Στην πραγματικότητα, με τη χτεσινή ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, ο πρόεδρος της ΝΔ πήρε εγκαίρως θέση υπέρ της «συνολικής λύσης», δηλαδή του ευρωμνημονίου διαρκείας, που εγκρίνεται κατ' αρχήν στη σημερινή Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ και οριστικοποιείται στη σύνοδο του Μάρτη. Ο πρόεδρος της ΝΔ δεν άφησε περιθώρια αμφιβολιών για τη στάση του κόμματός του καθώς έκλινε σε όλες τις πτώσεις τη λέξη «ανταγωνιστικότητα», την οποία μάλιστα αναγόρευσε ως ένα από τα μεγάλα ιδανικά του κόμματός του.

Παράλληλα, συμφώνησε πλήρως με την εφαρμογή του μέτρου του «ισοσκελισμένου προϋπολογισμού», δηλαδή με την καταδίκη του λαού σε αιώνια λιτότητα, φτώχεια και εξαθλίωση. Δεν δίστασε μάλιστα να επικαλεστεί την «αποτυχία του μνημονίου», ακριβώς για να δείξει ως διέξοδο ένα «μνημόνιο με ανάπτυξη», δηλαδή το ευρωμνημόνιο διαρκείας.

Για τον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, που θα είναι ένα από τα εργαλεία της ΕΕ για να επιβάλει τη «συνολική λύση» υπέρ των ευρωμονοπωλίων, ο Αντ. Σαμαράς είπε ότι τον θεωρεί «απαραίτητο σήμερα και μέχρι να τελειώσει η κρίση δανεισμού», δεσμευόμενος ουσιαστικά στην εφαρμογή των πιο άγριων αντιλαϊκών μέτρων που συνεπάγεται και το συγκεκριμένο μέτρο.

Οι επιφυλάξεις που διατύπωσε στη συνέχεια στο ενδεχόμενο να υπάρξει μια «μόνιμη συνταγματική δέσμευση» για το συγκεκριμένο μέτρο, εκφράζουν πρώτα και κύρια την ανησυχία κύκλων της πλουτοκρατίας ότι θα περιοριστεί δραστικά το κρατικό χρήμα προς το κεφάλαιο. «Μην περάσουμε, δηλαδή, από το ένα σφάλμα στο ακριβώς αντίθετο σφάλμα: Εκεί που δανειζόμασταν όλο και περισσότερο για κατανάλωση, στο εξής να μη δανειζόμαστε καθόλου, ούτε για επένδυση», είπε χαρακτηριστικά, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι οι επιφυλάξεις του αφορούν μόνο τη δυνατότητα διοχέτευσης ζεστού χρήματος στους εγχώριους μονοπωλιακούς ομίλους.

Συμφώνησε επίσης και με το όριο του 3% στο έλλειμμα, επισημαίνοντας ότι προβλέπεται από το Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ, διατηρώντας επίσης επιφυλάξεις σε μια συνταγματική δέσμευση γιατί «μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στο μέλλον».

Συνοψίζοντας τη θέση του κόμματός του ξεκαθάρισε ότι «ο μηδενισμός του ελλείμματος πράγματι χρειάζεται σήμερα, για να μειώσουμε το χρέος», σπεύδοντας να ζητήσει συμπλήρωση των μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης «από μέτρα ανάπτυξης», τα οποία, πρώτα και κύρια, είναι μέτρα για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων και περνάνε μέσα από τη δραστική μείωση της εργατικής δύναμης, που αποτελεί και το σκληρό πυρήνα της συνολικής λύσης της ΕΕ.

Για να μην αποκαλυφθούν τα παραπάνω, ο Αντ. Σαμαράς απέφυγε να αναφερθεί σε συγκεκριμένα μέτρα που στηρίζουν την ανταγωνιστικότητα και περιορίστηκε να παραπέμψει στη στρατηγική που είχε προτείνει «για να μπει η Ελλάδα σε τροχιά ανάπτυξης με ταυτόχρονη εξυγίανση». Οπως είναι γνωστό, όλα τα μέτρα και οι «διαρθρωτικές αλλαγές» που περιείχε αυτή η στρατηγική, βρίσκονται ήδη σε φάση υλοποίησης από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Ταυτόχρονα ο πρόεδρος της ΝΔ κατέστησε σαφές ότι θα χρησιμοποιήσει το Μεταναστευτικό ως μοχλό για να προχωρήσει η συνολική αντιλαϊκή πολιτική, αλλά και ως πρόσχημα για τη λήψη μέτρων καταστολής. «Η αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού έχει απόλυτη προτεραιότητα», τόνισε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας ότι «χρειάζεται συνολική μεταναστευτική πολιτική».

Ως βασικά συστατικά της ανέφερε την αλλαγή του νόμου του ΠΑΣΟΚ περί ιθαγένειας, την «αφομοίωση σταδιακά όσων μπορεί να αντέξει η ελληνική κοινωνία μέσα από την ημετέρα παιδεία» (!), την αλλαγή της συμφωνίας «Δουβλίνο 2» και την αναγόρευση του ζητήματος της μετανάστευσης ως μείζον ζήτημα μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας.

Η άλλη «ύψιστη προτεραιότητα της κοινωνίας», όπως την αποκάλεσε, είναι η «ασφάλεια του πολίτη», για την οποία «πρέπει να πάψουμε να σιωπούμε και να γενικολογούμε και πρέπει να προωθήσουμε συγκεκριμένες προτάσεις και λύσεις». Απέφυγε ωστόσο να αναφέρει τέτοιες προτάσεις, περιοριζόμενος να επισημάνει ότι «η ασφάλεια των πολιτών είναι προϋπόθεση όλων των άλλων ελευθεριών και πρέπει να την υπερασπιζόμαστε ως υπέρτατη ελευθερία»!

Είναι ολοφάνερο ότι με τον όρο «ασφάλεια» η ηγεσία της ΝΔ εννοεί την αυταρχική θωράκιση του συστήματος, την ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής, την επιβολή του νόμου και της τάξης, την κατάργηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Σαφές δείγμα γραφής στην κατεύθυνση αυτή αποτελεί το πανεπιστημιακό άσυλο, για το οποίο, ο Αντ. Σαμαράς επανέλαβε τη δέσμευσή του ότι «αν δεν καταργηθεί τώρα, εμείς θα το καταργήσουμε αμέσως μόλις αναλάβουμε τη διακυβέρνηση».