Αύριο όλη η Αθήνα θα είναι στο πόδι. Ξεσηκώνεται, απεργεί, διαδηλώνει. Με μια φωνή απαιτεί να αποσυρθούν τώρα τα αντιασφαλιστικά μέτρα. Με μια θέληση διακηρύσσει: Αυτά τα μέτρα δε θα περάσουν. Με ένα στόμα προειδοποιεί: Κανένας διάλογος, καμιά κουβέντα με αυτούς που κατεδαφίζουν την ασφάλιση. Τώρα, αγώνας μέχρι το τέλος. Αύριο, μαζί με όλη την Ελλάδα, στην πρώτη γραμμή οι εργαζόμενοι της Αθήνας δίνουν υπόσχεση πως τούτον τον αγώνα θα τον πάνε μέχρι εκεί που χρειάζεται. Το υπόσχονται οι μεταλλεργάτες και οι οικοδόμοι που βλέπουν τα βαρέα και ανθυγιεινά να κονιορτοποιούνται. Το φωνάζουν οι εργαζόμενες μητέρες, που δε θα προλάβουν να χαρούν τα παιδιά τους.

Το 'χουν πάρει απόφαση οι χιλιάδες εξαπατημένοι και μπουχτισμένοι από υποσχέσεις εργαζόμενοι των ΔΕΚΟ, που τώρα αναλογίζονται: «Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτη..!». Το λένε με χίλιους τρόπους οι εργαζόμενοι με τα «ώριμα δικαιώματα», αλλά και οι σημερινοί συνταξιούχοι που διαπιστώνουν ότι οι συντάξεις τους έγιναν επιδόματα απορίας. Μαζί με αυτούς, το υπόσχεται στον εαυτό της η νέα βάρδια της εργατικής τάξης. Οι σημερινοί τριαντάρηδες και σαραντάρηδες, που δε θα καταφέρουν ποτέ να εξασφαλίσουν πλήρη σύνταξη, αν προλάβουν να βγουν μετά από 40 χρόνια δουλιάς.

Αυτή η γενιά δεν έχει να ελπίζει σε καμιά ένταξη, καμιά ΟΝΕ, σε κανένα «ευρωλάγνο» πακέτο. Αυτή η γενιά ελπίζει μόνο στα δικά της χέρια, στους δικούς της αγώνες. Ελπίζει και συμπαρατάσσεται με το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Με το ΠΑΜΕ, που δεν τα διπλώνει, δεν παζαρεύει, δεν υποχωρεί. Μαζί με το ΠΑΜΕ θα πάει μέχρι το τέλος αυτόν τον αγώνα. Αύριο στην πλατεία Κάνιγγος για να πορευτούν από εκεί στο Πεδίον του Αρεως. Και στη συνέχεια στη μεγάλη μάχη της Πρωτομαγιάς στην πλατεία της Εθνικής Αντίστασης. Μαζί με το ΠΑΜΕ θα είναι εκεί στους μεγάλους αγώνες που έρχονται. Γιατί τα δύσκολα, αλλά και πιο ωραία, «τα μεγάλα και αληθινά» είναι μπροστά.