-- Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Καλλιεργείται ένα πνεύμα σήμερα στην Ελλάδα ανεπίσημα από τα κυβερνητικά στόματα, όχι επισήμως, αλλά κι από τα άλλα κόμματα, ότι ο Σαρκοζί, η Μέρκελ και οι άλλοι είναι ανθέλληνες, άκουγα σήμερα και στην τηλεόραση τα ίδια. Δεν είναι ανθέλληνες. Είναι κεφαλαιοκράτες οι άνθρωποι, να το πω έτσι. Είναι η πολιτική εξουσία του κεφαλαίου. Αν η Ελλάδα ήταν στη θέση της Γερμανίας, τα ίδια θα έκανε με τη Γερμανία. Ας αφήσουμε ότι είναι ανθέλληνες, δεν είναι αυτό το πράγμα, πάμε δηλαδή να μεταφέρουμε το πεδίο αντιπαράθεσης από το πεδίο της οικονομίας κι από το ταξικό στοιχείο, στο συναισθηματικό.

Κοιτάξτε, μας απασχόλησε, ειλικρινά σας το λέω, και σε συνεδριάσεις της ΚΕ και του ΠΓ, πόσο αυτά είναι εκβιασμοί φραστικοί και πόσο ενδεχομένως απηχούν και την πραγματικότητα. Είναι και τα δύο. Αυτή είναι η εκτίμησή μας. Και γι' αυτό λέμε και για ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Είναι λοιπόν ένας εκβιασμός, ας πούμε συνειδησιακός, για να σκύψει το κεφάλι ο λαός και να συνηθίζει να το σκύβει συνέχεια ενόψει της έκτης, έβδομης, όγδοης, δέκατης πέμπτης δόσης. Και ενόψει γενικά της τιμωρίας. Ενα ζήτημα αυτό. Τέτοιους εκβιασμούς κάνουν και οι Ελληνες επιχειρηματίες και οι ξένοι επενδυτές, «δεν έρχομαι στην Ελλάδα αν δεν αλλάξεις αυτό», «δεν κάνω επένδυση αν δεν πετύχω τούτο».

Επομένως, είναι και το στοιχείο του εκβιασμού. Αλλά εμείς θεωρούμε ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος στάσης πληρωμών, που οφείλεται ακριβώς στο βάθος της κρίσης του καπιταλισμού σε όλη την Ευρωζώνη. Γιατί έκαναν μια συμφωνία τον Ιούνιο που λέει, εμείς κάνουμε ένα ειδικό πακέτο για την Ελλάδα, όντως ήταν ειδικό πακέτο και εξαίρεσαν την Ισπανία, την Ιταλία, τις άλλες χώρες. Με την κατάσταση που υπάρχει μάλλον πρέπει να μπουν κι άλλες χώρες. Εδώ γίνεται συζήτηση για την Κύπρο. Εντάξει, δεν τους βαραίνει η Κύπρος είναι και μια μικρή χώρα, μικρή αγορά.

Γι' αυτό αρχίζει η συζήτηση, «θα τους κρατήσουμε στην Ευρωζώνη ή θα φύγουν, μπορούμε;». Κι εδώ υπάρχει ο άξονας Γερμανία, Αυστρία, Φινλανδία, Ολλανδία, αυτός είναι ο άξονας της Γερμανίας, που καλλιεργούν τον προβληματισμό, δεν λέω ότι έχουν αποφασίσει, της μείωσης των μελών της Ευρωζώνης. Υπάρχει η Γαλλία που είναι εναντίον, αλλά δεν θέλει και να τα χαλάσει με τη Γερμανία. Τώρα όλες οι άλλες χώρες θα στοιχηθούν κάπου.

Το ερώτημα λοιπόν που εμείς βάζουμε στο λαό: Ως πότε θα ζεις με έναν τέτοιο εκβιασμό; Είτε, ας το πούμε, ηθικό είτε και πραγματικό. Διότι ξέρετε τι σημαίνει στάση πληρωμών; Να παίρνουμε έναντι κατ' αρχήν στις συντάξεις και τους μισθούς όσοι πληρώνονται από το δημόσιο. Καταλαβαίνετε τι θα γίνει στον ιδιωτικό τομέα που εκεί δεν έχουν δεσμεύσεις. Εδώ λέγεται - βέβαια ο κ. Κουτρουμάνης σήμερα το διέψευσε, αλλά πολύ αναιμικά το διέψευσε - οι καινούριοι συνταξιούχοι στην αίτησή τους να λένε ότι θέλω το 60% της σύνταξης άμεσα, σε δύο - τρεις μήνες, να παίρνουν το 60% και μετά να γίνεται η εκκαθάριση ύστερα από δύο χρόνια.

Στην πραγματικότητα θα πληρώνονται με το 60%, μετά από δύο χρόνια, αν έχει γίνει ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, θα σου πει δεν έχω να σου δώσω τα αναδρομικά όπως γίνεται με το εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων. Δηλαδή δεν είναι μια μπόρα που θα περάσει, αν ήταν μια μπόρα που θα περάσει να το συζητήσουμε. Είναι πολύ πιθανόν να είναι οι επόμενοι μήνες, μπορεί οι επόμενοι μήνες να μην είναι και να πουν ότι τα καταφέραμε και να είναι οι μεθεπόμενοι. Τώρα, αυτές τις λεπτομέρειες και εμείς δεν είμαστε στην κυβέρνηση και στις διαπραγματεύσεις για να τις ξέρουμε, αλλά όντως είναι πραγματικότητα. Μην το πούμε ότι είναι κόλπο μόνο.

Σημασία έχει πώς θα αντιδράσει ο λαός. Γι' αυτό λέμε, γίνεται στάση πληρωμών, εδώ ο λαός πρέπει να εξεγερθεί, καθαρά πράγματα. Τι να κάνει; Αμα μας σταματήσουν τη μισθοδοσία. 'Η θα μας πουν έχεις να διαλέξεις να παίρνεις σύνταξη το 50% ή τίποτα. Θα σε βάλουν να επιλέξεις. Απ' αυτό το φαύλο κύκλο δεν θα βγούμε; Και μάλιστα αν έχουμε μια στάση πληρωμών η αντίδραση πρέπει να είναι άμεση, να φτάσει η φωνή μας μέχρι τις Βρυξέλλες, να τρομοκρατηθούν κι αυτοί. Κι εδώ θέλει συνεργασία με άλλα κινήματα, άλλες χώρες κ.λπ. οπωσδήποτε. Αλλά τώρα τι να πούμε; Στην Ιταλία έγινε δημοψήφισμα και με πρόταση των συνδικάτων ψήφισαν τα 67 χρόνια συνταξιοδότησης, γιατί και τα «κινήματα» τώρα είναι λίγο γενικό κι αφηρημένο.