Παρασκευή 4 Φλεβάρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...

Κελεύσματα υποταγής και κυριαρχίας του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, προκειμένου να επιτευχθεί η «πολυπόθητη» «κοινωνική συναίνεση» και να προωθηθούν με μεγαλύτερη ευκολία και αποτελεσματικότητα τα αντιλαϊκά μέτρα, απευθύνει με το χτεσινό κύριο άρθρο της η «Καθημερινή». Συγκεκριμένα, σημειώνει: «Σε ορισμένες χώρες, όχι πολύ μακρινές μας, οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις γίνονται με εθνική συνεννόηση. Συνέβη στην Πορτογαλία. Επαναλήφθηκε στην Ισπανία όπου κυβέρνηση και συνδικάτα κατέληξαν σε επώδυνες μεταρρυθμίσεις, όπως την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια. Πρόκειται για παραδείγματα ωριμότητας που δείχνουν πως όταν μια χώρα έχει σοβαρή και υπεύθυνη ηγεσία, σε όλα τα επίπεδα, μπορεί να λύνει τα πιο δύσκολα προβλήματα. Στην Ελλάδα δυστυχώς η μεν αντιπολίτευση είναι παγίως ταυτόσημη με τον λαϊκισμό, ο δε συνδικαλισμός σπανίως προστατεύει πραγματικά θέσεις εργασίας και τους αδύναμους της κοινωνίας μας. Ας ελπίσουμε ότι πριν η χώρα βυθιστεί ακόμη περισσότερο στην κρίση και την ανομία, θα καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι να ακολουθήσουμε τα παραδείγματα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας».

Η παραπάνω ωμή πρόσκληση που απευθύνει η εκδοτική επιχείρηση του Αλαφούζου, δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς η «Καθημερινή» έχει αναλάβει να εκφράζει με τον πιο ωμό τρόπο τις απαιτήσεις της πλουτοκρατίας. Αποδεικνύει, όμως, ότι η «ωριμότητα» από τη σκοπιά του κεφαλαίου, δεν είναι παρά η υποταγή, το ξεπούλημα και των τελευταίων κατακτήσεων των εργαζομένων, το κατάφωρο χτύπημα των εργασιακών, ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Επί της ουσίας, η «Καθημερινή» απαιτεί το περαιτέρω χτύπημα του εργατικού και λαϊκού κινήματος και των ταξικών δυνάμεων που πρωτοστατούν στην οργάνωση της λαϊκής αντίστασης στην αντιλαϊκή λαίλαπα. Σε αυτήν την κατεύθυνση, καλεί τις συμβιβασμένες ηγεσίες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού να ανασκουμπωθούν και να παίξουν χωρίς περιστροφές το ρόλο τους, δηλαδή να δώσουν τη συνδρομή τους στην εμβάθυνση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Μόνο που η «Καθημερινή» φοβάται την ωριμότητα του ταξικού εργατικού κινήματος που αντιπαλεύει το κεφάλαιο και την πολιτική του με γραμμή απειθαρχίας και ανυπακοής στις επιταγές του που κάνει πράξη η κυβέρνηση, με γραμμή ρήξης μ' αυτή την πολιτική. Και φοβάται τη δυναμική του. Οι εργαζόμενοι, ο λαός ενιαία με την πάλη τους να τους τρομάξουν ακόμη πιο πολύ. Και η απεργία στις 23 Φλεβάρη είναι σταθμός σ' αυτή την κατεύθυνση.

* * *

Τα παραδείγματα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, όπου τα συνδικάτα συμφώνησαν και προσυπέγραψαν «επώδυνες μεταρρυθμίσεις» για τις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό, προβάλλουν προς μίμηση, όπως ήταν φυσικό, τα αστικά ΜΜΕ, και για τη χώρα μας. Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν απευθύνονται στις συμβιβασμένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Οι εργατοπατέρες των συνδικάτων έχουν δώσει εξετάσεις εδώ και πολλά χρόνια και τις έχουν περάσει με επιτυχία. Επί δεκαετίες τώρα υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις με «αυξήσεις» της ντροπής, που έχουν ως αποτέλεσμα να κρατηθεί ο βασικός μισθός σε επίπεδα πείνας. Εδώ και πολλά χρόνια έχουν αποδεχθεί το τζογάρισμα και την αξιοποίηση της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων, έχουν συναινέσει στον αντιασφαλιστικό νόμο Ρέππα, έχουν δώσει το πράσινο φως για την ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, έχουν προσυπογράψει τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης και έχουν συμφωνήσει στην υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων στο πλαίσιο μάλιστα ενός «οδικού χάρτη για τη διάσωση των επιχειρήσεων»... Δεν υστερούν καθόλου λοιπόν σε «υπευθυνότητα», δηλαδή σε ταξική συνεργασία, οι εγχώριοι εργατοπατέρες από τους ομοϊδεάτες τους στις άλλες χώρες της ΕΕ. Το μήνυμα λοιπόν απευθύνεται στους εργαζόμενους, ακριβώς γιατί τη δική τους συναίνεση δεν κατάφεραν να υφαρπάξουν και θέλουν να το κάνουν τώρα. Δεν θα τα καταφέρουν όμως, εκτός των άλλων γιατί η γραμμή του συμβιβασμού μόνο νέα δεινά έφερε στους εργαζόμενους. Είναι ρεαλιστικό λοιπόν ο λαός και οι εργαζόμενοι στη χώρα μας να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση από την ανάποδη, προχωρώντας στην ταξική συσπείρωση και αντεπίθεση με στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ