Γνωστή και δοκιμασμένη αρχή της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι ότι όσο πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα θέλει να επιβάλει, τόσο πιο «φιλολαϊκό» κάνει το περιτύλιγμά τους και τόσο πιο μεγάλα είναι τα ψέματα που τα συνοδεύουν. Πάρτε, για παράδειγμα, τα νεοφιλελεύθερα μέτρα που προωθούνται στη δημόσια διοίκηση. Η κυβέρνηση, επιχειρώντας να αποκρύψει το βαθιά αντιλαϊκό χαρακτήρα τους, τα πλασάρει στο όνομα της «καλύτερης εξυπηρέτησης του πολίτη» και «της βελτίωσης των παρεχόμενων υπηρεσιών». Πρόκειται για βάναυση παραποίηση της πραγματικότητας. Οι παρεχόμενες υπηρεσίες, όσες τελικά απομείνουν στο δημόσιο, θα γίνουν χειρότερες και πιο ακριβές για τους «πελάτες» -πολίτες, κυρίως για τα λαϊκά στρώματα. Αυτό είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό, αν σκεφτεί κάποιος ότι δεν είναι δυνατόν να μειώνονται οι δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ, όπως δηλώνει η Β. Παπανδρέου, για τις κρατικές υπηρεσίες, να απασχολούν λιγότερους υπαλλήλους, να εκχωρούνται πλήθος υπηρεσιών στους ιδιώτες και την ίδια στιγμή οι υπηρεσίες να γίνουν καλύτερες. Δεν είναι δυνατόν να εισάγονται κριτήρια κέρδους στις δημόσιες υπηρεσίες και οι υπηρεσίες που προσφέρουν να γίνουν πιο φθηνές. Επιπλέον, οι δείκτες παραγωγικότητας που θα θεσπιστούν, θα εξωθήσουν τους υπαλλήλους να παρέχουν χαμηλής ποιότητας υπηρεσίες. Οσο όλα αυτά εξηγούνται στις ευρύτερες λαϊκές μάζες, τόσο πιο πολύ θα δυσκολευτεί η κυβέρνηση να εξασφαλίζει την ανοχή και συναίνεσή τους.