Βεβαίως τα πράγματα δεν είναι έτσι: Οπου υπάρχει καπιταλιστική δραστηριότητα υπάρχει και σήψη και διαφθορά. Την κρίση δεν τη δημιουργούν τα «κλεμμένα», «οι μίζες», είναι στο DNA του καπιταλισμού. Τα λεφτά που ζημιώθηκε το αστικό κράτος από τα σκάνδαλα (π.χ., ΤΤ: 400 εκατ. ευρώ, μίζες Α. Τσοχατζόπουλου: 55 εκατ. ευρώ, μίζες του Α. Κάντα: 17 εκατ. ευρώ κ.ά.) δε φτάνουν ούτε στο ελάχιστο τα 320 δισ. ευρώ του κρατικού χρέους. Αυτά προέρχονται κυρίως από τις επιδοτήσεις προς το κεφάλαιο, την ευνοϊκή φορολογία για τις επιχειρήσεις κ.ά. Θυμίζουμε επίσης στην Ιταλία την υπόθεση «καθαρά χέρια». Οδήγησε στη διάλυση παραδοσιακών κομμάτων του αστικού πολιτικού συστήματος, έφερε άμεσα στην πολιτική τους επιχειρηματίες (Μπερλουσκόνι) αλλά τα σκάνδαλα-σκάνδαλα και η κρίση-κρίση. Τα λαϊκά προβλήματα δε λύθηκαν.

Είναι λαϊκή απαίτηση η άμεση και μέχρι τέλους διαλεύκανση των σκανδάλων που έρχονται στην επιφάνεια. Πρέπει, όμως, ταυτόχρονα ο λαός να μην αποπροσανατολιστεί. Λύση στο μεγάλο σκάνδαλο που λέγεται καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης θα δώσει ο ίδιος με την πάλη του.