«Ποτέ πριν δεν είχαν συνδεθεί τόσα πολλά χρήματα, όσα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Αξιζε; Οι χορηγοί των αγώνων είπαν ναι. Αξιζε».
Η παραπάνω φράση δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «USA Today» στις 5 Αυγούστου 1996, με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα και αποδεικνύει το πόσο κερδοφόρα είναι για τις εταιρίες η χορηγία των Ολυμπιακών Αγώνων. Σύμφωνα με ανάλυση οικονομικών στοιχείων από τη ΔΟΕ σε συνεργασία με τις επιχειρήσεις -χορηγούς, προκύπτει ότι:
Η ανάδειξη των παγκόσμιων χορηγών προκύπτει από απευθείας διαπραγματεύσεις των ενδιαφερομένων με τη ΔΟΕ. Ενα από τα προνόμια των χορηγών αυτής της κατηγορίας είναι η αποκλειστική χρήση των Ολυμπιακών Σημάτων στα προϊόντα τους και τη διαφημιστική τους εκστρατεία, πληρώνοντας τεράστια ποσά γι' αυτό το σκοπό στη ΔΟΕ. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, οι εταιρίες «Κόκα Κόλα» και «Μαρς» πλήρωσαν από 30 εκατομμύρια δολάρια η κάθε μία για να εξασφαλίσουν την παγκόσμια αποκλειστικότητα προβολής των προϊόντων τους μέσω των Ολυμπιακών Αγώνων.
Αυτά τα χρήματα οι επιχειρήσεις τα παίρνουν πίσω διπλάσια και τριπλάσια, αφού στην πραγματικότητα το κόστος της χορηγίας το πληρώνουν οι ίδιοι οι καταναλωτές. Κι αυτό γιατί τα χρήματα που δαπανούν οι εταιρίες για να αναδειχτούν χορηγοί, προστίθενται στην τελική τιμή των προϊόντων που κυκλοφορούν στην αγορά, κατά συνέπεια οι εισπράξεις είναι πολλαπλάσιες. Στην ουσία οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν την καλύτερη ευκαιρία για τζάμπα διαφήμιση των πολυεθνικών εταιριών σε όλο τον κόσμο, «διακοσμημένη» και με την Ολυμπιακή Ιδέα.
Οι «εθνικοί χορηγοί» ανακηρύσσονται σε επίπεδο χώρας κατόπιν διαπραγματεύσεων με τους αντίστοιχους φορείς που διοργανώνουν του αγώνες. Η ΔΟΕ υποδεικνύει τις κατηγορίες χορηγιών από τις οποίες μπορεί η Οργανωτική Επιτροπή να επιλέξει χορηγούς. Αυτό συμβαίνει ώστε οι εθνικοί χορηγοί να μην ανταγωνίζονται χορηγούς της ΔΟΕ.
Τα προνόμια που απολαμβάνουν οι «εθνικοί χορηγοί» των Αγώνων του 2004 είναι τα εξής:
Ο πρώτος εθνικός χορηγός για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 - στην κατηγορία «Συμβατική και κινητή τηλεφωνία» - είναι η κοινοπραξία ΟΤΕ - COSMOTE - OTENET αντί 20 δισ. δρχ. (10 σε χρήμα και και 10 σε υλικό εξοπλισμό και υποδομές). Σε εξέλιξη βρίσκεται η διαδικασία ανακήρυξης εθνικών χορηγών και στις υπόλοιπες κατηγορίες (ναυτιλία, τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες, αυτοκινητοβιομηχανία, αεροπορικές εταιρίες, καύσιμα, ενέργεια, ζυθοποιία, γαλακτοβιομηχανία).
«Από το 1950 έως σήμερα, καμία βιομηχανία δεν ήταν τόσο κρίσιμη για την επιτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων και το Ολυμπιακό Κίνημα όσο η τηλεοπτική». Η παραπάνω δήλωση ανήκει στον Χ.Α. Σάμαρανκ και περιγράφει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο το πόσο σημαντική είναι η πώληση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, που αποτελεί το «φιλέτο» της ΔΟΕ.
Το τηλεοπτικό κοινό σε όλο τον κόσμο φτάνει τα 3,5 δισεκατομμύρια θεατές και η προβολή των Ολυμπιακών Αγώνων αποφέρει δισεκατομμύρια δολάρια στα τηλεοπτικά δίκτυα που αγοράζουν τα δικαιώματα. Τα χρήματα που εισπράττει η ΔΟΕ από την πώληση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων είναι σχεδόν τα μισά από τα ετήσια έσοδά της.
Τα τηλεοπτικά δικαιώματα των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας έχουν αγοράσει: για τις ΗΠΑ το NBC αντί 240 δισ. δρχ., για τον Καναδά το CBC αντί 11,1 δισ. δρχ., για τη Λατινική Αμερική το OTI αντί 5,1 δισ. δρχ., για την Αυστραλία το δίκτυο «Seven» αντί 15,1 δισ. δρχ., για τη Νέα Ζηλανδία το TVNZ 3 δισ. δρχ., για την Ευρώπη το EBU (Γιουροβίζιον) 118,2 δισ. δρχ., για την Ασία το ABU 4,3 δισ. δρχ., για την Ιαπωνία το Japan Pool 46,5 δισ. δρχ., για τη Μέση Ανατολή το ASBU 2,5 δισ. δρχ.
Οπως προκύπτει από τους αριθμούς, η τηλεοπτική βιομηχανία αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς. Και τα κέρδη των τηλεοπτικών κολοσσών από τις διαφημίσεις είναι πολύ περισσότερα από όσα πληρώνουν για να αγοράσουν τα δικαιώματα.