«Στο σοσιαλισμό θα υπάρχουν άραγε ομοφυλόφιλοι;», αναρωτιέται αρθρογράφος του «Πριν» την περασμένη Κυριακή, σχολιάζοντας τη θέση του ΚΚΕ για το Σύμφωνο Συμβίωσης και προσπαθώντας να υποστηρίξει ότι η θέση του αυτή ταυτίζεται με τη μέση «ομοφοβική συντηρητική κυρίαρχη αντίληψη». Ο αρθρογράφος του «Πριν» κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι το ΚΚΕ θεωρεί ότι δεν μπορεί μια ατομική υπόθεση, όπως είναι μια συμβίωση με βάση τις σεξουαλικές προτιμήσεις, να ανάγεται σε οικογένεια. Είναι άραγε παρωχημένη αυτή η ανάλυση του Ενγκελς το 1884, όπως αναφέρει ο αρθρογράφος; Είναι άραγε συντηρητισμός η θέση ότι δεν μπορεί να διαμορφώνεται στα παιδιά παραποιημένη αντίληψη της βιολογικής σχέσης άνδρα - γυναίκας; Μια σχέση που πηγάζει από τη φυσιολογία του ανθρώπινου είδους και είναι απαραίτητη για την ομαλή ψυχοσωματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού; Μια σχέση που δεν μπορεί να αλλοιώνεται από τα βιώματα του παιδιού, όπως αντικειμενικά θα συμβεί μεγαλώνοντας σε μια συμβίωση με ομόφυλους «γονείς»;

Τι σχέση έχει, άραγε, αυτή η θέση με τις απόψεις που διατυπώνουν κατά καιρούς εκπρόσωποι ακραίων συντηρητικών κύκλων, παράγοντες της Εκκλησίας κ.λπ. Τι σχέση έχει αυτή η θέση με φαινόμενα ρατσισμού και διακρίσεων με βάση τις σεξουαλικές προτιμήσεις; Καμιά απολύτως και ο αρθρογράφος το ξέρει καλά. Δεν έχουμε την απαίτηση να καταλάβει - πόσο μάλλον να συμφωνήσει - ο εν λόγω αρθρογράφος με αυτή τη θέση. Εχουμε, όμως, την απαίτηση να μην τη διαστρεβλώνει από αντι-ΚΚΕ εμπάθεια.