ΕΧΟΥΝ ΚΟΙΝΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ: «Δεν καταλαβαίνουμε ίσως την τεράστια ζημιά που προκαλεί η εθνική μας ασυνεννοησία, εντός και εκτός. Εντός υπάρχουν πέραν της πλατείας και οι σιωπηλές πλειοψηφίες που θέλουν τη συνεννόηση και τη συνεργασία για να βγούμε από τα αδιέξοδα (...) καταλαβαίνουμε όλοι, τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η χώρα μας τους επόμενους μήνες αλλά και την αδυναμία ενός κόμματος να κάνει ό,τι χρειάζεται. Οι στιγμές απαιτούν μια ευρύτατη συναίνεση, τη λήψη καθημερινών αποφάσεων και την επιβολή τους παρά το πολιτικό κόστος. Το ΠΑΣΟΚ θα τρακάρει το φθινόπωρο με τον βαθύ του εαυτό πάλι, ειδικά όταν έλθει η στιγμή για απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ή για ιδιωτικοποιήσεις οργανισμών που μοιράζουν χρήμα και εξουσία. Ο μόνος τρόπος να γίνουν αυτά τα δύσκολα είναι μέσω της συνεργασίας και συνεννόησης» (από άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΒΙΑΖΟΝΤΑΙ: «Γίνεται όλο και περισσότερο κοινή συνείδηση ότι, όποιες κι αν είναι οι εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η λύση για την Ελλάδα δεν μπορεί παρά να περνά από ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν το υφιστάμενο λειτουργικό μοντέλο της ελληνικής οικονομίας, προκειμένου να ξαναπάρει μπροστά η παραγωγική μηχανή και να ξαναβγούμε, στο τέλος της κρίσης, στους δρόμους της ανάπτυξης, της προόδου και της ευημερίας. Ανάμεσα στις μεταρρυθμίσεις αυτές είναι και η πώληση μέρους ή και ολόκληρων δημόσιων επιχειρήσεων (...) Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες (...) Πρέπει να γίνουν πολλά. Αλλά ό,τι γίνει δεν αρκεί να γίνει γρήγορα. Πρέπει να γίνει και σωστά» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ)

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΤΟ ΑΠΥΡΟΒΛΗΤΟ: «Δεν υπάρχει πράξη που να γίνεται εδώ και χρόνια στη χώρα, πίσω από την οποία να μην κρύβεται ένας απατεωνίστικος, αναξιοκρατικός μηχανισμός. Από τον οποίο σιτίζεται πλέον τουλάχιστον ο μισός ενεργός πληθυσμός της χώρας (...) η χώρα με τους ίδιους ψεύτες, παραπλανητές και χωρίς όραμα πολιτικούς, πολύ στενών ορίων γειτονιάς, θα οδηγηθεί μοιραία σε μια εσωτερική σύγκρουση, από την οποία είτε θα καταλήξει σε μια μετατσαουσέσκου αθλιότητα είτε θα βρει μέσα από τον αμέτοχο σωρό της μια αξιόλογη ηγεσία. Είτε, το πιο πιθανό, και τα δύο. Αλλά, έτσι όπως είναι τώρα, δεν θα μείνει» (από άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).