Αλλο ένα περιστατικό απάνθρωπης ρατσιστικής συμπεριφοράς αστυνομικών σε βάρος αλλοδαπών προστέθηκε χτες στα πολλά που καταγράφονται το τελευταίο διάστημα. Το αυθαίρετο και φασίζον αστυνομικό κράτος «δείχνει τα δόντια του», προφανώς μετά από άνωθεν αποφάσεις και εντολές για ένταση του αυταρχισμού.

Την προσφώνηση «πίσω ζώα» και χτυπήματα με κλομπ επιστράτευσε «φύλακας της τάξης» σε βάρος αλλοδαπών που συνωστίζονταν στα γραφεία του Δήμου Αθήνας με σκοπό να προμηθευτούν τα απαραίτητα έγγραφα για την έκδοση προσωρινής άδειας παραμονής στη χώρα μας. Και όταν κάποια αυτόπτης μάρτυς τόλμησε να του επισημάνει ότι αυτή η συμπεριφορά είναι απαράδεκτη, βρέθηκε κρατούμενη! Στο Αστυνομικό Τμήμα που μεταφέρθηκε και στη θέλησή της να υποβάλει έγγραφη καταγγελία ή μήνυση, της αντέτειναν ότι σε τέτοια περίπτωση θα την κρατούσαν για ώρες για... εξακρίβωση στοιχείων.

Η αυτόπτης μάρτυς είναι η ζωγράφος - χαράκτρια Εύα Μελά, τέως πρόεδρος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας. Να πώς περιέγραψε στο «Ρ» το περιστατικό και την περιπέτειά της:

«Δευτέρα 1 Ιούλη 2001, περίπου 9.15 το πρωί, έξω από τα γραφεία του Δήμου Αθηναίων στη Λιοσίων. Εκατοντάδες μετανάστες στην ουρά για μια "σφραγίδα" για τα ένσημα που θα τους νομιμοποιήσουν έστω για έξι μήνες.

Εκατοντάδες άνθρωποι, ταπεινοί, κουρασμένοι, φοβισμένοι. Ο ένας πάνω στον άλλο μπροστά στην πόρτα, να ακούσουν, να καταλάβουν αν μπορέσουν, αν κάποιος τους εξηγήσει τις διαδικασίες... Φαίνονται να μην καταλαβαίνουν το "τελειώσαμε για σήμερα τα νούμερα" που ψελλίζει κάποιος υπεύθυνος. Εξακολουθούν στριμωγμένοι να κοιτούν, να περιμένουν, μπροστά στην πόρτα...

Ο αστυφύλακας της ΕΛ.ΑΣ. φωνάζει "πίσω", "πίσω όλοι". Το "πίσω" που έγινε δεν του φάνηκε αρκετό. Αρχίζει να δίνει εντολές να τους σπρώχνουν με τα κλομπ. Τέλος, αφού και το άλλο "πίσω" δεν του φαίνεται αρκετό, τους χτυπάει χαμηλά στα πόδια φωνάζοντας άγρια!!!

Τυχαία βρέθηκα μπροστά, συνοδεύοντας μια φίλη... Πλησιάζω και με ηρεμία του επισημαίνω ότι είναι ανεπίτρεπτη αυτή η συμπεριφορά, ότι δεν μπορεί να χτυπάει με το κλομπ τον κόσμο. Εισπράττω ένα "κάνε δουλιά σου". Και ύστερα από 3 λεπτά αρχίζει πάλι οργισμένος να τους χτυπάει στα πόδια φωνάζοντας "πίσω, πίσω ζώα, ζώα".

Οι αλλοδαποί συμμορφώνονται αναγκαστικά, ας μην πολυκαταλαβαίνουν. Γεμάτη ντροπή για τη στάση της αστυνομίας της χώρας μου πλησιάζω και ζητώ να πάρω τα στοιχεία για να τον αναφέρω στους ανωτέρους του. Ντροπή για τη συμπεριφορά προς τους ξένους που ούτε κλέφτες ήταν, ούτε εγκληματίες. Στο ήρεμο αίτημά μου να μου δώσει τα στοιχεία του με πιάνει βίαια από το μπράτσο και φωνάζει "πάρτε την, κρατούμενη, μας απειλεί". Δεν αστειεύομαι. Βρίσκομαι μετά από το βίαιο σπρώξιμό του - από το οποίο μου βγήκε το παπούτσι - για 20 λεπτά φρουρούμενη σε μια γωνία μέσα στο ισόγειο γραφείο του ΟΓΑ!

Μου επιβάλλουν να κλείσω το κινητό με την απειλή ότι θα μου το πάρουν. Με περιπολικό με μεταφέρουν στο Τμήμα. Το σκηνικό αλλάζει. Συναντώ άλλα πρόσωπα. Μια απλή εξακρίβωση στοιχείων και μετά από ένα μισάωρο με αφήνουν να φύγω, μιας και δεν μπορούν να μου προσάψουν κατηγορία. Στο αίτημά μου να καταγγείλω εγγράφως ή με μήνυση τη συμπεριφορά της ΕΛ.ΑΣ. προς τους αλλοδαπούς, που ήμουν μάρτυς, παίρνω την απάντηση: "Αν επιμένετε να δώσετε τόση έκταση στο γεγονός, τότε θα σας κρατήσουμε κανονικά εδώ ώρες, όσες μας δίνει ο νόμος για να γίνει πλήρως η εξακρίβωση στοιχείων". Ούτε έγγραφη δήλωση δέχτηκαν. Φεύγω...

Γιατί έχω την τύχη να μην είμαι μετανάστης - για την ώρα τουλάχιστον. Γιατί έχω την τύχη να ξέρω στοιχειωδώς τα δικαιώματά μου και να ξέρω και πς και πότε μπορώ να τα ασκήσω και να μην τρομοκρατούμαι λόγω άγνοιας... Μπορώ να φεύγω.... Κάποιοι άλλοι όμως;

Εξω΄, λίγα χιλιόμετρα δίπλα, ο γολγοθάς των μεταναστών συνεχίζεται...»!