Με χειροκροτήματα και συνθήματα υποδέχτηκαν την Αλέκα Παπαρήγα οι αγρότες στο μπλόκο της Νίκαιας, όπου έφτασε χτες το μεσημέρι. Μαζί με τους αγρότες, που παραμένουν δίπλα στα εκατοντάδες τρακτέρ, επί 3 μέρες τώρα, και εργαζόμενοι, νεολαίοι, γυναίκες που βρίσκονται εκεί για έμπρακτη συμπαράσταση στο δίκαιο αγώνα της φτωχής αγροτιάς. Την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καλωσόρισε ο Β. Μπούτας, πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας, σημειώνοντας ότι, πάντα και παντού, το ΚΚΕ στέκεται στο πλευρό της φτωχής αγροτιάς που μάχεται, με νύχια και με δόντια, για την επιβίωσή της. Παίρνοντας το λόγο η Αλέκα Παπαρήγα, ανάμεσα στα άλλα, επεσήμανε:

«Εμείς, στην πρόταση που κάνουμε, πρόταση διακυβέρνησης και εξουσίας, ξεκινάμε απ' αυτό: Εργάτης, μικροϊδιοκτήτης, μικρομάγαζο. Και η πολιτική μας πρόταση είναι βασισμένη πάνω σ' αυτό: Οτι αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορεί να πληρώσουν, όχι μόνο δεν πρέπει να πληρώσουν τα βάρη της κρίσης ή τον εκσυγχρονισμό, αλλά η όποια ανάπτυξη να βασιστεί στα συμφέροντα αποκλειστικά αυτών.

Αυτή είναι η θέση μας. Εργάτες - μικροϊδιοκτήτες, αυτό που λέμε φτωχοί μικρομεσαίοι. Και βάζουμε το φτωχοί, γιατί υπάρχουν και ορισμένοι μεσαίοι που δεν είναι φτωχοί. Πιθανόν να φτωχύνουν τα επόμενα χρόνια και ας μην είναι σίγουροι ότι θα τη γλιτώσουν. Αλλά εν πάση περιπτώσει, έτσι είναι τα πράγματα.

Τώρα, κοιτάξτε να δείτε, εγώ θα ξεκινήσω απ' αυτό που λέει η κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ότι πρέπει να δοθεί βάρος στην παραγωγή αγροτικών προϊόντων και στα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει η Ελλάδα. Αυτό σας ακούγεται ωραίο. Και υπάρχει κόσμος που λέει "ναι". Βγαίνουν μάλιστα οι εραστές της ΕΕ, οι οποίοι έχουν ανοίξει τις πύλες στα εισαγόμενα προϊόντα, σε προϊόντα που εμείς παράγουμε και λένε "πω, πω, πολλά εισαγόμενα, πρέπει να παράγουμε δικά μας προϊόντα". Προσθέτουν βέβαια "ποιοτικά, ανταγωνιστικά για να κάνουμε εξαγωγές".

Λοιπόν, έχουν επεξεργαστεί αυτή τη στρατηγική και αυτή την υιοθετούν - δεν το λέμε για λόγους στενά κομματικούς - όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ότι πρέπει να δοθεί βάρος στην παραγωγή προϊόντων ελληνικών, λάδι, τυρί, να κάνουμε εξαγωγές. Θα μου πείτε, εσείς ως κόμμα είστε αντίθετοι;

Κοιτάξτε να δείτε. Ποιοι μπορούν να οργανώσουν την παραγωγή φτηνών προϊόντων - το "ποιοτικών" τώρα είναι ένα θέμα, όταν μπαίνει το κέρδος δεν ξέρουμε αν υπάρχει ποιότητα -, με ωραία εμφάνιση, μάρκετινγκ, με ωραία συσκευασία, ποιοι; Οι μεγάλες επιχειρήσεις, αγροτοβιομηχανικές, οι μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις που θα πηγαίνουν στο Κατάρ, στην Κίνα, στην Ιαπωνία και θα κάνουν αυτή τη δουλειά.

Επομένως, μπορεί σε ορισμένα προϊόντα να έχουμε ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση σε λίγα χέρια, να κάνουν τεράστια αγροκτήματα σαν κι αυτά που έχουν και στη Λατινική Αμερική και στη Γερμανία και στην Ολλανδία κ.τ.λ. Κι ένα μικρό τμήμα αγροτών, καπιταλιστών λέμε εμείς, θα κερδίσουν πάρα πολλά. Και προσέξτε, για εξαγωγές. Ο,τι κερδίζουν απ' τις εξαγωγές, δεν πρόκειται να το μοιράζουν στους μικροϊδιοκτήτες αγρότες. Οσο για τα φορολογικά, οι φόροι στο μεγάλο κεφάλαιο όλο και λιγοστεύουν, θα πάμε στο 10%, εκεί είναι ο στόχος. Επομένως, τι θα κάνουν οι χιλιάδες μικροϊδιοκτήτες, οι 1.500.000 άνεργοι;

Εμείς ξεκινάμε αλλιώς και λέμε: Τι έχουμε στην Ελλάδα; Βεβαίως μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα της διατροφής 100% με τα προϊόντα που παράγουμε στην Ελλάδα κι αν έχουμε περίσσευμα, και θέλουμε να έχουμε, να κάνουμε και εξαγωγές. Θα εισάγουμε κάποια προϊόντα που δεν τα έχουμε. Εδώ εισάγουμε κτηνοτροφικά προϊόντα απ' την Ολλανδία. Ποιος εκτόπισε τα ελληνικά κτηνοτροφικά προϊόντα; Η Ολλανδία. Να εισάγουμε γάλα; Αυτό είναι ανήκουστο. Ανήκουστο δεν είναι, εξηγείται.

Λοιπόν, εμείς λέμε το εξής πράγμα: Οι μικροϊδιοκτήτες θα συνενωθούν σε συνεταιρισμούς που το μόνο κοινό που θα έχουν με τους συνεταιρισμούς που γνωρίσατε ως τώρα, είναι ο όρος "συνεταιρισμός". Ολα τα άλλα είναι διαφορετικά. Το κράτος πρέπει να εξασφαλίζει τα μέσα παραγωγής, τα τρακτέρ, τα φυτοφάρμακα, την επιστημονική γνώση που χρειάζεται ο αγρότης. Θα παράγει ο παραγωγός και θα του λέει το κράτος, κοίτα να δεις, θέλω τόσα και τόσα προϊόντα για να τα διανείμω για τη διατροφή.

Παράγει παραπάνω; Γιατί στην αγροτική παραγωγή δεν μπορείς να βάλεις και όρια. Θα τα διαθέσει ο αγρότης μέσα απ' το δίκτυο της λαϊκής αγοράς, το περίσσευμα των προϊόντων, αυτά δηλαδή που το κράτος για διάφορους λόγους δεν μπορεί να απορροφήσει. Θα κάνει και την παράλληλη πώληση με τιμές βεβαίως προσιτές, πρέπει να έχει ένα εισόδημα. Και προσέξτε, στα θέματα Παιδεία, Υγεία, Αθλητισμός, Πολιτισμός - μπορεί να σας φαίνεται αστείο που λέω αθλητισμό, αλλά εμείς σκεφτόμαστε και τους νέους ανθρώπους -, θα είναι ίσες οι παροχές με όλους τους άλλους.

Ετσι, ο αγρότης θα έχει σιγουριά. Βεβαίως, θέλει και την επιστημονική γνώση ο αγρότης, αλλά όχι να την πληρώνει. Και η γνώση αυτή θα διατίθεται σε όλους. Και θα απαγορευθούν οι εισαγωγές στα προϊόντα που παράγουμε. Τώρα, κοιτάξτε να δείτε, δε χρειάζεται να πάμε να βρούμε ένα προϊόν, μάνγκο ας πούμε. Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς μάνγκο στην Ελλάδα. Εχουμε πάρα πολλά προϊόντα στην Ελλάδα, αλλά αν το βιοτικό μας επίπεδο ανέβει και θέλουμε και λίγα περίεργα, θα τα εισάγουμε κι αυτά, αλλά όχι με τους όρους της κερδοφορίας και όρους εκτόπισης των δικών μας προϊόντων.

Αυτό δε σημαίνει εγωισμό ελληνικό, ούτε αυτό που λένε ότι το ΚΚΕ έχει άποψη εθνικιστική και εθνοκεντρική. Κάθε χώρα πρέπει να αξιοποιεί αυτά που μπορεί να αξιοποιεί. Εδώ πέρα λένε ότι βρήκαν πετρέλαιο, ότι έχουμε πετρέλαιο και φυσικό αέριο και αυτή τη στιγμή σκοτώνονται οι εταιρείες μεταξύ τους ποια θα πάρει την έρευνα, την αξιοποίηση για να μας πουλάνε μετά το πετρέλαιο.

Δεν έχουμε τεχνογνωσία; - που κατά τη γνώμη μας έχουμε. Ωραία, θα συνεργαστούμε με ξένους επιστήμονες, με μια επιστημονική ξένη εταιρεία, αλλά το κουμάντο θα το κάνουμε εμείς. Οχι ιδιώτης με ιδιώτη. Πρέπει να το κάνει η λαϊκή κυβέρνηση, το λαϊκό κράτος, που θα πει ξέρεις ναι, δεν είμαστε άνθρωποι που λέμε ότι θα βάλουμε τείχη στην Ελλάδα, όχι, γιατί πραγματικά σήμερα η επιστήμη, η γνώση είναι διεθνοποιημένη. Αλλά εδώ πέρα είμαστε μια χώρα που αν βαθύνει η κρίση, αύριο αν γίνει ένας πόλεμος τοπικός, μπορεί να μην έχουμε να φάμε.

Να εξαρτώμεθα από εισαγωγές, δε θέλουμε να εξαρτιόμαστε απ' τις εισαγωγές, δεν είναι Σαχάρα η Ελλάδα. Αν ήταν μια χώρα που δεν είχε προϊόντα, όντως θα είχαμε πρόβλημα. Και πάλι κάτι θα κάνουμε, τι μπορούμε να παράγουμε εδώ, να μειώσουμε τις εισαγωγές. Εισαγωγές σημαίνει ελλείμματα, σημαίνει χρέη, κι αυτοί που κερδίζουν είναι οι μεγαλέμποροι.

Τώρα κλείστηκε λέει μια συμφωνία μεταξύ ΕΕ και Βραζιλίας. Τι κάνουν τώρα Γερμανία, Γαλλία και άλλες χώρες που έχουν ανεπτυγμένη βιομηχανία; Βλέπουν να μειώνονται οι εξαγωγές σε βιομηχανικά προϊόντα και πάνε τώρα να πουλήσουν. Η Κίνα παίρνει λιγότερα, που έπαιρνε πριν απ' τη Γερμανία, να πάνε να τα πουλήσουν στη Βραζιλία και να μας στείλει αγροτικά προϊόντα.

Και δεν πρόκειται να ζήσει καλύτερα ο Βραζιλιάνος που μένει στις φαβέλες - ξέρετε τι είναι οι φαβέλες, τα χωμάτινα σπίτια που μόλις πέσει η βροχή διαλύονται. Δεν είναι αυτός που θα ζήσει. Δεν αγοράζουμε απ' τη Βραζιλία για να ζήσει ο φτωχός αγρότης της Βραζιλίας, αλλά η μεγάλη βραζιλιάνικη αγροτοβιομηχανική επιχείρηση, ο Βραζιλιάνος καπιταλιστής.

Εδώ στην Ελλάδα η αγροτιά ήταν η πρώτη που χτυπήθηκε σε σχέση με όλο τον άλλο πληθυσμό απ' την ΚΑΠ της ΕΕ. Αν είναι κάποιο στρώμα κοινωνικό που ένιωσε τις συνέπειες της ΕΕ, είναι η αγροτιά, με την ΚΑΠ, ποσοστώσεις, περιορισμοί, αύξηση του κόστους κ.τ.λ. Στους άλλους ήρθε πιο αργά και πιο έμμεσα. Ηταν στραβό το κλήμα, το 'φαγε και ο γάιδαρος. Φόροι, χαράτσια, περικοπές, είναι - πώς να το πω - σαν να σας ανοίγουν το κεφάλι με έναν μπαλτά.

Τα προηγούμενα χρόνια έταζαν μερικές ασπιρίνες κάτω απ' την πίεση. Τώρα χρησιμοποιούν την καταστολή, γιατί δε θέλουν να τάξουν κι αυτές τις ασπιρίνες. Ποιο είναι το ιδιαίτερο πρόβλημα σήμερα; Δεν κάνουν πίσω. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζονται μέτρα για την αγροτική παραγωγή, που θα είναι ένα ακόμα μεγαλύτερο χτύπημα για τους μικροϊδιοκτήτες. Τώρα θα κάνουν τις αναδιαρθρώσεις, θα συγκεντρώσουν τη γη, τα χρέη θα τα δώσουν δεν ξέρω σε ποια τράπεζα να σας κυνηγάει, θα φτιάξουν εταιρείες, ιδιωτικές.

Δεν θα πάει η τράπεζα να κατασχέσει το χωράφι. Θα πουλήσουν τα χρέη σε ιδιωτικές εταιρείες. Ηδη ετοιμάζεται η κατάργηση του νόμου που λέει δε γίνονται κατασχέσεις στο πρώτο σπίτι, ήδη ετοιμάζεται μια μεγάλη εταιρεία, η οποία θα παίρνει τα σπίτια, τα κατασχεμένα - δε θα είναι η τράπεζα, δεν θα εκτεθεί η τράπεζα, θα πάρει εταιρεία. Και μετά θα σας νοικιάζει τα σπίτια και τα χωράφια και θα είστε εργάτες γης και θα σου πει δώσε κι ένα ποσό το μήνα, αφού έχεις και το χαράτσι. Αντί να δίνεις χαράτσι, θα είσαι ενοικιαστής. Αυτό είναι το μέλλον, δε λέμε καμία υπερβολή.

Επομένως, ο αγώνας που κάνετε πρέπει να συνεχιστεί και να επιδείξετε μεγάλη αντοχή. Εσείς θα αποφασίσετε τις μορφές πάλης. Και ο αγώνας κλιμακώνεται, αλλάζοντας και τις μορφές πάλης, αρκεί να είναι καθαρό ότι διεκδικείτε άμεσα αιτήματα και καλά κάνετε, ταυτόχρονα όμως πρέπει να δημιουργήσετε προϋποθέσεις για ριζική ανατροπή αυτής της πολιτικής. Αυτό που λέμε η γη ανήκει στο λαό και η γη καλλιεργείται με βάση γενικό σχέδιο, με βάση το συνεταιρισμό στη γη.

Και θα σας πω καθαρά: Μη φοβάστε το αίτημα, μπορεί σήμερα να μην μπορούμε να το κατακτήσουμε, το αίτημα μακριά απ' την ΕΕ. Οσο ακολουθείται η πολιτική της ΕΕ, θα ενισχύονται και οι πολιτικές δυνάμεις που τη στηρίζουν και για τους μικροϊδιοκτήτες και για την εργατιά η κατάσταση θα είναι πολύ άσχημη. Ο αγώνας δεν τελειώνει εύκολα. Πρέπει να εναλλάσσεται με τις μορφές και πρέπει να υπάρχει ενιαίο μέτωπο εργατών, αγροτών, μικρομάγαζων, πανελλαδικό, δε γίνεται διαφορετικά.

Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση. Αυτή είναι η απάντηση; Εδώ χρειάζεται ριζική ανατροπή, αυτή θα την αποφασίσει ο λαός, δεν θα πατήσει κουμπιά κανείς και ούτε θα λυθεί με την ημερήσια διάταξη στο κοινοβούλιο. Επομένως, αυτοί οι αγώνες που κάνετε ασκούν μια άμεση πίεση, συγκεντρώνουν δυνάμεις, θα φέρουν αποτέλεσμα. Ενδεχομένως μπορεί να φέρουν αποτέλεσμα λίγο πιο μετά, δεν έχεις άμεσο αποτέλεσμα.

Δεν πρέπει να κάνουμε πίσω, περιφέροντας την ελπίδα μας από 'δω και από 'κει, σε κόμματα που μας λένε ότι εγώ θα τα διαχειριστώ καλύτερα. Η διαχείριση αυτή του προβλήματος σημαίνει ρήξη με την πολιτική της ΕΕ, των μεγαλοϊδιοκτητών γης, των μεγαλοβιομηχάνων, των εφοπλιστών κ.τ.λ. Δίχως αυτή τη ρήξη δεν υπάρχει ελπίδα για το λαό.

Ωστόσο, ο λαός μπορεί να νικήσει. Δεν είναι τόσο δυνατοί όσο φαίνονται. Εχουν τη δύναμη να προπαγανδίζουν, να συκοφαντούν, έχουν και τα ΜΑΤ στα χέρια τους, αλλά η δύναμη του λαού δεν έχει δοκιμαστεί. Οχι αυταπάτες, όχι ανέξοδες ελπίδες. Η λύση είναι ρήξη και είναι σύνθετη. Κι αυτή θα γίνει όταν το αποφασίσει ο λαός και θα το αποφασίσει. Αρκεί να μην είναι αργά, μη χάσουμε καμιά 15ετία με πρόβες τζενεράλε και δοκιμές.

Τι θα κάνουμε τώρα εμείς; Εμείς ειλικρινά προσπαθούμε με τις δυνάμεις που έχουμε, να τις τεντώσουμε όσο γίνεται πιο πολύ και να διαμορφώσουμε αυτό το ενιαίο μέτωπο, αυτό που λέμε λαϊκή συμμαχία, πείτε το όπως θέλετε δεν έχει σημασία, εργατών, αγροτών, νεολαίων, γυναικών, μικρών επαγγελματιών, που όλοι μαζί για τα ίδια αιτήματα, με κοινωνική αλληλεγγύη να βάλουμε πλώρη για ριζική ανατροπή. Αλλιώς δε γίνεται. Σ' αυτόν το δρόμο κάτι μπορούμε να περιορίσουμε ενδεχομένως. Αμα δε δοκιμάσει ο λαός τη δύναμή του δεν ξέρει και τι μπορεί να πετύχει.