Η ΕΝΤΟΛΗ: «H συμφωνία θα δώσει στην Eλλάδα το αναγκαίο χρονικό περιθώριο για την εφαρμογή των μέτρων, των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και των αποκρατικοποιήσεων (...) Bέβαια, τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. H στήριξη από την Eυρώπη θα συνεχίζεται εφόσον η κυβέρνηση υλοποιεί με συνέπεια τα όσα θα περιλαμβάνει το Mεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. O έλεγχος δεν θα είναι απλώς λεπτομερής, θα νιώθουμε καθημερινά την "καυτή ανάσα" των ελεγκτών της τρόικας σε κάθε κίνησή μας (...) Aποστασιοποιήσεις υπουργών, "παιγνίδια" με ερμηνευτικές εγκυκλίους που αναιρούν το πνεύμα του νόμου δεν θα είναι πλέον ανεκτά. Δεν θα υψώνεται "κίτρινη" αλλά απευθείας "κόκκινη κάρτα"» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

Η ΑΠΩΛΕΙΑ: «Οι ειδικοί περί το ΠΑΣΟΚ ομονοούν ότι ο κόσμος που κατεβαίνει κάθε μέρα στο Σύνταγμα περιλαμβάνει, σε ένα ιδιαίτερα υπολογίσιμο, ποσοστό, ψηφοφόρους του κεντροαριστερού χώρου, δηλαδή, ένα μεγάλο κομμάτι του είναι άνθρωποι που νιώθουν προδομένοι από το ΠΑΣΟΚ. Λέγεται ότι έχουν εντοπιστεί ακόμα και σύσσωμες τοπικές οργανώσεις να κατεβαίνουν στο Σύνταγμα. Αυτό το "ποτάμι" δεν γυρίζει πια πίσω στην κοίτη του, στο ΠΑΣΟΚ» (ο Γ. Μαλούχος στο ΒΗΜΑ / ηλεκτρονική έκδοση).

ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΙΟ: «Η κρίση του κομματικού συστήματος βρίσκεται σε εξέλιξη, με άγνωστα ακόμα αποτελέσματα και κατάληξη. Είναι, όμως, "ένας κύκλος" που έστω με αργούς ρυθμούς έχει μπει ανεπιστρεπτί σε μια διαδικασία ολοκλήρωσης, μαζί με το τέλος της μεταπολιτευτικής πολιτικής κουλτούρας που τον εξέθρεψε. Στη μεταβατική αυτή φάση αναπτύσσονται φαινόμενα γενικευμένης αντι-πολιτικής ρητορείας και πρακτικής, τα οποία δυστυχώς δρουν αρνητικά σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης. Το παλαιό "κομματικό σύστημα" είναι ο "δρόμος" μέσω του οποίου θα πάμε στο νέο. Για να έχουμε, όμως, μια "ομαλή μετάβαση" πρέπει να λειτουργήσει και το ίδιο "σταθεροποιητικά" για να μην οδηγηθούμε σε μια πλήρη και καταστροφική απονομιμοποίηση. Το λέμε για να τα ακούσει πρωτίστως ο κ. Σαμαράς, ο κ. Παπανδρέου δευτερευόντως αλλά και οι δυνάμεις της υπεύθυνης Αριστεράς. Η σωτηρία της χώρας προϋποθέτει μια "νέα ατζέντα", πολιτική και οργανωτική!» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).