Με μια ανακοίνωση - μνημείο υποκρισίας, το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων έσπευσε, προχτές, να διασκεδάσει τις ανησυχίες και τις αντιδράσεις που προκάλεσε η έκδοση εγκυκλίου με την οποία τίθενται σε εφαρμογή διατάξεις του τελευταίου νόμου 4336/2015 για το Ασφαλιστικό και τις νέες ανατροπές που επιβάλλει.

Στην ανακοίνωσή του το υπουργείο ισχυρίζεται ότι η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης πέραν του 67ου έτους με βάση το προσδόκιμο ζωής έχει προβλεφτεί με προηγούμενους νόμους και ότι δεν εισάγεται τώρα με τον 4336/2015 και τη σχετική εγκύκλιο.

Αυτό που δε λέει, όμως, είναι ότι τόσο ο 4336/2015, όσο και η εγκύκλιος που εκδόθηκε την Τρίτη, επιβάλλουν σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης σε όσους ασφαλισμένους μέχρι τώρα διέπονταν από ειδικά όρια. Οι αυξήσεις επιβάλλονται με ορίζοντα το 2021, όταν αυτά τα ειδικά όρια ηλικίας παύουν εντελώς να υφίστανται, με εξαίρεση τα ΒΑΕ, τις μητέρες και τους χήρους πατέρες ανίκανων προς εργασία παιδιών.

Αυτές είναι οι μοναδικές εξαιρέσεις που παραμένουν μετά το 2021, όταν πλέον τα ηλικιακά όρια διαμορφώνονται για όλους τους σημερινούς ασφαλισμένους, όλων των Ταμείων, στο 67ο έτος για πλήρη σύνταξη, στο 62ο για μειωμένη και στο 62ο με 40 χρόνια ασφάλισης (12.000 ένσημα).

Σαν αποτέλεσμα του νόμου και της εγκυκλίου, αρκετές δεκάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα που θα υποβάλουν αίτηση συνταξιοδότησης μετά την 1/7/2015, θα δουν τα όρια ηλικίας να αυξάνονται από ένα εξάμηνο μέχρι και 17 χρόνια, στην πιο ακραία περίπτωση!

Αν, όμως, κάτι λείπει από την εγκύκλιο, είναι ο λόγος για τον οποίο βγήκε, καθώς δεν απαντά συγκεκριμένα για το ρυθμό αύξησης των ετών που φορτώνεται κάθε ομάδα ασφαλισμένων για τους οποίους αυξάνονται τα όρια ηλικίας. Με τον τρόπο αυτό επιτείνονται η σύγχυση και η αγωνία για χιλιάδες ασφαλισμένους, αφού οι σχετικοί πίνακες 1 και 2 που είχαν ενσωματωθεί στον νόμο δεν ξεκαθαρίζουν το ζήτημα.

Ταυτόχρονα, η εγκύκλιος καθώς και ο ίδιος ο νόμος δεν ξεκαθαρίζουν τι θα γίνει με τις ειδικές προϋποθέσεις συνταξιοδότησης (ένσημα, όρια ηλικίας) του νόμου 612/77. Ο νόμος αυτός αφορά τους ασφαλισμένους που πάσχουν από βαριές ασθένειες, όπως μεσογειακή αναιμία, αιμορροφιλία, νεφροπαθείς, παραπληγικοί κ.λπ., των οποίων οι συντάξεις θεωρούνται «συντάξεις γήρατος».

Για την ομάδα αυτή, μάλιστα, που βρίσκεται έτσι και αλλιώς σε δεινή θέση (βαριά ασθένεια) το χτύπημα είναι διπλό, καθώς τους αφορά ταυτόχρονα η μείωση στα κατώτερα όρια των συντάξεων, που θα δίνονται μόνο με τη συμπλήρωση του 67ου έτους της ηλικίας τους.

Η απάντηση του υπουργείου ότι η εγκύκλιος αφορά μόνο στα ποσά των κατώτατων συντάξεων γήρατος «και όχι σε συντάξεις άλλων κατηγοριών» - η οποία αποτελεί και έμμεση προσπάθεια απάντησης στο σχετικό αποκαλυπτικό δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» - μόνο καθησυχαστική δεν είναι, αφού η εγκύκλιος - όπως άλλωστε σημειώναμε - δεν τους εξαιρεί ρητά, ούτε υπάρχει κάποια αναφορά γι' αυτούς.

Επιπλέον, για μια σειρά συντάξεις και το ύψος τους, μεταξύ αυτών και των συντάξεων αναπηρίας, προκύπτει πρόβλημα και στον υπολογισμό τους από τη μείωση στα κατώτερα όρια τα οποία επέβαλε η κυβέρνηση (από τα 486 στα 392 ευρώ), αφού σε αρκετές περιπτώσεις, αυτές συνυπολογίζονται με βάση και τα κατώτερα όρια που ισχύουν σε κάθε Ταμείο.