Ικανοποιημένος δήλωνε από τα αποτελέσματα της πρώτης του περιοδείας στις χώρες του Κόλπου και της Μέσης Ανατολής με την ιδιότητα του υπουργού Εξωτερικών, ο Κόλιν Πάουελ. Ο «σκληρός» πρώην στρατάρχης επέστρεψε στον «τόπο του εγκλήματος» για να προωθήσει τη «νέα» αμερικανική πολιτική των «έξυπνων κυρώσεων» σε βάρος του Ιράκ.

Είναι πραγματικά δύσκολο να ιεραρχήσει κανείς σε ποιο σημείο έγκειται η τραγική γελοιότητα της όλης υπόθεσης. Στην επισταμένη προσπάθεια Αμερικανών και Βρετανών αξιωματούχων να πείσουν, χρησιμοποιώντας περισπούδαστο ύφος, ότι το ιρακινό καθεστώς αποτελεί «σοβαρότατη απειλή για την ανθρωπότητα»; Στην υιοθέτηση του όρου «έξυπνες κυρώσεις», σαν να παραδέχεται κάποιος ότι έντέλως ηλίθια έχουν πεθάνει τουλάχιστον 1,5 εκατομμύρια αθώοι πολίτες, ενώ τα υπόλοιπα εκατομμύρια των Ιρακινών δίνουν καθημερινά τη μάχη της επιβίωσης;

Δεν είναι λυπηρά γελοίο και εξοργιστικό να γίνεται λόγος για εφαρμογή αποφάσεων του ΟΗΕ και αρχών του Διεθνούς Δικαίου από όσους έχουν πλήρως ισοπεδώσει και τις δύο αυτές αξίες; Δεν είναι, εξίσου, εξοργιστικό σειρά κυβερνητικών αξιωματούχων, όχι μόνο στις αραβικές χώρες, αλλά και στην «πολιτισμένη» Ευρώπη να δηλώνουν ότι «κατανοούν» και να μην ντρέπονται να συμπαρατάσσονται με όσους απροκάλυπτα χαρακτηρίζουν «υπεράσπιση του εθνικού τους συμφέροντος» τη στρατιωτική διαρκή επέμβαση σε μια ξένη χώρα, σε μια περιοχή ολόκληρη;

Δεν είναι, μόνο, αλλά και άκρως επικίνδυνο αυτό το αιματηρό θέατρο του παραλόγου;