Απηχώντας προσδοκίες και σχεδιασμούς της άρχουσας τάξης, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης έθεσε εκ νέου χτες από το βήμα της συνέντευξης Τύπου στη Θεσσαλονίκη, την ανάγκη σύμπραξης όλων των πολιτικών εκπροσώπων της ώστε να προωθηθεί με πυγμή η βάρβαρη για το λαό πολιτική που ανταποκρίνεται στα συμφέροντά της. Ταυτόχρονα, διάνθισε τη συνέντευξή του με εθνικιστικές κραυγές, αντιμεταναστευτικό μένος και προτάσεις που σκιαγραφούν ένα ζοφερό για τους εργαζόμενους μέλλον.

Κατηγόρησε την κυβέρνηση όπως και την προηγούμενη της ΝΔ για την πολιτική τους, όχι γιατί αυτή τσακίζει τον λαό, αλλά γιατί οδήγησε σε δήθεν «αφελληνισμό των τραπεζών» και απώλεσε το εργαλείο του εθνικού νομίσματος, που, όπως ισχυρίστηκε, αν το διέθετε η χώρα θα βρισκόταν σήμερα σε καλύτερη θέση. Αποσιώπησε, βεβαίως, το γεγονός ότι ο λαός της χώρας στην ίδια και χειρότερη θέση θα βρισκόταν, αφού όπως με το ευρώ έτσι και με τη δραχμή η ίδια φιλομονοπωλιακή στρατηγική θα ακολουθούνταν.

Αναμασώντας τη γνωστή προπαγάνδα περί κυριαρχίας των αγορών επί της πολιτικής, διασπώντας δηλαδή τεχνητά την πολιτική από την οικονομία, ο Γ. Καρατζαφέρης ισχυρίστηκε ότι «τον πρώτο λόγο δεν είμαι σίγουρος ότι τον έχουν οι πολιτικές κυβερνήσεις, αλλά οι γιάπηδες των οικονομικών γραφείων». Ενώ σχεδόν ευχαρίστησε τις ΗΠΑ για την «καταλυτική παρέμβαση του Προέδρου Ομπάμα», που «διαπίστωσε ότι είναι εντελώς ρευστό το τοπίο στην περιοχή και το μόνο σίγουρο αεροπλανοφόρο είναι η Ελλάδα».

Κατά τα ειωθότα, έδειξε τα νύχια του στους μετανάστες και ξεπερνώντας τα όρια του μισανθρωπισμού τους κατηγόρησε συλλήβδην σαν εγκληματίες και φορείς ασθενειών, ενώ τους ενοχοποίησε και για την κρίση. Στο πλαίσιο αυτό κατήγγειλε ότι «χθες ανοίξαμε τα σύνορα, χθες φέραμε τους λαθρομετανάστες, σήμερα τους κάνουμε τζαμιά, αύριο παίρνουν εκλογικά βιβλιάρια, μεθαύριο θα κυβερνάνε την Ελλάδα»!

Σε μια προφανή λαθροχειρία, ταύτισε το δημόσιο και το αστικό κράτος με τον κομμουνισμό (!) λέγοντας: «Για να μείνει όρθια η Ελλάδα πρέπει να γίνει αποκομμουνιστικοποίηση της χώρας (...) η νοοτροπία και η πρακτική η κομμουνιστική η οποία συντροφεύει την Ελλάδα με όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν αριστερά ή δεξιά. Το κράτος είχε σχεδόν τα πάντα, δεν διηύθυνε όμως το κράτος, διηύθυναν οι συντεχνίες μέσα στους οργανισμούς. Αυτή η κομμουνιστική νοοτροπία οδήγησε τη χώρα εδώ, γιατί η Δεξιά δεν ήθελε να μετρηθεί, το Κέντρο πίστευε ότι θα αρμέγει από την αγελάδα της Αριστεράς και έτσι τους δώσαμε το δικαίωμα να κυβερνούν τη χώρα».

Το κράτος τους όμως είναι όλο δικό τους, καθ' εικόνα και ομοίωσή τους, της πλουτοκρατίας και των πολιτικών της εκπροσώπων και καμιά σχέση δεν έχει με το κράτος των εργατών στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όπου τα μέσα παραγωγής βρίσκονταν υπό κοινωνικό - εργατικό έλεγχο.

Ο Γ. Καρατζαφέρης επιτέθηκε στο εργατικό λαϊκό κίνημα επειδή απεργούν πολύ οι εργαζόμενοι, όπως είπε, ενώ περιέγραψε το όραμά του για τη χώρα και τους δημόσιους υπαλλήλους ως εξής: «Οποιος επενδυτής έρχεται στην Ελλάδα θα έχει όσους εργαζόμενους χρειάζεται εάν κάνει μία εξαγωγική μονάδα που θα πληρώνει το Δημόσιο απ' αυτούς που έχει τώρα και πληρώνει και κάθονται (...) και ο επενδυτής θα έχει μόνο την ευθύνη καλύψεως των ασφαλίστρων. Δεν μιλάω για δημοσίους υπαλλήλους, μιλάω για κρατικούς υπαλλήλους όπου το κράτος θα έχει το απόλυτο δικαίωμα για το πού θα πας να δουλέψεις».