Κάθε μέρα που περνάει - και προκειμένου να προχωρήσει η «μεταρρύθμιση» του Αλέκου Παπαδόπουλου - υποβαθμίζεται όλο και πιο πολύ ο δημόσιος τομέας της Υγείας, για να θεριέψει ο ιδιωτικός της κερδοσκοπίας. Διότι αυτοί οι δυο τομείς λειτουργούν σαν «συγκοινωνούντα δοχεία» τα οποία, όμως, δεν αλληλοτροφοδοτούνται αυτομάτως, αλλά με τη μεσολάβηση της κυβερνητικής πολιτικής, που φροντίζει να ενισχύει τους κερδοσκόπους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο χώρο.

Φυσικά στη Θεσσαλία, ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει αναπτυχθεί όσο στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη - άλλωστε τα «καραβάνια» των Θεσσαλών ασθενών που δε βρίσκουν την υγεία τους στον τόπο τους, στα μεγάλα ιδιωτικά ιατρικά κέντρα αυτών των δυο μεγαλουπόλεων κατευθύνονται - αλλά «όλο και κάτι γίνεται» και «πολύ περισσότερα αναμένονται». Είναι πχ. γνωστό ότι προωθούνται συνενώσεις κλινικαρχών, ενώ υπάρχουν και πληροφορίες που αναφέρουν ότι οι «μεγάλοι του κέντρου» ετοιμάζουν παραρτήματα και στις θεσσαλικές μεγαλουπόλεις.

Στο μεταξύ, ο «ιός» της «ανθυγιεινής» κυβερνητικής πολιτικής επιτίθεται και παραλύει το δημόσιο σύστημα Υγείας με τις περικοπές των κονδυλίων, που μεγαλώνουν τις ελλείψεις ιατρικού, νοσηλευτικού και διοικητικού προσωπικού στα νοσοκομεία στο μη εκσυγχρονισμό του τεχνολογικού εξοπλισμού τους, στην κτιριακή και λειτουργική υποβάθμισή τους.

Ταυτόχρονα, βρίσκεται σε εξέλιξη μια επιχείρηση συκοφάντησης του δημόσιου τομέα υγείας - συμμετέχουν σ' αυτή «ειδικοί» και «άσχετοι» μέσω των ΜΜΕ - που στοχεύει στο να στρέψουν, όσο το δυνατόν περισσότερους ασθενείς, σαν πελάτες, στους ιδιώτες κερδοσκόπους.

Οταν η κυβέρνηση - με εμπνευστή και εφαρμοστή τον τότε Λαρισαίο υφυπουργό Υγείας, Ν. Φαρμάκη - ξεκινούσε, τον προπερσινό Σεπτέμβρη βεβιασμένα και πρόχειρα τη λειτουργία του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας, πολλοί καταλάβαιναν «πού το πήγαινε». Επιχειρούσε να το εκμεταλλευτεί προεκλογικά, ώστε να κερδίσει ψήφους Θεσσαλών το ΠΑΣΟΚ και τα κυβερνητικά στελέχη δεν φείδονταν μεγάλων λόγων και υποσχέσεων περί άμεσης και πλήρους λειτουργίας του νέου νοσοκομείου, ως και αναβάθμισης της παροχής υπηρεσιών υγείας στην περιοχή.

Σήμερα, κοντά δυο χρόνια από την έναρξη της «λειτουργίας» του το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας υπολειτουργεί «ασθμαίνοντας». Από τις 643 κλίνες που προβλέπονταν, λειτουργούν μόνο 200, από τις 2.000 προσλήψεις που έπρεπε να έχουν γίνει, έγιναν μόνο οι μισές, πάνω από τις μισές κλινικές δε λειτουργούν ακόμη και βεβαίως δεν προχώρησαν τα θέματα της εκπαίδευσης των φοιτητών της Ιατρικής Σχολής, καθώς και της ιατρικής έρευνας.

Ολα τούτα σημαίνουν ότι μπορεί μεν η βεβιασμένη «λειτουργία» του Πανεπιστημιακού να έδωσε κάποιους ψήφους στο ΠΑΣΟΚ και να εξέλεξε - έστω και τελευταίο στη σειρά - βουλευτή τον Ν. Φαρμάκη, αλλά το πρόβλημα της απουσίας τριτοβάθμιας περίθαλψης στη Θεσσαλία δε λύθηκε...

Κι αν το Πανεπιστημιακό υπολειτουργεί τα Νομαρχιακά Νοσοκομεία στη Θεσσαλία συνεχώς υποβαθμίζονται.

Στη Λάρισα, το Νομαρχιακό Νοσοκομείο μπορεί να μην έκλεισε - όπως θα ήθελε ο Ν. Φαρμάκης - αλλά αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες των κατοίκων, ενώ ακόμα εκφράζονται φόβοι αν τελικά θα αποφύγει τη συγχώνευσή του με το Πανεπιστημιακό. Να μερικά μόνο από τα στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα της υποβάθμισής του: Πάνω από το 20% των οργανικών θέσεων γιατρών παραμένουν κενές, τα κρεβάτια της χειρουργικής κλινικής μειώθηκαν, νευροχειρουργική κλινική δε διαθέτει, ενώ μια σειρά υπηρεσιών παραδίδονται σε ιδιώτες. Χειρότερη ακόμη είναι η κατάσταση στα Κέντρα Υγείας και τα αγροτικά ιατρεία του νομού, ενώ δε λειτουργεί, εδώ και 5 χρόνια, το Νοσοκομείο Χρονίων Παθήσεων στον Αμπελώνα.

Σε «κώμα» βρίσκεται η Υγεία στο νομό Τρικάλων, καθώς το νοσοκομείο είναι παντελώς ανεπαρκές και αναξιόπιστο για τους ασθενείς, ενώ τα Κέντρα Υγείας και τα αγροτικά ιατρεία δε λειτουργούν.

Οι τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, σε εργαλεία και άλλα ιατρικά μέσα και σε κτιριακές εγκαταστάσεις καθιστούν τη λειτουργία του νοσοκομείου, όχι απλώς πλημμελή, αλλά πλήρως προβληματική.

Η ελπίδα των γιατρών και των άλλων εργαζομένων του νοσοκομείου - καθώς και όλου του τρικαλινού λαού - ήταν η κατασκευή του νέου νοσοκομείου, το οποίο άρχισε μεν αλλά, ως είθισται στην Ελλάδα σταμάτησε. (Βεβαίως, ο υπουργός Υγείας Αλ. Παπαδόπουλος μιλώντας πριν λίγες μέρες στη Βουλή δήλωσε ότι το νέο νοσοκομείο Τρικάλων ολοκληρώνεται αλλά εδώ και καιρό πλέον, οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ έχουν εξελιχθεί σε «ειδικούς του ψεύδους»...). Σταμάτησε - λένε - λόγω εργολάβου, ο οποίος κηρύχτηκε έκπτωτος, επειδή ζητούσε κι άλλα χρήματα, για να ολοκληρώσει το έργο. Ετσι ή αλλιώς πάντως, τώρα θα ξεκινήσουν πάλι απ' την αρχή κι όπως υπολογίζεται θα χρειαστούν άλλα τρία τουλάχιστον χρόνια, για να ολοκληρωθεί το νέο νοσοκομείο. Μέχρι τότε οι Τρικαλινοί που θα ασθενούν είτε θα αναγκάζονται να πάνε σε γειτονικούς νομούς και στην Αθήνα για να γιατρευτούν είτε θα «ξηλώνονται» στους ιδιώτες είτε θα πάνε «σαν το σκυλί στ' αμπέλι»...

Ο,τι θα γίνει, με το νέο νοσοκομείο Τρικάλων γίνεται χρόνια τώρα με το νέο Νοσοκομείο Βόλου, η κατασκευή του οποίου άρχισε χρόνια πριν, αλλά σταμάτησε. Στο μεταξύ στο «παλιό» νοσοκομείο Βόλου, οι ζωτικής σημασίας ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό, σε τεχνολογική και κτιριακή υποδοχή το καθιστούν προβληματικό. Αθλια είναι η κατάσταση που επικρατεί και στην πρωτοβάθμια υγειoνομική περίθαλψη της Μαγνησίας καθώς τα Κέντρα Υγείας Σκιάθου, Σκοπέλου, Αλοννήσου, Αργαλαστής, Αλμυρού και Βελεστίνου υπολειτουργούν και τα αγροτικά ιατρεία είναι ανύπαρκτα.

Καινούριο το κτίριο του Νοσοκομείου Καρδίτσας, αλλά δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες εργασίας ούτε και φιλοξενίας ασθενών και συγγενών τους. Π.χ. οι εργαζόμενοι στα πλυντήρια - σιδερωτήρια δουλεύουν «βράζοντας» στη ζέστη σε χώρο χωρίς εξαερισμό, στο ακτινολογικό τμήμα δεν έχουν ληφθεί μέτρα ακτινοπροστασίας κλπ. Κι εδώ υπάρχουν ελλείψεις σε προσωπικό και κλινικές. Αν το νοσοκομείο λειτουργεί κάπως καλά η κατάσταση στα Κέντρα Υγείας και στα Αγροτικά Ιατρεία του νομού είναι απερίγραπτη, καθιστώντας τα σχεδόν όλα ανενεργά...

Η κατάσταση στην πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια φροντίδα Υγείας που περιγράψαμε για όλη τη Θεσσαλία αναδεικνύει τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης για την πλήρη υποβάθμιση της δημόσιας Υγείας στην περιοχή. Η κυβερνητική πολιτική μεθοδικά και μεθοδευμένα επιχειρεί το θάνατο του ΕΣΥ, ενώ ήδη τα «κοράκια» των κερδοσκόπων πλησιάζουν, για να κομματιάσουν το «πτώμα». Ο μόνος τρόπος, για να «προγγίξουν» τα «κοράκια» και να απομακρυνθούν τα «όρνια» από το δίδυμο σύστημα υγείας, είναι να σταθεί μπροστά τους η μαζική λαϊκή κοινωνικοπολιτική πάλη ενάντια σ' αυτή την πολιτική. Και είναι πραγματικά πολύ αισιόδοξα σημάδια οι αγώνες που αναπτύσσονται το τελευταίο διάστημα στο χώρο της Υγείας και γενικότερα στο λαό μας...