Τα 9 προηγούμενα Φεστιβάλ βοήθησαν σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη του αγώνα μέσα σε πλατιά στρώματα της νεολαίας και των σπουδαστών. Ιδιαίτερα μετά το Φεστιβάλ της Σόφιας μεγαλώνει σταθερά το ρεύμα των δυνάμεων που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στην πολιτική του πολέμου, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Την περίοδο της προετοιμασίας του 10ου Φεστιβάλ, οι λαοί του Βιετνάμ, του Λάος και της Καμπότζης, με την ολόπλευρη βοήθεια της Σοβιετικής Ενωσης, των σοσιαλιστικών χωρών και των λαών του κόσμου, καταφέρνουν όλο και μεγαλύτερα χτυπήματα κατά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και τον εξαναγκάζουν σε υποχωρήσεις. Οι νίκες των προοδευτικών δυνάμεων στον κόσμο πείθουν όλο και περισσότερους νέους ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος.

Σ' αυτό το Φεστιβάλ πήραν μέρος 25.646 αντιπρόσωποι και φιλοξενούμενοι από 140 χώρες. Αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν το πρώτο Φεστιβάλ στο οποίο πήρε μέρος η ΚΝΕ. Ενα από τα βασικά θέματα του Φεστιβάλ ήταν η αλληλεγγύη στην ελληνική νεολαία που τότε μαχόταν ενάντια στη στρατιωτικοφασιστική δικτατορία.

Στο Φεστιβάλ εκφράστηκε η αλληλεγγύη προς τους ηρωικούς αγώνες των λαών του Βιετνάμ, του Λάος και της Καμπότζης, προς τον αγώνα των νέων των αραβικών χωρών και του λαού της Παλαιστίνης. Κατέφθασαν επίσης πολεμιστές από το Βιετνάμ, μόλις απελευθερωμένοι πολιτικοί κρατούμενοι απ' την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία, Αγκολέζοι και Μοζαμβικανοί αντάρτες.

Κορυφαία στιγμή του Φεστιβάλ ήταν το δικαστήριο ενάντια στον ιμπεριαλισμό.

Στο πρώτο Φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε σε χώρα του δυτικού ημισφαιρίου και μάλιστα σοσιαλιστική, συμμετείχαν 18.500 νέοι από 145 χώρες. Την εποχή εκείνη η προοδευτική, δημοκρατική και αγωνιζόμενη νεολαία όλου του κόσμου είχε πειστεί από τη νίκη του βιετναμέζικου λαού ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός μπορεί να νικηθεί. Κι αυτό συνέβαινε επίσης τη στιγμή που ο ιμπεριαλισμός επενέβαινε σε πρώην αποικιοκρατούμενες χώρες, με στόχο να επιβάλει αντιδημοκρατικά - αντιδραστικά καθεστώτα, για να καθυποτάξει τους λαούς αυτών των χωρών.

Ετσι, οι νέοι όλου του κόσμου μπόρεσαν να εκφράσουν, μέσα από πολύμορφες εκδηλώσεις, την αλληλεγγύη τους προς τους λαούς αυτών των χωρών, αλλά και «στο Νησί της Επανάστασης» την Κούβα, που δοκιμαζόταν για πάνω από μια δεκαετία από τον οικονομικό αποκλεισμό που είχαν επιβάλει οι ΗΠΑ.

Μαζική ήταν η συμμετοχή 26.000 νέων από 157 χώρες. Η επιτυχία που σημείωσε και αυτό το Φεστιβάλ ήταν ηχηρή απάντηση του ανεπτυγμένου τότε φιλειρηνικού κινήματος ενάντια στις θεωρίες για τον «Πόλεμο των Αστρων», στο «Δόγμα περιορισμένου πυρηνικού πολέμου στην Ευρώπη» των ΗΠΑ και στη βόμβα νετρονίου.

Για άλλη μια φορά οι αντιδραστικές κυβερνήσεις προσπάθησαν να σαμποτάρουν το Φεστιβάλ. Ετσι, ο ΟΗΕ όρισε το έτος 1985 ως Ετος Νεότητας και με αφορμή αυτό η CIA χρηματοδότησε παγκόσμια συνάντηση νεολαίας τον Απρίλη στην Τζαμάικα. Μεγάλη ήταν και η αντιφεστιβαλική καμπάνια, που μιλούσε για δήθεν καπέλωμα του Φεστιβάλ από τους κομμουνιστές, για υποταγή στη Σοβιετική Προπαρασκευαστική Επιτροπή και για πρόγραμμα που φτιάχτηκε από την Κομσομόλ.

Πραγματοποιήθηκαν δεκάδες εκδηλώσεις και μάλιστα ειδικές εκδηλώσεις αφιερωμένες στα 40 χρόνια από τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη με τη συμμετοχή βετεράνων του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.

Αυτό το Φεστιβάλ διεξάγεται μέσα σε πολύ δυσμενείς συνθήκες για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα που είχε φυσικά συνέπειες και στο νεολαιίστικο κίνημα. Ηδη έχουν ξεκινήσει οι ανατροπές σε μια σειρά από σοσιαλιστικές χώρες και προετοιμάζεται η ανατροπή και της Σοβιετικής Ενωσης.

Η κατάσταση αυτή αντικατοπτρίζεται και στη μειωμένη συμμετοχή αντιπροσώπων στο Φεστιβάλ (10.000 από 117 χώρες) αλλά και στην κατάσταση που επικρατεί στις νεολαιίστικες οργανώσεις, και μέσα στην ΠΟΔΝ.

Υστερα από 8 χρόνια, το Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών ξαναζωντανεύει, με τη συμμετοχή 12.323 νέων από 136 χώρες. Ξαναζωντανεύει και πάλι κόντρα σε όλους εκείνους που ήθελαν τα Φεστιβάλ να έχουν πεθάνει μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη. Ο νεολαιίστικος αυτός θεσμός στέλνει ισχυρό μήνυμα αντίστασης και μη υποταγής στα σχέδια της «νέας τάξης πραγμάτων», ενώ παράλληλα στέλνει μήνυμα ελπίδας για την ανάκαμψη των νεανικών συλλογικών διεργασιών στο διεθνές αντιιμπεριαλιστικό αλλά και το κομμουνιστικό κίνημα.