«Οι χθεσινές κινητοποιήσεις των πολιτών σε όλη τη χώρα αξιώνουν αλλαγή πορείας», εκτιμά η ΔΗΜ.ΑΡ. σε ανακοίνωσή της και σπεύδει να υποδείξει και τι είδους «αλλαγή» πρέπει να είναι αυτή, αναφέροντας: «Η κυβέρνηση οφείλει να αλλάξει προσανατολισμό στην οικονομική πολιτική της (...) να υπάρξουν άμεσες πρωτοβουλίες για μια ριζική αλλαγή στο πολιτικό σύστημα, οι οποίες να αφορούν, μεταξύ άλλων, τη λειτουργία των βουλευτών χωρίς την ύπαρξη προνομιακών ρυθμίσεων που είναι άσχετες με την άσκηση των καθηκόντων τους, τη μεγάλη μείωση της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα, την ενίσχυση της διαφάνειας στη λήψη των αποφάσεων και την καθιέρωση μορφών κοινωνικού ελέγχου της ασκούμενης πολιτικής».

Η αλλαγή προσανατολισμού στην οικονομική πολιτική κατά τη ΔΗΜ.ΑΡ., όπως πολλές φορές έχει αποσαφηνίσει, ταυτίζεται με το να υπάρξει «ένα δίχτυ ασφαλείας για τα χειμαζόμενα στρώματα της κοινωνίας» και η ριζική αλλαγή στο πολιτικό σύστημα όπως προκύπτει απ' τα παραπάνω ταυτίζεται με ένα «ρετουσάρισμα» του τρόπου λειτουργίας του. Ομως όλα αυτά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν αλλαγή πορείας. Αντιθέτως είναι μέτρα που αποσκοπούν στο να πέσει στάχτη στα μάτια του κόσμου ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η ίδια αντιλαϊκή αντεργατική πορεία. Οσα δίχτυα ασφαλείας κι αν στηθούν για να συγκρατούν τους ανθρώπους του μόχθου ένα πόντο πάνω απ' την απόλυτη εξαθλίωση, καθόλου δεν θα τους ανακουφίσουν απ' την ανέχεια που ήδη βιώνουν. Οσο ψαλίδι κι αν πέσει στα «προνόμια» των βουλευτών, στην κρατική επιχορήγηση προς τα κόμματα, το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής θα μείνει ανεπηρέαστο, στην ίδια κατεύθυνση, υπέρ των μονοπωλίων, σε βάρος του λαού.

Αλλωστε από μόνο του λέει πολλά το γεγονός ότι η ΔΗΜ.ΑΡ. επιλέγει να αφήσει στο απυρόβλητο την εξουσία του κεφαλαίου απ' όπου πηγάζουν τα δεινά του λαού και να στρέψει τη συζήτηση σε επιμέρους και ανώδυνα ζητήματα, για το σύστημα, όπως τα προνόμια των βουλευτών και η επιχορήγηση των κομμάτων.