Από παλιότερη κινητοποίηση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της «Δωδώνης»

-- Η γαλακτοβιομηχανία ΔΩΔΩΝΗ πάει για πώληση, όπως και ο πτηνοτροφικός συνεταιρισμός. Τι μπορεί να γίνει; Ο κόσμος ψάχνει για αποκούμπι και στο ΚΚΕ...

-- Εξαρτάται πώς σε θεωρεί αποκούμπι. Αν νομίζει δηλαδή ότι θα πάμε αύριο στη Βουλή - που θα πάμε - και θα βάλουμε το θέμα και τους κάνουμε τα μούτρα κρέας... Εδώ πρόκειται για στρατηγική. Εδώ πρόκειται για μέτρα που αφορούν την καρδιά του καπιταλιστικού συστήματος. Δεν είναι τώρα μέτρα ούτε του Παπαδήμου, ούτε του ενός ή του άλλου υπουργού. Επομένως, δεν είμαστε στην περίοδο εκείνη που σε έναν αγώνα, ζήταγες 10 πράγματα και κέρδιζες τα πέντε. Από αυτή την περίοδο έχουμε φύγει.

Οι αγώνες που έγιναν τα τελευταία χρόνια, κι εμείς παίξαμε ουσιαστικό ρόλο - χωρίς να σημαίνει ότι ήμαστε μόνο εμείς στους αγώνες, ήταν κι άλλοι εργαζόμενοι - τι πρόσφεραν; Καθυστέρησαν τη λήψη μέτρων, παρεμπόδισαν να παρθούν μέτρα πριν 10 χρόνια. Γιατί η ΔΩΔΩΝΗ δεν είναι τώρα με την κρίση, η ΔΩΔΩΝΗ είχε προγραμματιστεί πολύ πιο πριν. Ολα αυτά τα συνεταιριστικά εργοστάσια είναι αποφασισμένο να πουληθούν, καταρχήν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και μόνο προβλέπονται. Οι αγώνες καθυστέρησαν την πώλησή τους. Καθαρά πράγματα.

Τώρα όμως, έφτασε το πράγμα στο «και πέντε». Αρα ούτε κι εμείς μπορούμε να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα αυτών των εργαζομένων με τον τρόπο που το κάναμε πριν 10 χρόνια. Εμείς βεβαίως αναδεικνύουμε την αναγκαιότητα της στήριξης της παραγωγής στην Ελλάδα γαλακτοκομικών προϊόντων, τη στήριξη της κτηνοτροφίας, αλλά αυτό δεν λέει τίποτα. Από τη στιγμή που το πολυεθνικό κεφάλαιο, το μονοπωλιακό κεφάλαιο συγκεντρώνει στα χέρια του αυτούς τους τομείς και με όρους 100% ιδιοκτησίας, θα σου πούνε «ναι, στηρίζουμε τη γαλακτοβιομηχανία, αλλά τη στηρίζουμε μέσω του κυρίου τάδε και τάδε και όχι μέσω του συνεταιριστικού εργοστασίου». Υστερα, χρησιμοποιούν υπαρκτά προβλήματα στα εργοστάσια αυτά που η ίδια η πολιτική τους τα συσσώρευσε, για να δικαιολογήσουν είτε το κλείσιμο, είτε την πώληση.

Εμείς επομένως, να προσφέρουμε ακόμα υπηρεσίες να μπουν εμπόδια στην πώληση. Αλλά δεν αρκεί αυτό. Διότι έχουν τη δύναμη να την προχωρήσουν, στο όνομα της κρίσης, στο όνομα της χρεοκοπίας, να μη μας διώξουν από το ευρώ, αν μας διώξουν από το ευρώ να ξαναμπούμε στην ΟΝΕ, αυτό το πράγμα... Δεν υπάρχει τώρα η επιλογή του μικρότερου ή του μεγαλύτερου κακού. Γι' αυτό ακριβώς η ώρα είναι ο λαός να διεκδικήσει αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας. Οχι να αλλάξει το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης, των μονοπωλίων - αυτό είναι η κυβέρνηση, το πολιτικό προσωπικό - να διώξει και το πολιτικό προσωπικό, αλλά πρέπει να επιφέρει ριζική αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας, αυτό που εμείς λέμε εργατική λαϊκή εξουσία.

Και βεβαίως αυτό πρέπει να γίνει και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Κι οπωσδήποτε τα χτυπήματα όσο πιο παράλληλα ή συντονισμένα είναι στην Ευρώπη, θα έχεις πιο γρήγορα αποτελέσματα. Αλλά εμείς εδώ που ζούμε, στην Ελλάδα, είμαστε υποχρεωμένοι να τεντώσουμε τις δυνάμεις, να γίνει το βήμα προς τα μπρος στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα όμως προσπαθούμε να συντονιστούμε και με άλλες δυνάμεις γιατί αυτό βοηθάει, υπάρχει ταυτόχρονα και ένα πανευρωπαϊκό κίνημα. Αλλά αυτό εξαρτάται από τις θέσεις των κομμάτων, από την κατάσταση του κινήματος, από το τι κάνουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Βεβαίως είμαστε αποκούμπι, αλλά το θέμα είναι να βάλει το κεφάλι του στον ώμο μας; Το ζήτημα είναι να ενώσουμε τα χέρια, τις γροθιές μας και να παλέψουμε μαζί, αυτό είναι.

-- Η ανεργία μεγαλώνει και ταυτόχρονα με τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας προσπαθούν να εξαργυρώσουν την εξαθλίωση και την απόγνωση του κόσμου. Ποια είναι η δική σας πρόταση;

-- Αυτά τα προγράμματα που κάνουν τώρα, στην πραγματικότητα θα είναι οι εργασιακές σχέσεις, τις προγραμματίζουν να είναι έτσι, 50 και 100 χρόνια. Φυσικά, δε θα μείνουν έτσι 50 και 100 χρόνια, γιατί ο λαός δε θα αυτοκτονήσει, θα αντιδράσει. Αλλά αυτή η μορφή απασχόλησης θα γενικευτεί. Δεν είναι προσωρινά μέτρα απασχόλησης, για τη μείωση της ανεργίας. Αυτό που ήδη έχει περάσει στη Βουλή, είναι η μερική απασχόληση, δηλαδή δουλειά 5 μήνες.

Και μάλιστα τώρα που έχουν εκσυγχρονιστεί και τα μέσα παραγωγής, είναι πιο εύκολο απ' ό,τι πριν 30 και 40 χρόνια η εργοδοσία να δουλεύει με μερικά απασχολούμενους... Εχουν τελειώσει ΤΕΙ, ΑΕΙ, δεν είναι ο παλιός εργάτης που ήθελε 2 και 3 χρόνια για να μάθει μια δουλειά. Επιπλέον αυτή η μορφή απασχόλησης θα είναι η κύρια. Εμείς είμαστε αντίθετοι με αυτά τα προγράμματα, γιατί πάνε να γενικευτούν και δεν απαντούν και στο θέμα της ανεργίας. Γιατί για 5 μήνες έχεις ένα μισθό 600 ευρώ και τους άλλους 7 μήνες τι θα κάνεις, θα πέσεις σε χειμερία νάρκη; Μπορεί να ζήσει, δηλαδή, στην ουσία ένας εργαζόμενος με 300 ευρώ το μήνα; Είναι απαράδεκτα.

Θα ήθελα να θυμίσω το εξής πράγμα. Στα μέσα της δεκαετίας του '90 καθιερώθηκαν τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης από τους δήμους. Ημαστε το μόνο κόμμα που τα καταψήφισε. Ολα τα άλλα κόμματα, από τη ΝΔ μέχρι τον ΣΥΝ, τα ψήφισαν. Και μάλιστα μας κατηγορούσαν, ότι εμείς δεν θέλουμε να βρουν δουλειά οι εργαζόμενοι, για να εξαθλιωθούν και να κάνουν επανάσταση... Εμείς από τότε λέγαμε ότι είναι η αρχή. Να εξοικειωθεί ο κόσμος με αυτά τα 5μηνα, τα 8μηνα, τα 9μηνα και να εναλλάσσονται.

Μάλιστα τώρα, η εργοδοσία θα διώχνει τους 45άρηδες, τους 50άρηδες που κατά κάποιο τρόπο έχουν ένα μεγαλύτερο μισθό και πρέπει να τους τον αφαιρέσει και άρα θα υπάρχει αντίδραση και θα παίρνει αυτούς τους νέους 18 - 25 χρονών, με 500 ευρώ το μήνα και με απασχόληση 5μηνη, 6μηνη κλπ. Τα παιδιά που ακόμα δυστυχώς ζουν με τους γονείς τους, που δεν σκέφτονται να φτιάξουν οικογένεια άμεσα και είναι πιο εύκολα να τα χειριστούν. Είμαστε ριζικά αντίθετοι. Βέβαια, δεν θα πούμε σε κάποιον μην πας να δουλέψεις για 5 μήνες, τι θα κάνει ο άνθρωπος; Αυτό είναι άλλο πράγμα. Αλλά δεν λύνεται το ζήτημα σε ατομικό επίπεδο. Και δεν θα ανανεώνονται οι 5 μήνες για να γίνουν 10. Θα φεύγουν αυτοί για να έρθουν οι άλλοι στη σειρά των ανέργων.

Για να μη σας πω τώρα ότι η ανάθεση αυτών των προσλήψεων στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις είναι ο νέος μηχανισμός εξαγοράς και ρουσφετολογίας. Τι ρόλο έχουν οι ΜΚΟ στις προσλήψεις;