ΦΟΡΤΩΜΕΝΟΣ επετειακά ο μήνας που τρέχουμε. Μνήμες πολλές, σκληρές, μνήμες πικρές, που τις έχει ζυμώσει το αίμα, τα δάκρυα κι ο απέραντος πόνος. Είναι ο Αύγουστος (56 χρόνια από τότε) του πυρηνικού εγκλήματος στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Είναι επίσης μήνας που στα χρόνια της Αντίστασης ζήσαμε σε δεκάδες χωριά και πόλεις μπλόκα και ολοκαυτώματα. Από τις πιο ματωμένες ώρες της Κατοχής ο θάνατος παραμόνευε ολούθε και σε κάθε βήμα.

Ο ΦΕΤΙΝΟΣ Αύγουστος σημαδεύει επίσης και μια άλλη μαύρη επέτειο. Το χτεσινό Σάββατο συμπληρώθηκαν 65 χρόνια από τη μέρα που ο Ι. Μεταξάς εντολοδόχος της μοναρχίας (του Γλύξμπουργκ) και της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας με τους στρατοκράτες επέβαλε στην πατρίδα μας ανοιχτή φασιστική δικτατορία. Ηταν μια περίοδος σκληρής δοκιμασίας για το λαϊκό δημοκρατικό κίνημα. Και στόχος πρώτιστος που πάνω του ξέσπασαν όλες οι διώξεις και τα κυνηγητά το ΚΚΕ: ο αδιάλλακτος πολέμιος του φασισμού. Που όλα τα άντεξε για να αναδειχτεί η ψυχή της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης.

Ο ΓΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ. Αυτός είναι ο ουσιαστικός οργανωτής και αρχηγός της φασιστικής δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, του αντικομμουνιστικού νόμου, της Ακροναυπλίας, του Διάκου, των άλλων ατέλειωτων ληστοσυμμοριών, που οργίασαν κάτω από το στέμμα του.

Ο ΤΣΟΥΔΕΡΟΣ, Μανιαδάκης, Διάκος, όλη η καμόρα της 4ης Αυγούστου που κρατώντας στα χέρια τους σφιχτά το χρυσάφι του εθνικού θησαυρού πήραν την άγουσα του εξωτερικού... «Ηταν - γράφει ο Κώστας Καραγιώργης - η βασιλική κυβέρνησης της Ελλάδος. Της Ελλάδας, που έσκαψαν το λάκκο της. Που τσάκισαν την αμυντική της δύναμη. Που πήγαν να ευνουχίσουν το έξοχο πνεύμα αντίστασης, που έδειξε από την πρώτη μέρα της μουσολινικής επιδρομής».

ΕΙΝΑΙ αποκαλυπτικό αλλά και ψυχογραφικό ντοκουμέντο για το Μεταξά το τετράτομο «Ημερολόγιο» κι οι καθημερινές σχεδόν καταγραφές, που έκανε σ' αυτό ο δικτάτορας. Πολύ ενδεικτικές αυτές που έγιναν το 1897. Ενώ η χώρα βρίσκεται μπροστά σε μια εθνική καταστροφή γι' αυτόν μοναδική φροντίδα είναι πώς θα διαφυλάξει τις στολές του!

Σε άλλο σημείο το «Ημερολόγιο» του Μεταξά σημειώνει: «... Αμα δαγκώσω δεν αφήνω εύκολα, είμαι μπουλντόκ...». Και έτσι κι έγινε. Στις 4 Αυγούστου 1936 το μπουλντόκ του παλατιού, ο συμπλεγματικός εκείνος νάνος, που καυχιόταν πως είναι «κόμης» και πως ανήκε στην αριστοκρατία, και ο οποίος είχε θέσει το «ξίφος του» στην υπηρεσία της Σοφίας κι έπειτα του Γεωργίου του Β` δάγκωνε την Ελλάδα και φυσικά το λαό της. Και μάλιστα δάγκωνε οδυνηρά και επώδυνα. Η βασιλομεταξική δικτατορία ήταν για την πατρίδα μας η μεγάλη περιπέτεια που θα διαρκούσε τέσσερα ολόκληρα χρόνια.

ΕΙΝΑΙ στίγμα ανεξίτηλο εθνικής προδοσίας πάνω στην 4η Αυγούστου και σε όλη την τεταρτοαυγουστιανή καμόρα, πως με την είσοδο των χιτλεροφασιστών κατακτητών (Απρίλης 1941) παράδωσαν σ' αυτούς όλους τους κομμουνιστές αγωνιστές αντιφασίστες, που αυτοί τους είχαν φυλακίσει στο στρατόπεδο της Ακροναυπλίας, στις φυλακές αλλά και στα ξερονήσια. Οι «γαλονάδες» του Μανιαδάκη, όλος αυτός ο χαφιεδίστικος μηχανισμός που είχαν βάλει σε λειτουργία στα χρόνια της δικτατορίας όλοι αυτοί τώρα τρέχανε να τον παραδώσουν στους χιτλερικούς: Τα κλειδιά των φυλακών και των στρατοπέδων καθώς επίσης και τους καταλόγους με τους αγωνιστές.

ΟΙ «ΛΙΣΤΕΣ» μάλιστα παραδόθηκαν στους κατακτητές με πάσα επιμέλεια ώστε ο διωκτικός μηχανισμός τους ενημερωμένος και με τα πιο «φρέσκα στοιχεία» να μπορεί να κάνει διώξεις και νέες συλλήψεις πατριωτών τον πρώτο κιόλας μήνα που μπήκαν στην Αθήνα.

ΕΤΣΙ η Γκεστάπο τα βρήκε όλα έτοιμα. Και μάλιστα ενημερωμένα ώστε μέσα στον Ιούνιο του 1941 να εξορμήσει στην Αθήνα και να κάνει τις πρώτες συλλήψεις. Ο Δημήτρης Γληνός, ο Νίκος Καρβούνης, ο Κώστας Στούρνας, ο Μπ. Δρακόπουλος, ο γιατρός Αντωνιάδης και μερικοί άλλα είναι αυτοί που βρέθηκαν στα μπουντρούμια της οδού Ελπίδος το καλοκαίρι του 1941. Μερικοί θα προωθηθούν έπειτα στο στρατόπεδο της Λάρισας και θα παραμείνουν εκεί κρατούμενοι για αρκετό διάστημα.

ΕΔΩ πρέπει να πούμε πως, η Γκεστάπο του Χίτλερ και η Ειδική Ασφάλεια είχαν πριν από τον πόλεμο στενές επαφές αλλά και συνεργασία. Είχε μάλιστα υπογραφεί και σχετική μυστική συμφωνία. Ο Γκαίμπελς όταν επισκέφθηκε την Αθήνα δημόσια ευχαρίστησε το Μεταξά και φυσικά το Μανιαδάκη, λέγοντας: «... Οι άνθρωποι που ξερίζωσαν τον μπολσεβικισμό στην Ελλάδα αξίζουν την ευγνωμοσύνη και το σεβασμό μας...». Ετσι όλοι αυτοί οι τιτουλάριοι της 4ης Αυγούστου δούλεψαν κανονικά δίπλα στους χιτλερικούς, στους οποίους προσέφεραν παντού και πάντα ό,τι τους ζητήθηκε και ό,τι οι κατακτητές θέλησαν.

ΟΙ ΧΙΤΛΕΡΙΚΟΙ κι αυτοί με τη σειρά τους δεν ξέχασαν όλες αυτές τις «διευκολύνσεις» και όταν τον Οχτώβρη του 1944 έφυγαν άφησαν «εμπλουτισμένο» όλο το αρχειακό υλικό. Είχαν δουλέψει για το σκοπό αυτό οι ταγματασφαλίτες, οι χίτες, οι μασκοφόροι. Τα περαιτέρω τα ανέλαβαν ο Γ. Παπανδρέου κι οι Σκόμπηδες...

ΤΟ «ΜΠΟΥΛΝΤΟΚ» του Παλατιού, ο υποτακτικός των ξένων «δάγκωνε» άγρια. Η Ελλάδα στα 4 χρόνια της χιτλεροφασιστικής Κατοχής έζησε περίοδο εφιαλτικής δοκιμασίας. Πάνω από 100.000 κυνηγήθηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν. Δεκάδες οι δολοφονίες.

ΚΑΙ πάνω απ' όλα η παράδοση στον κατακτητή των κομμουνιστών εξορίστων άφθονη τροφή στα γερμανικά και ιταλικά εκτελεστικά αποσπάσματα. Είναι πράξη άτιμη, προδοτική και με τίποτε δεν μπορεί να ξεχαστεί κι ούτε μπορούν να την προσπεράσουν ορισμένοι νεόκοποι ιστορικοί που προβάρουν να ξαναγράψουν στα μέτρα τους και στα «εκσυγχρονιστικά» καλούπια τους τη νεότερη Ιστορία μας.