Εμφανίστηκε και μια «κίνηση» των πρωτοκλασάτων συνδικαλιστικών στελεχών της ΠΑΣΚΕ με επικεφαλής τον ίδιο τον Πολυζωγόπουλο που στην ουσία εκφράζει απλά την αγωνία του ΠΑΣΟΚ για απώλεια της κυβερνητικής εξουσίας και ως εκ τούτου και των προνομίων που απολαμβάνουν αυτά τα στελέχη στον κρατικό μηχανισμό. Μιλάνε για «κοινωνικό πρόσωπο» (τώρα το θυμηθήκανε, τόσο καιρό στήριζαν αυτή την πολιτική!), αλλά στην ουσία το πρόσωπο αυτό είναι μια προσπάθεια φτιασιδώματος της φιλομονοπωλιακής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Ενώ δηλώνουν «κατηγορηματικά αντίθετοι με την ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας», αποδέχονται τη μετοχοποίηση (αυτή δεν είναι ιδιωτικοποίηση!), θεωρούν σημαντική την είσοδο στην ΟΝΕ και αναπτυξιακό το ρόλο του Χρηματιστηρίου, ψελλίζουν κάτι για κολοβό 35ωρο (χωρίς 7ωρο, 5ήμερο) και τελικά αυτό που τους ενδιαφέρει είναι «η νικηφόρα προοπτική», φυσικά του ΠΑΣΟΚ!

Η ηγεσία της ΔΑΚΕ στήριξε αυτή την πολιτική, μέσα και από το λεγόμενο κοινωνικό διάλογο μαζί με την ΠΑΣΚΕ και όσο και να προσπαθεί δεν τα καταφέρνει - όπως και η ΠΑΣΚΕ - να αποδείξει τη διαφοροποίησή της από την πολιτική του κομματικού της φορέα, της ΝΔ, που είναι αναφανδόν και πλειοδοτεί υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων και της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, δηλαδή συνολικά υπέρ των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Ο ΣΥΝ και οι ΣΥΝ αυτώ (ΚΕΔΑ, «Χώρος» κλπ.), θέλουν έναν καλό καπιταλισμό, με καλούς κανόνες της αγοράς, με καλό Χρηματιστήριο (είναι ένας δημιουργικός θεσμός(!) κατά τον ΣΥΝ), θέλουν και έναν καλό καταμερισμό «κυρίων» στους τομείς στρατηγικής σημασίας, όπως οι Αερομεταφορές, οι Τηλεπικοινωνίες, κλπ. Ετσι θέλουν έναν κρατικό φορέα στις Τηλεπικοινωνίες (όσο κομμάτι δημόσιο έχει απομείνει φυσικά στον ΟΤΕ, γιατί δε ζητούν την επαναφορά του στο κράτος) δίπλα στα ιδιωτικά μονοπώλια, μια κρατική «Ολυμπιακή Αεροπορία» (ΟΑ) δίπλα στις ιδιωτικές, έναν κρατικό τομέα πλάι στους ιδιωτικούς κολοσσούς που αναπτύσσονται σήμερα στον τομέα Υγείας κλπ.

Να λοιπόν ένας καλός καπιταλισμός, ισορροπημένος, ακίνητος και στατικός, που έχει μοιράσει τα οικόπεδά του: Από δω ο ιδιωτικός και από κει ο δημόσιος τομέας. Συμφωνία κυρίων! Θα μπορούσαν να προτείνουν και κάτι ακόμα: Να μην εκμεταλλεύονται τα μονοπώλια την εργατική τάξη και τους λαούς, να αφήσουν και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να αναπτύσσονται, να μη σκοτώνονται μεταξύ τους και προκαλούν πολέμους, κλπ.

Δε χρειάζεται νομίζουμε να κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στη στάση των ηγεσιών των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, στην ΟΣΠΑ τουλάχιστον, όλα αυτά τα χρόνια: Ταυτίστηκαν πλήρως, στηρίζοντας με κάθε μέσο την κυβερνητική πολιτική, προκαλώντας την αδρανοποίηση και την απογοήτευση των εργαζομένων.

Αυτή είναι η μια πλευρά των εξελίξεων. Ομως υπάρχει και η άλλη: Οι συγκλονιστικές κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό, το Γκέτεμποργκ, τη Γένοβα. Ειδικά για την τελευταία - όπου έκανε αίσθηση η παρουσία του ΚΚΕ (που καταχειροκροτήθηκε) και του ΠΑΜΕ - ενόχλησε μερικούς η τοποθέτηση του ΚΚΕ πως δεν μπορεί να είναι συνεπής η διεθνής δράση, χωρίς δράση σε εθνικό επίπεδο: Δεν μπορείς με άλλα λόγια να «γλείφεις» ΠΑΣΟΚ και μεγάλο κεφάλαιο στην Ελλάδα και να λες ότι παλεύεις την «παγκοσμιοποίηση» (δηλαδή τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, τον ίδιο τον καπιταλισμό, για να μην μπερδευόμαστε). Καθώς επίσης ενόχλησε και η κριτική του ΚΚΕ σε ορισμένα συνθήματα, όπως το «Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη». Δηλαδή τα μονοπωλιακά κέρδη ας υπάρχουν; Για να μη μιλήσουμε και για φαιδρές απόψεις περί διαδικασιών διαλόγου στη Γένοβα (με έναν νεκρό!), όπως λένε ορισμένοι!

Αυτά τα ερωτήματα θέλουν απάντηση. Και η μόνη θετική απάντηση για τους εργαζόμενους, το λαό και τη χώρα είναι: Συσπείρωση, Επιτροπές Αγώνα τώρα, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, ενάντια στην ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος και των εργασιακών σχέσεων, για μόνιμη και σταθερή απασχόληση, για μια άλλη οικονομία. Για να διαμορφώσουμε το χώρο υποδοχής, το αποκούμπι των εργαζομένων που θέλουν να παλέψουν, ώστε να ακολουθήσουν και όσοι αμφιταλαντεύονται. Και θα ακολουθήσουν. Είμαστε σίγουροι.