«Απ' αυτό το βήμα κάνουμε έκκληση σε όλες τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, για μια μεγάλη συμπαράταξη, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Και απευθύνομαι στους συναδέλφους του ΚΚΕ και στην ηγεσία του ΚΚΕ. Δεν είναι ώρα αυτή η ώρα να προτάσσουμε τις διαφορές. Είναι ώρα που η χώρα και ο ελληνικός λαός κινδυνεύει, αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης. Οι αριστερές δυνάμεις μπορούν αυτή την ώρα να συμπαραταχθούν, όχι να συμπαραταχθούν έτσι, γενικώς και αορίστως, αλλά πάνω σε ένα κοινό ριζοσπαστικό εναλλακτικό πρόγραμμα, το οποίο θα συζητήσουμε». Πρόκειται για μερικά απ' όσα είπε προχτές απ' το βήμα της Βουλής ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνης.

Δεν μας είπε όμως, ούτε αυτή τη φορά, ποιο ακριβώς είναι αυτό το κοινό ριζοσπαστικό εναλλακτικό πρόγραμμα; Η αλλαγή φρουράς στο Μέγαρο Μαξίμου; Η διαχείριση του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης με παραμονή της χώρας στην ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία έστω και εκτός ευρώ, όπως λέει ο ίδιος, αλλά και τμήμα των αστών, άρα εκ των προτέρων με δεδομένο ότι θα ακολουθεί πιστά τη φιλομονοπωλιακή της στρατηγική; Αυτά είναι αδιαπραγμάτευτα για το κόμμα του. Συνεπώς, πάνω σε τι να συμπαραταχθεί το ΚΚΕ, σε τι να συμφωνήσει; Πράγματι, ο λαός κινδυνεύει, πράγματι αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης, όμως απ' τον κίνδυνο που διατρέχει δε θα τον σώσουν προτάσεις που κινούνται εντός και επί τα αυτά του καπιταλιστικού συστήματος. Δε θα τον σώσουν ευκαιριακές συγκολλήσεις, στις οποίες έχει εντρυφήσει ο οπορτουνισμός. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει περίτρανα επιβεβαιώσει ότι νοιάζεται για τη διαχείριση του καπιταλισμού προβάλλοντας πολιτική τάχα φιλολαϊκή αλλά με τους καπιταλιστές να διατηρούν την ιδιοκτησία τους, και το κράτος τους. Αρα η πρόταση είναι βαθιά αντιλαϊκή. Να γιατί είναι αφερέγγυος.