Τα μέτρα αυτά παίρνονται και είναι ενταγμένα σε μια ενιαία στρατηγική που προϋπήρχε της κρίσης, που αφορά στη δημιουργία ενός μοντέλου ανάπτυξης που η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων θα είναι ένα φτηνό, αναλώσιμο γρανάζι. Ολες οι κοινωνικές παροχές και τομείς όπως καθαριότητα, Πρόνοια, Υγεία, Παιδεία, Αθλητισμός κ.ά. θα είναι τομείς επενδύσεων και κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, με ένα δημόσιο τομέα ακόμα πιο πιστό και αποτελεσματικό στην υπηρεσία των αναγκών του κεφαλαίου. Τη στρατηγική αυτή την προώθησαν ενιαία και με αλληλοσυμπλήρωση τόσο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ όσο και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

Τη στρατηγική αυτή, που οδήγησε σε αυτά τα μέτρα, δηλαδή της «ανάπτυξης», της «ανταγωνιστικότητας», των κατευθύνσεων του Μάαστριχτ, του κοινωνικού εταιρισμού, την υπηρέτησαν πιστά η πλειοψηφία της ΠΟΕ - ΟΤΕ και οι - πλην της ΔΑΣ - παρατάξεις στην ΠΟΕ - ΟΤΑ και τις άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις του κλάδου. Τα παραδείγματα δεκάδες, από τον «Καλλικράτη», το ενιαίο μισθολόγιο, την επιδοματική λογική, έως το διαχωρισμό των εργαζομένων σε συμβασιούχους και μη, το κράτημά τους εκτός Συνδικάτων, έως το κάλεσμα αυτών των ηγεσιών προεκλογικά να ψηφίσει ο κλάδος το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.

Ακόμη και σήμερα αυτή η στρατηγική από τις συγκεκριμένες πλειοψηφίες δεν έχει εγκαταλειφθεί. Η σύγκρουση από τη μεριά τους αφορά επιμέρους στοιχεία αυτής της στρατηγικής. Εξακολουθούν να κάνουν λόγο για ανταγωνιστική καπιταλιστική οικονομία, για ενιαία ευρωπαϊκή στρατηγική, για δίκαιη κατανομή του πλούτου, για δίκαιες και όχι μονομερείς θυσίες και για άλλα τέτοια φαιδρά μεν, αποπροσανατολιστικά και επικίνδυνα δε.

Είναι θετικό το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι του κλάδου, και μάλιστα με μεγαλύτερη συμμετοχή από προηγούμενες κινητοποιήσεις, συγκρούονται με την πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας, έστω κι αν από τη μεριά της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας το πλαίσιο πάλης είναι αποσπασματικό και επιμέρους λειτουργεί αποπροσανατολιστικά, δεν ξεφεύγει από τη στρατηγική της κυβέρνησης και του κεφαλαίου και δε δημιουργεί προϋποθέσεις νίκης των εργαζομένων.

Η δράση αυτή των εργαζομένων του κλάδου μπορεί και πρέπει να γίνει ακόμη πιο αποτελεσματική, να αποκτήσει προοπτική.

Ποια στοιχεία μπορούν να προσδώσουν ακόμη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα σε αυτές τις κινητοποιήσεις; Μπορεί αυτό να είναι μόνο ή κυρίως η συσσώρευση σκουπιδιών στους δρόμους; Αρκεί αυτό;

Δύο στοιχεία μπορούν να προσδώσουν αποτελεσματικότητα και προοπτική:

1. Να εξασφαλιστεί στις μορφές πάλης ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή των εργαζομένων του κλάδου και να υπάρξει κοινή δράση με τα άλλα τμήματα των εργαζομένων και τα λαϊκά στρώματα της γειτονιάς. Κοινά αιτήματα και κοινές μορφές πάλης, π.χ. κανένας εργαζόμενος να μην απολυθεί από την καθαριότητα, τους Παιδικούς Σταθμούς. Καμία επιβάρυνση για τα σχολεία στους γονείς, να ικανοποιηθούν όλες οι αιτήσεις των γονιών για τους παιδικούς σταθμούς, να μειωθεί η τοπική φορολογία για τα λαϊκά στρώματα κλπ. Και εφόσον εξασφαλίζονται κοινά αιτήματα να γίνεται προσπάθεια και κοινών μορφών πάλης, π.χ. κοινή κατάληψη γκαράζ, δημαρχείου, με γονείς, κατοίκους, άλλους φορείς στο δήμο, κοινές συγκεντρώσεις, πορείες κ.ά.

2. Να ανοίξει πλατιά συζήτηση και να δοθεί σαφές μήνυμα από τους εργαζόμενους του κλάδου ότι αλλάζουν (εφόσον δεν αλλάζουν και δεν μπορούν να αλλάξουν τα κόμματα του κεφαλαίου) πολιτική συμπεριφορά.

Οτι αποδοκιμάζουν και εγκαταλείπουν μαζικά τους φορείς αυτής της πολιτικής, ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, καταγγέλλουν την ΕΕ και τη στρατηγική της.

Οτι γυρίζουν την πλάτη στην υπονομευτική τακτική της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας, η οποία ενώ καταγγέλλει την κυβέρνηση και δε διστάζει να ζητά έως και την ανατροπή της, παραμένει στη γραμμή «δυνατό ΠΑΣΟΚ», γιατί αυτή η κυβέρνηση δήθεν δεν εκφράζει το ΠΑΣΟΚ, κάνει λόγο για πιο δίκαιες θυσίες σε μια αναπτυξιακή κατεύθυνση και ανταγωνιστική οικονομία. Για ένα πιο φιλολαϊκό Μάαστριχ και μια πιο φιλολαϊκή ευρωπαϊκή ένωση. 'Η όπως η ΔΑΚΕ που κάνει γαργάρα την επίθεση του αρχηγού της ΝΔ στους εργαζόμενους και στους αγώνες τους και στο μεγαλύτερο δήμο της χώρας στην Αθήνα φροντίζει οι εργαζόμενοι να απέχουν από τη σύγκρουση με αυτή την πολιτική.

Τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, τα στελέχη και οι εργαζόμενοι που δρουν με το πλαίσιο και τις κατευθύνσεις του ΠΑΜΕ με ακόμα πιο αποφασιστικό τρόπο πρέπει να ανοίξουν αυτά τα ζητήματα στον κλάδο ως απαραίτητες προϋποθέσεις για να έχουν οι αγώνες του κλάδου προοπτική και επιτυχή έκβαση.