-- Μιλήσατε για ελεγχόμενη και μη ελεγχόμενη χρεοκοπία. Αυτό θα επηρεάσει το πολιτικό σύστημα και πώς; Είπατε ότι η αστική τάξη της χώρας, το αστικό κίνημα δεν είναι τόσο δυνατό, σ' αυτές τις συνθήκες, οι οικονομικές εξελίξεις θα οδηγήσουν τη χώρα άμεσα σε εκλογές; Θα έχουμε ανακατατάξεις στα αστικά κόμματα, συγκυβέρνηση, βλέπετε αυτό το αστικό κίνημα να δυναμώνει; Σε συνθήκες κρίσης και το αστικό κίνημα θα επιχειρήσει να αντιδράσει και να δυναμώσει...

-- Βέβαια εμείς τον όρο κίνημα δεν τον χρησιμοποιούμε για την αστική τάξη, αλλά εν πάση περιπτώσει εσείς το χρησιμοποιείτε. Η αστική τάξη προετοιμάζεται και προετοιμάζεται προσπαθώντας να χρησιμοποιήσει και ένα τμήμα του λαού. Για πρώτη φορά μέσα στα πανεπιστήμια έχουμε αυτό που λέμε αντικίνημα, το οποίο οργανώνεται και από εκείνους τους καθηγητές, γιατί υπάρχουν και καθηγητές που αντιδρούν, ενάντια στις κινητοποιήσεις κλπ. Δεν μιλάμε τώρα για τις αντιθέσεις και τις διαφορετικές απόψεις φοιτητών - δικαίωμά τους να έχουν, να είναι κατά των καταλήψεων κλπ.

Βέβαια, βρισκόμαστε σε μια περίοδο που η αστική τάξη σπάει συμμαχίες που είχε αυτή και τα κόμματά της με μεσαία στρώματα. Είχε συμμαχίες με τμήματα των δημοσίων υπαλλήλων, με τμήματα μεσαίων στρωμάτων. Σπάει αυτές τις συμμαχίες τώρα, ακριβώς γιατί τα μονοπώλια απαιτούν να έχουν τον έλεγχο όλων των τομέων.

Το θέμα είναι τι θα κάνει ο λαός. Τι μορφή μπορεί να πάρει η κρίση του πολιτικού συστήματος, η πραγματική κρίση, δηλαδή η αδυναμία του να σχηματίζει σταθερές κυβερνήσεις και να ελέγχει την κατάσταση όπως πριν; Το πώς θα εξελιχθεί το πράγμα, θα εξαρτηθεί από τη στάση του λαού. Εδώ, εμείς και ελπίζουμε και έχουμε και φόβους. Εδώ πρέπει να γίνει ένας αγώνας δρόμου. Πού έγκεινται οι φόβοι μας;

Οταν αυτή τη στιγμή ψήνονται σενάρια κυβερνήσεων συνεργασίας ή ελπίδα ψευδεπίγραφης κυβέρνησης προοδευτικών δυνάμεων όλα αυτά αναστέλλουν την αυτοτελή, την αυτοδύναμη, την πραγματικά ανεξάρτητη δράση του λαού. Γιατί ο λαός ελπίζει ότι ναι μεν έτσι, αλλά κάτι άλλο μπορεί να γίνει. Εκεί έγκεινται οι φόβοι μας. Και γι' αυτό, πέρα από το κύριο που πρέπει να κάνουμε σήμερα, δηλαδή να χτυπήσουμε την κυβέρνηση ή τη ΝΔ, την αστική τάξη, την ΕΕ που είναι ο κύριος αντίπαλος, αυτός είναι ο κύριος αντίπαλος, επικρίνουμε και διάφορα άλλα σενάρια τα οποία μπορεί να λειτουργήσουν στο λαό σαν υποκατάστατα ελπίδας. Δεν έχει κριθεί τι θα γίνει. Και ελπίζουμε και ανησυχούμε ταυτόχρονα.

Δε θέλουμε μεγάλα λόγια, και εδώ θέλει προσοχή, ούτε να μεγιστοποιούμε τη λαϊκή θέληση. Ναι, η μεγάλη πλειοψηφία του λαού είναι δυσαρεστημένη, αλλά κοιτάξτε να δείτε, μέσα σ' αυτή τη δυσαρέσκεια υπάρχει και σύγχυση και θολούρα και παραπλάνηση, αλλά και ταυτόχρονα υπάρχει και χειραφέτηση. Γι' αυτό εμείς δεν μπορούμε να ισοπεδώνουμε, ούτε να πούμε όλοι είναι δυσαρεστημένοι, όλοι αυτοί είναι με τη θέση του ΚΚΕ ή με τη θέση του τάδε πολιτικού κόμματος ή του τάδε πολιτικού παράγοντα. Ολα υπάρχουν.

Κι αν θέλετε, δυστυχώς όλα τα κόμματα στην Ελλάδα, λένε ότι έχουμε κρίση χρέους. Ε, δεν έχουμε κρίση χρέους. Το χρέος είναι σύμπτωμα, είναι αποτέλεσμα. Και πέστε μου μία καπιταλιστική χώρα που να μην είναι υπερχρεωμένη, που δεν είναι χρεωμένη, που δεν στηρίζει την ανάπτυξη και σε δάνεια, φέρτε μου μία. Αρα το θέμα το πάνε πολύ πιο βαθιά.