Στο Συμβούλιο της Επικρατείας προσέφυγε η νοσοκόμα Φ. Β. κατά της απόφασης του Πειθαρχικού Συμβουλίου του ΙΚΑ Αθηνών για οριστική της απόλυση από την Παθολογική Κλινική του 3ου Θεραπευτηρίου του Ιδρύματος, επειδή δεν «κάρφωσε» συναδέλφους της για «αναξιοπρεπή διαγωγή εντός της υπηρεσίας».

Τον Οχτώβρη του 1998 οι νοσοκόμες Π. Τ. και Ε. Γ., που εργάζονταν στην παραπάνω κλινική, χάριν αστεϊσμού αντικατέστησαν τη ζάχαρη στην τραπεζαρία, όπου πίνουν τον καφέ και το τσάι τους οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό, με θρυμματισμένα δισκία διουρητικού φαρμάκου, με αποτέλεσμα να τρέχουν όλοι μαζί στις τουαλέτες ή να λιποθυμούν από πτώση της αρτηριακής πίεσης. Οι δύο νοσοκόμες ομολόγησαν την πράξη τους στη διεύθυνση του νοσοκομείου. Ομως, η Ε. Γ. ενέπλεξε και τη συνάδελφό της Φ. Β., λέγοντας ότι και αυτή γνώριζε το περιστατικό και εσκεμμένα δεν το αποκάλυψε. Διενεργήθηκε ΕΔΕ και οι τρεις νοσοκόμες παραπέμφθηκαν στο υπηρεσιακό (πειθαρχικό) συμβούλιο του ΙΚΑ, που τους επέβαλε την ποινή της οριστικής παύσης.

Η νοσοκόμα Φ. Β. ζητά να ακυρωθεί ως παράνομη, αναιτιολόγητη, αόριστη και υπερβολική η απόφαση για την απόλυσή της και υποστηρίζει ότι δε γνώριζε την ενέργεια των συναδέλφων της. Χαρακτηρίζει δε ως παράνομη την ποινή αυτή γιατί δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι γνώριζε το γεγονός και υπερβολικά αυστηρή (παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας), καθώς είναι όμοια με τις ποινές των άλλων δύο νοσοκόμων που ομολόγησαν την πράξη τους.