Η κριτική που του ασκείται βέβαια γίνεται από τη σκοπιά των συμφερόντων της αστικής τάξης, που προσδοκούσε περισσότερα από τον διάδοχο του Σαρκοζί και τώρα του καταλογίζει ότι είναι ράθυμος στο κυβερνητικό του έργο. Την ίδια κριτική αναπαράγει όμως και ο Μελανσόν, ο «κολλητός» του ΣΥΡΙΖΑ και υποστηρικτής του Ολάντ στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του Μάη. Δίπλα σε όλους αυτούς, η κεντροαριστερή «Liberation» και η «Le Monde» κριτικάρουν τον Ολάντ για «διστακτική στάση» και «ακινησία». Ακόμα και η «Αυγή» αναπαρήγαγε άρθρο του βρετανικού «Γκάρντιαν», στο οποίο ο Ολάντ κατηγορείται ότι «έχει επιλέξει να παραμείνει στο δρόμο των πολιτικών της τιμωρητικής λιτότητας που καταστρέφουν τις ευρωπαϊκές χώρες» και ότι «έχει παρασυρθεί από τη νεοφιλελεύθερη θάλασσα και δεν προβάλλει αντίσταση». Ολοι αυτοί που προεκλογικά έγραφαν ύμνους για τον Ολάντ, τώρα «τα στρίβουν», όπως κάνουν συνήθως, έχοντας εκπληρώσει την αποστολή τους σε βάρος του λαού. Αδικα όμως κατηγορούν τον Ολάντ για «ακινησία». Τις επόμενες μέρες, στην ατζέντα της γαλλικής Προεδρίας βρίσκεται η συζήτηση για τις νέες περικοπές ύψους 33 δισ. ευρώ από τις κρατικές δαπάνες στον προϋπολογισμό του 2013, προκειμένου το γαλλικό έλλειμμα να κατέβει στο 3%, που είναι ο στόχος της Ευρωζώνης. Τη δουλειά των μονοπωλίων κάνει ο άνθρωπος, για την οποία άλλωστε εκλέχτηκε...