Ο Γ. Δαράτος υποστηρίζει ότι «η ύπαρξη του ΚΚΕ εμποδίζει τη διαμόρφωση ενός ευρύτερου λαϊκού σχήματος (...) που θα μπορούσαν να συντάξουν με αμοιβαίους συμβιβασμούς ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση». Ενα σχέδιο «εξόδου από την κρίση» που, όπως ο ίδιος λέει λίγες αράδες παρακάτω, θα είναι «όχι σοσιαλισμός. Μια απλή σοσιαλδημοκρατία», δηλαδή θα είναι η ίδια και απαράλλαχτη πολιτική υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου με άλλο όνομα, με άλλο κομματικό φορέα εφαρμογής και με ανανεωμένο τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων ότι δήθεν κάτι μπορεί να αλλάξει στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος.

Αυτό το σύστημα θέλει και ο Γ. Δαράτος, ο οποίος μέσα στον πυρετό της αντιΚΚΕ προπαγάνδας παραληρεί: Το ΚΚΕ «με την αδιαλλαξία του απλώς εξυπηρετεί το ισχύον σύστημα, που το χρησιμοποιεί σαν άλλοθι της δημοκρατικής του λειτουργίας». Μόνο ως παραλήρημα μπορεί να εκληφθεί η θέση ότι εξυπηρετεί το σύστημα η πολιτική συσπείρωσης λαϊκών δυνάμεων σε ένα μέτωπο που θα σαλπίσει τη λαϊκή αντεπίθεση για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και θα ανοίξει το δρόμο για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, για το σοσιαλισμό. Αλλά αυτό για το Δαράτο, τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όπως και τους αστούς είναι εχθρός. Πώς ακριβώς εξυπηρετεί το καπιταλιστικό σύστημα η στρατηγική για την ανατροπή του και το σοσιαλισμό, μόνο ο Γ. Δαράτος και οι συν αυτώ μπορούν να το εξηγήσουν. Που όσο οξύνεται η ταξική πάλη, όσο τα αδιέξοδα του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος ξεπροβάλλουν ξεκάθαρα, επιδίδονται σε ψεύδη και συκοφαντίες, για να συσκοτίσουν στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα ότι η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση ταυτίζεται με τη λαϊκή αντεπίθεση για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.