Ο αποπληθωρισμός των ψυχιατρικών νοσοκομείων και η βαθμιαία αντικατάστασή τους από ψυχιατρικές Μονάδες στα Γενικά Νοσοκομεία και από υπηρεσίες παροχής ψυχιατρικής Φροντίδας σε κοινοτικό επίπεδο είναι ένα από τα μέτρα που θα οδηγούσαν στην υλοποίηση της μεταρρύθμισης.

Πέρα απ' την αδράνεια της κυβέρνησης, ήρθε και ο σεισμός της 7.9.1999 που ενέτεινε το αδιέξοδο. Το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (ΨΝΑ) βγήκε εκτός εφημεριών με συνακόλουθο το έμφραγμα στο «Δρομοκαΐτειο». Χρησιμοποιήθηκαν -προσωρινά- τα ψυχιατρικά τμήματα των νοσοκομείων που τελικώς κατέληξαν στη μονιμότητα με έναν αμφισβητούμενο χαρακτήρα.

Τα περιστατικά που καταγράφηκαν στα ψυχιατρικά τμήματα των γενικών νοσοκομείων το τελευταίο διάστημα αποτυπώνουν το αδιέξοδο της κατάστασης αλλά και την αδυναμία του υπουργείου Υγείας να δώσει κάποιες λύσεις.

Αποκαλυπτικό είναι το περιστατικό που σημειώθηκε στο νοσοκομείο «Σωτηρία» στις 28-1-2001, όπου -όπως προκύπτει από έγγραφη αναφορά- εργαζόμενοι τραυματίστηκαν από ψυχασθενή, ο οποίος στη συνέχεια απέδρασε από το νοσοκομείο.

Την ίδια στιγμή στα ψυχιατρικά νοσοκομεία υπάρχουν τρομακτικά κενά. Στο Δρομοκαΐτειο λόγου χάρη είναι κενές 60% των οργανικών θέσεων του νοσηλευτικού προσωπικού. Υπάρχει 1 νοσοκόμος ΠΥ, ενώ προβλέπονται 15, και 51 διπλωματούχες, ενώ έπρεπε να είναι 145. Σε κάθε ψυχίατρο αναλογούν 60-70 ασθενείς, ενώ θα έπρεπε να αναλογούν 10, το νοσοκομείο έχει μόνο έξι ψυχολόγους ενώ θα έπρεπε να έχει 30. Οι ψυχολόγοι μάλιστα πριν από λίγο διάστημα μπήκαν στις εφημερίες, ενώ δεν εφαρμόζεται ο νόμος για ένταξή τους στο ΕΣΥ.

Σύμφωνα με τις προδιαγραφές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μέχρι το 2005 θα έχουν κλείσει τέσσερα-πέντε ψυχιατρεία σε όλη την Ελλάδα. «Αν κάτι τέτοιο ισχύσει εδώ χωρίς δίκτυο υπηρεσιών υγείας, τόνισε ο Ηλίας Μιχαλαρέας, πρόεδρος της ΠΕΝΟΨΥ, θα οδηγηθούμε, όταν λήξουν τα προγράμματα, οι άρρωστοι μετά από 30-40 ημέρες παραμονής σε μονάδες βραχείας νοσηλείας να πετιούνται στο δρόμο».