«Είκοσι εφτά χρόνια μετά το πραξικόπημα στην Κύπρο και ό,τι το ακολούθησε, δεν έχουν πια καμιά αξία οι καταγγελίες εκείνων των γεγονότων, αν δε συνοδεύονται και με την καταγγελία όλων των πραγματικά υπεύθυνων της κυπριακής τραγωδίας, καθώς και με δράση για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ και τις Συμφωνίες Κορυφής του 1977 και 1979».

Τα παραπάνω τονίζει, σε ανακοίνωσή του για τα 27 χρόνια από το πραξικόπημα στην Κύπρο, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ. Και συνεχίζει:

«Οι εξελίξεις που σημειώνονται στο Κυπριακό επιβεβαιώνουν ότι η υπόθεση της Κύπρου, πιασμένη στο δόκανο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών των ΗΠΑ και της ΕΕ, οδεύει σε οριστικό ενταφιασμό.

Το Κυπριακό είναι, πρώτα απ' όλα, ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής μέρους ενός ανεξάρτητου κυρίαρχου κράτους, που είναι μέλος του ΟΗΕ, από τα τουρκικά στρατεύματα. Σήμερα, αυτή η σημαντική διεθνής πλευρά του Κυπριακού έχει εγκαταλειφθεί και αντιμετωπίζεται πλέον σαν ένα πρόβλημα που πρέπει να διευθετηθεί ανάμεσα στα "δυο μέρη", στις "δυο κοινότητες", με ταυτόχρονες εκκλήσεις προς τις ηγετικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να σεβαστούν το Διεθνές Δίκαιο (!) και να προχωρήσουν προς τη λύση του. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η Κύπρος, με ή δίχως την ένταξή της στην ΕΕ, οδεύει προς τη θεσμική αποδοχή της διχοτόμησης και τη ΝΑΤΟποίησή της. Στρώνεται το έδαφος για μια συνομοσπονδιακή λύση. Οι εξελίξεις υπογραμμίζουν τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που υπέγραψε τη Συμφωνία του Ελσίνκι, ενώ εκθέτουν τα κόμματα που θεώρησαν ως θετική εξέλιξη τις αποφάσεις αυτές.

Το ΚΚΕ επαναλαμβάνει ότι δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού μπορεί να υπάρξει μόνο στη βάση μιας ανεξάρτητης, ομόσπονδης, αδέσμευτης και αποστρατιωτικοποιημένης Κύπρου, που θα εγγυάται ένα κράτος, με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια, μια διεθνή προσωπικότητα. Υπογραμμίζει, επίσης, την ανάγκη να παρθούν συγκεκριμένα μέτρα για την εξακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων και την ασφαλή διαβίωση των εγκλωβισμένων.

Το Κυπριακό είναι κρίκος των γεγονότων που διαδραματίζονται στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή. Υπογραμμίζουν την ανάγκη να οργανωθεί η λαϊκή πάλη σε κάθε χώρα και διεθνώς, με στόχο τη δημιουργία ενός ισχυρού αντιιμπεριαλιστικού μετώπου κατά του ΝΑΤΟ και του νέου δόγματος δράσης του, κατά της παρουσίας του στην περιοχή, κατά της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων».