδες του διαδικτύου, την περίοδο που η εταιρεία ανακοίνωνε τα κέρδη 9μηνου, δηλαδή στα τέλη Οκτώβρη. Υπενθυμίζουμε πως για το 9μηνο του 2010 η εταιρεία είχε καθαρά κέρδη ύψους 417 εκατ. ευρώ, αυξημένα κατά 1% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα πέρσι. Στο ίδιο διάστημα, οι καθαρές ταμειακές ροές ανήλθαν σε 643 εκατ. ευρώ, αυξημένες κατά 124 εκατ. ευρώ σε σύγκριση με την προηγούμενη χρονιά. Ολα αυτά - το τονίζουμε - την περίοδο της κρίσης, που οι εργαζόμενοι φορτώνονται το ένα δυσβάσταχτο φορτίο μετά το άλλο.

Γιατί αναφέρουμε όλα τα παραπάνω; Διότι η COCA-COLA 3E, αυτή η υπερκερδοφόρα πολυεθνική εταιρεία, προχώρησε μέσα στην τελευταία βδομάδα σε 50 απολύσεις στα εργοστάσιά της σε Πάτρα και Αθήνα, στα τμήματα πωλήσεων. Καθόλου τυχαία και η παρατήρηση του διευθύνοντος συμβούλου περί «συνεχιζόμενης προσπάθειας για περιορισμό του κόστους». Αλλωστε, τι συνιστούν για τους δείκτες της εταιρείας οι 50 απολύσεις, πέρα απ' τη συνέχιση αυτής της προσπάθειας για τον περιορισμό του κόστους; Ετσι αντιλαμβάνεται η αστική τάξη τους εργαζόμενους, ως κόστος, που πρέπει να περιοριστεί. Γι' αυτό και οι εργαζόμενοι πρέπει όχι μόνο να αντιληφθούν αυτή την πραγματικότητα, αλλά, ταυτόχρονα, να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους, με ταξικούς όρους.

Αυτός ο πόλεμος που έχει εξαπολυθεί, βρίσκεται ακόμη στην αρχή του...