«Οι βουλευτές είναι άνθρωποι που πρέπει να δουλεύουν σκληρά, να εξηγούν και ενίοτε πρέπει να μάθουν να τρώνε και καμιά ψιλή»... Ποιος το είπε αυτό; Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου, του ΣΚΑΪ και της «Καθημερινής», στη χτεσινή πρωινή ραδιοφωνική του εκπομπή. Με άλλα λόγια, τα Μέσα, οι γραφίδες και τα μικρόφωνα που με κάθε αφορμή προσπαθούν να ταυτίσουν τους προπηλακισμούς των βουλευτών με το οργανωμένο κίνημα για να το συκοφαντήσουν, εμφανίζονται να ενθαρρύνουν τους προπηλακισμούς, ξέροντας ταυτόχρονα ότι τέτοιες ενέργειες είναι προβοκατόρικες κατά του οργανωμένου κινήματος. Κατά τα άλλα διαφωνούν, αλλά έχουν την άποψη ότι πότε πότε δε βλάφτει να τρώει... ψιλές και κανένας βουλευτής. Γιατί; Επειδή αυτό που τους συμφέρει είναι να εκφράζεται πολιτικά ανώριμα η αγανάκτηση του κόσμου για την κυρίαρχη πολιτική, να ξεπερνιέται η δυσαρέσκεια με ατομικά αδιέξοδα ξεσπάσματα, τα οποία είναι και εύκολα κατακριτέα και ανώδυνα για το σύστημα, και να την «περνάνε ζάχαρη» τα αφεντικά τους, που κατέχουν και τα μέσα παραγωγής, να αυξάνεται η κερδοφορία τους, τσακίζοντας τους εργαζόμενους καθημερινά από την αυξανόμενη εκμετάλλευση, που τους ωθεί στη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση. Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Και η λαϊκή αντίδραση εκτονώνεται ανώδυνα για το σύστημα, και το οργανωμένο κίνημα κατασυκοφαντείται, με ενορχηστρωτές τους αξιότιμους κυρίους δημοσιολόγους των αστών, σαν τον Μπ. Παπαδημητρίου.

«Μερικές ψιλές», λοιπόν, για εκτόνωση, κόντρα στην οργανωμένη ταξική πάλη. Πώς να λειτουργεί άραγε μία τέτοια άποψη ενός καθ' όλα καθωσπρέπει δημοσιολόγου; Προτρεπτικά προς τέτοιες ενέργειες ή προστατευτικά για το αστικό πολιτικό σύστημα; Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ένα δρόμο έχουν. Την οργανωμένη πάλη μέσα από τα ταξικά συνδικάτα και τους άλλους φορείς, τη συμμαχία τους κόντρα στους κεφαλαιοκράτες, για την αντεπίθεση και την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Να εγκαταλείψουν μαζικά τα αστικά κόμματα και να συμπορευτούν με το ΚΚΕ.