Μπορεί η κυβέρνηση να διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμία εξέλιξη, όσον αφορά το όνομα της ΠΓΔΜ κατά τη Σύνοδο Κορυφής των βαλκανικών χωρών στα Σκόπια, ωστόσο οι υπάρχουσες πληροφορίες και ενδείξεις συνηγορούν ότι είναι έτοιμη για μια «σύνθετη ονομασία» (πιθανόν «Ανω Μακεδονία»). Το εύλογο ερώτημα είναι γιατί η κυβέρνηση δεν ανακοινώνει τις θέσεις και προθέσεις της στα κόμματα και το λαό, πολύ περισσότερο που, όπως πολύμορφα διοχετεύει, οι δύο πλευρές «έχουν διανύσει σημαντική απόσταση για την εξεύρεση μιας κοινά αποδεκτής λύσης». Γιατί, άραγε, θέλει να «αιφνιδιάσει»; Μήπως η «λύση» δεν είναι και τόσο «κοινά αποδεκτή»; Μήπως θα παραδώσει «το όνομα που είναι η ψυχή μας», όπως έλεγαν μέχρι πριν λίγο καιρό οι κυβερνώντες; Το σίγουρο πάντως είναι ένα: Οτι οι κινήσεις της κυβέρνησης και της εγχώριας άρχουσας τάξης υπαγορεύονται (και παλιότερα και τώρα) από την ίδια σταθερή επιδίωξη: Βλέπουν την ΠΓΔΜ και γενικότερα τα Βαλκάνια ως «ζωτικό χώρο για τη διεύρυνση των ελληνικών συμφερόντων». Και αυτό βέβαια είναι ο χειρότερος εχθρός για οποιαδήποτε «βιώσιμη» λύση προς όφελος της ειρήνης, της ασφάλειας, της καλής γειτονίας και του αμοιβαίου οφέλους.