Οσο συμμετείχε ως τιμητής των πάντων, ήταν μια «μάχη κατά της διαφθοράς» και του «μαύρου πολιτικού χρήματος». Οταν αποκαλύφθηκε ότι επρόκειτο για μια επιχειρηματική δραστηριότητα και μάλιστα του συζύγου της, τότε η όλη υπόθεση χαρακτηρίστηκε «φαρσοκωμωδία». Ο λόγος για την υποκριτική συμπεριφορά της προέδρου της Δημοκρατικής Συμμαχίας, που ενώ από την πρώτη στιγμή γνώριζε πολύ καλά ότι η ιστορία του «ενός εκατομμυριούχου» ήταν μια γελοία υπόθεση, με στόχο να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού, προκειμένου να αποκρύψουν την ασύλληπτη κλοπή πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι και τον εξάγουν, (εκατοντάδες δισεκατομμύρια έβγαλε στο εξωτερικό η πλουτοκρατία), την επιδοτούμενη από τις ελληνικές κυβερνήσεις εξαγωγή κεφαλαίων για επενδύσεις στο εξωτερικό, όλα όσα η ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων του Μάαστριχτ δίνει στους μεγαλοεπιχειρηματίες για να κερδοφορούν, ωστόσο έσπευσε από την πρώτη στιγμή να πάρει μέρος στο κακοστημένο θέατρο, παριστάνοντας την οργισμένη για τη διαφθορά και την κατάντια του πολιτικού συστήματος! Μετά τη νέα τροπή, εν πολλοίς αναμενόμενη, που πήρε η γελοία αυτή υπόθεση, η Ντ. Μπακογιάννη, δηλώνει «αποπροσανατολισμένη» και στόχος μεθοδεύσεων εξαιτίας των «αποκαλύψεων που έκανε για τα οικονομικά των κομμάτων»! Αστεία πράγματα. Η πραγματικότητα είναι ότι οι θέσεις της για τα οικονομικά των κομμάτων είναι περισσότερο για το θεαθήναι και την εξαπάτηση των λαϊκών στρωμάτων. Η πρώην υπουργός, που παριστάνει τον υπέρμαχο της διαφάνειας, γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτή δεν πρόκειται να υπάρξει στον αιώνα τον άπαντα στο καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετεί. Ας καθιερώσουν τη ονομαστικοποίηση των μετοχών, την κατάργηση του τραπεζικού και επιχειρηματικού απορρήτου, τη λειτουργία οφ σορ εταιρειών, όπως ακριβώς έχει προτείνει το ΚΚΕ. Με την ευκαιρία, πώς μπορεί η Ντ. Μπακογιάννη και ξεχωρίζει το «μαύρο πολιτικό χρήμα» από την (καθαγιασμένη) «επιχειρηματική δραστηριότητα»;