Για την οξύτητα του προβλήματος της λειψυδρίας, τις αιτίες που το προκαλούν, τους ενόχους και για τα μέτρα που χρειάζεται να ληφθούν για την αντιμετώπισή του, συζητάμε με τον Βαγγέλη Μπούτα, μέλος της Επιτροπής Πρωτοβουλίας για τη δημιουργία της Πανελλαδικής Αγροτικής Συσπείρωσης και πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας.

- Ποιες είναι οι διαστάσεις του προβλήματος της λειψυδρίας και ποιους απειλεί στη χώρα μας;

- Μάρτης μήνας και πολλές περιοχές της χώρας μας αντιμετωπίζουν πρόβλημα λειψυδρίας. Ενα πρόβλημα που αφορά πρώτα και κύρια τους ανθρώπους, καθώς πολλοί φέτος θα διψάσουν. (Ηδη, σε νησιά του Αιγαίου, αλλά και σε περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας, όπως, π.χ., σε πόλεις και χωριά της Θεσσαλίας, παρατηρούνται προβλήματα στην ύδρευση).

Αφορά, επίσης, το περιβάλλον που συνεχώς υποβαθμίζεται, αφού η έλλειψη νερού καταστρέφει την πανίδα και τη χλωρίδα και συμβάλλει στη μόλυνση της γης και της παραγωγής από τα νιτρικά κι άλλες επιβαρυντικές ουσίες. (Υπάρχει κίνδυνος, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, η Θεσσαλία να καταλήξει στην απερήμωση).

Αφορά, τέλος, τη γεωργία και γενικότερα την αγροτική οικονομία, στην οποία απασχολείται το 20% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας μας, καθώς οι καλλιέργειες απειλούνται από την ξηρασία. (Ηδη μεγάλες ζημιές έχουν προκληθεί στα σιτηρά, ενώ και οι εαρινές καλλιέργειες - καλαμπόκι, βαμβάκι, τεύτλα, βιομηχανική ντομάτα, οπωροκηπευτικά κ.ά. - δε θα έχουν καμία απόδοση αν δε βρεθεί νερό.)

- Εχουμε, πράγματι, έλλειψη νερού στην Ελλάδα, ή το φαινόμενο είναι συγκυριακό και οφείλεται σε άλλους λόγους;

- Νερό υπάρχει στην Ελλάδα - σε σύγκριση, μάλιστα, με άλλες χώρες είναι άφθονο - όμως δεν αξιοποιείται όσο, όπως, όταν και όπου χρειάζεται. Αρα, η ευθύνη για τη δημιουργία και την όξυνση του προβλήματος της λειψυδρίας ανήκει στην πολιτική που εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Μια πολιτική που καθορίζεται και κατευθύνεται από τις Βρυξέλλες και στοχεύει στη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης και στο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών της χώρας μας. Είναι, π.χ., χαρακτηριστικό ότι από το περιβόητο 3ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης δε χρηματοδοτείται κανένα αρδευτικό έργο. Η έλλειψη νερού χρησιμοποιείται σαν «όπλο» αυτής της πολιτικής, καθώς συντελεί στη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής. Γι' αυτό και η κυβέρνηση αδιαφορεί και αρνείται πεισματικά να πάρει συγκεκριμένα μέτρα για την επίλυση του προβλήματος της λειψυδρίας.

- Ποια είναι η λύση;

- Η λύση του προβλήματος είναι γνωστή στους κυβερνώντες και την έχει, πολλές φορές, καταστήσει αντικείμενο των αγωνιστικών διεκδικήσεών του το αγροτικό κίνημα. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος, χρειάζεται:

• Να κατασκευαστούν φράγματα για τη συγκράτηση και συγκέντρωση ποσοτήτων νερού το χειμώνα, που θα χρησιμοποιούνται για την κάλυψη των αναγκών ύδρευσης και άρδευσης το καλοκαίρι. Ειδικά για τη Θεσσαλία απαιτείται, επιπλέον, η εκτροπή του Ανω Ρου του Αχελώου για να καλυφθεί το μεγάλο υδατικό έλλειμμα της περιοχής.
• Να κατασκευαστούν εγγειοβελτιωτικά έργα και αρδευτικά δίκτυα και να εκσυγχρονιστούν τα παλιά για την καλύτερη εκμετάλλευση των προς χρήση υδατικών αποθεμάτων.
• Να επιδοτηθούν οι αγρότες για την αγορά και εγκατάσταση σύγχρονων κι αποδοτικών συστημάτων άρδευσης, ώστε να μη σπαταλάται περισσότερο νερό από όσο χρειάζονται οι καλλιέργειες.
• Να συσταθεί ένας κι ενιαίος φορέας διαχείρισης του υδατικού δυναμικού - με τη συμμετοχή και της Αυτοδιοίκησης, μαζικών φορέων και κοινωνικών οργανώσεων - που θα έχει την ευθύνη για την ορθολογική διαχείριση και τη δίκαιη κατανομή του νερού.