Δεν έχουν συμπληρωθεί δύο χρόνια από την έναρξη της επίσημης λειτουργίας του ΝΑΤΟικού στρατηγείου της Λάρισας, ιδιαίτερα του αεροπορικού του σκέλους, και επιβεβαιώνονται πανηγυρικά όλες οι εκτιμήσεις για το ρόλο του και τι αυτό θα σηματοδοτήσει για την έκπτωση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο.

Πράγματι, ο «Δούρειος Ιππος» άνοιξε και βγήκε από μέσα του το νέο καθεστώς του Αιγαίου, του εθνικού του αποχρωματισμού, που σε τελική ανάλυση οδηγεί σταθερά στη διχοτόμησή του μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας υπό την επικυριαρχία των Αμερικανών. Είναι ο «Δούρειος Ιππος» από τον οποίο βγαίνουν τα «δώρα» της «νέας τάξης πραγμάτων».

Ο αποχρωματισμός του Αιγαίου και η συνεχής έκπτωση, στο βωμό του ΝΑΤΟ, των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι μια πραγματικότητα. Είναι πλέον κοινός τόπος η διαπίστωση ότι, μέσω της συμμετοχής της Ελλάδας στη νέα δομή του ΝΑΤΟ και στην όποια λειτουργία των ΝΑΤΟικών στρατηγείων στη χώρα μας, έχει δρομολογηθεί η διχοτόμηση του Αιγαίου και ο περιορισμός των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Η λειτουργία της νέας δομής του ΝΑΤΟ αποτελεί την πύλη μέσα από την οποία περνάνε και γίνονται, ακόμα και από την Ελλάδα, αποδεκτές οι τουρκικές διεκδικήσεις. Πάγια επιδίωξη της Τουρκίας, τις δύο τελευταίες δεκαετίες, είναι να αλλάξει το καθεστώς στο Αιγαίο με τελικό σκοπό τη διχοτόμησή του.

Εγκαιρα ο «Ρ» είχε επισημάνει ότι η όλη συζήτηση, στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, για τις «λεπτομέρειες» των ρυθμίσεων που αφορούν στη νέα δομή του ΝΑΤΟ και στην εφαρμογή της στο Αιγαίο, αποτελεί έναν άτυπο ελληνοτουρκικό διάλογο, με τη διαμεσολάβηση των Αμερικανών, επί των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Και το σημαντικότερο είναι ότι οι ρυθμίσεις αυτές, που υποτίθεται ότι αφορούν μόνο στην εσωτερική λειτουργία του ΝΑΤΟ, είναι ο πρόδρομος του νέου καθεστώτος στο Αιγαίο. Ενός καθεστώτος ελληνοτουρκικής συγκυριαρχίας υπό την επικυριαρχία των Αμερικανών.

Βρήκαν τρόπο έκφρασης αλλά και εφαρμογής οι σημαντικότερες τουρκικές απαιτήσεις, ενάντια στο δικαίωμα επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια από τα 6 που είναι σήμερα, για περιορισμό του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου στα 6 από τα 10 μίλια που είναι σήμερα, η μη αναγνώριση από την Τουρκία της αρμοδιότητας ελέγχου των πτήσεων πάνω από το μισό Αιγαίο (FIR Αθηνών), εκ μέρους της Ελλάδας, η απαίτηση για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και της Λήμνου. Ολα αυτά δρομολογήθηκαν με την εφαρμογή της νέας δομής του ΝΑΤΟ.

Αρκεί να αναφέρουμε μόνο τις ΝΑΤΟικές ασκήσεις που έγιναν από το 1999 και μετά εκατέρωθεν του Αιγαίου και οι οποίες πήραν χαρακτήρα γενικής εφαρμογής του νέου καθεστώτος στο Αιγαίο. Στα πλαίσια της «Dynamic Mix», που διεξήχθη στην Ελλάδα υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟικού στρατηγείου της Λάρισας, εξαιρέθηκε το Αιγαίο, ενώ στη διάρκεια της άσκησης «Destined Glory», που έγινε στην Τουρκία υπό τη διοίκηση του στρατηγείου της Σμύρνης, οι Τούρκοι απαγόρευσαν στα ελληνικά μαχητικά, που κατευθύνονταν στο χώρο της άσκησης επί τουρκικού εδάφους, να πετάξουν πάνω από τα ελληνικά νησιά, γιατί δήθεν είναι αποστρατιωτικοποιημένα και μάλιστα έφτασαν στο σημείο να επιχειρήσουν την αναχαίτισή τους.

Το Αιγαίο, πλέον, βρίσκεται στα χέρια του ΝΑΤΟ, το στρατηγείο της Νάπολης και ο Αμερικανός διοικητής του αποφασίζουν κατά περίπτωση πού θα ανατεθεί η επιχειρησιακή ευθύνη, σε Ελληνα ή Τούρκο διοικητή. Ομως, ο νεοταξικός μεγαλοϊδεατισμός της κυβέρνησης, δηλαδή η διεκδίκηση αυξημένου ρόλου στα πλαίσια της «νέας τάξης πραγμάτων», βάζει «ταφόπλακα» σε κάθε έννοια κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά και εθνικής άμυνας, και τη θέση της παίρνει το ιμπεριαλιστικό δόγμα περί ασφάλειας και σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή. Το δόγμα αυτό έρχεται να αναπαραγάγει και η λεγόμενη Αμυντική Στρατηγική Αναθεώρηση, όπως και η δημιουργία στα πλαίσια των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων μισθοφορικού σώματος 25.000 επαγγελματιών οπλιτών.

H κατάργηση των ορίων επιχειρησιακής ευθύνης στο Αιγαίο σηματοδοτεί τη μεγαλύτερη ανατροπή στο «στάτους κβο», που έφεραν η Συνθήκη της Λωζάνης και άλλες συμφωνίες οι οποίες διαμόρφωσαν το υπάρχον καθεστώς των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η κυβέρνηση Σημίτη έκανε πράξη ό,τι δεν είχε τολμήσει καμία άλλη, τουλάχιστον από το 1974 και μετά. Εγκαταλείπει το δικαίωμα άμυνας του Αιγαίου και το υποκαθιστά με ένα εξευτελιστικό «βέτο» που, υποτίθεται, όπως υποστηρίζει, ότι θα ασκήσει στα όργανα του ΝΑΤΟ αν και όποτε κρίνει ότι θίγονται κυριαρχικά δικαιώματα στην περιοχή, αυτά δηλαδή που προηγουμένως θα έχουν εγκαταλειφθεί. Η λειτουργία του στρατηγείου της Λάρισας χωρίς προκαθορισμένα όρια επιχειρησιακής ευθύνης σημαίνει ότι το Αιγαίο, θαλάσσιος και εναέριος χώρος, μετατρέπεται σε μια «γκρίζα περιοχή» και τίθεται εκτός ελληνικής αρμοδιότητας.

Θα πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι το ΝΑΤΟ δε θα άλλαζε χαρακτήρα, αν η Ελλάδα διατηρούσε την επιχειρησιακή ευθύνη του Αιγαίου. Θα παρέμενε το ίδιο επιθετικός και επικίνδυνος μηχανισμός, σε ρόλο διεθνούς χωροφύλακα και η χώρα μας δε θα έπαυε να ήταν πολεμικό ορμητήριο σε βάρος των λαών της περιοχής. Η πλήρης μετατροπή της Ελλάδας σε ΝΑΤΟικό προτεκτοράτο δίνει μεν έδαφος στην τουρκική επιθετικότητα αλλά δε γίνεται γι' αυτήν, έχει πολύ ευρύτερους στόχους. Οι επιπτώσεις στα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα είναι οι... αναγκαίες συνέπειες για την επίτευξη των γενικότερων ιμπεριαλιστικών σχεδίων, απώλειες που τις έχει αποδεχτεί η ελληνική κυβέρνηση ως το αναγκαίο τίμημα, προκειμένου να εντάξει τη χώρα ενεργά στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Μνημείο ΝΑΤΟικής νομιμοφροσύνης είναι και το σχετικό απόσπασμα από τις δηλώσεις του Κ. Σημίτη στη Βουλή, όταν συζητήθηκε το 1999 το θέμα της νέας δομής του ΝΑΤΟ: «Το ΝΑΤΟ θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να δρα με ταχύτητα. Και να δρα, προκειμένου να εξασφαλίζει την ειρήνη, όταν χρειάζεται, καθώς και να παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια. Είμαστε της άποψης ότι κάθε χώρα-μέλος, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα, όταν κάποια στρατιωτική άσκηση ή δράση αποφασίζεται και η διοίκηση της συγκεκριμένης άσκησης ή δράσης συζητείται, τα κράτη-μέλη να εκθέτουν τις απόψεις τους στη Στρατιωτική Επιτροπή του ΝΑΤΟ, η οποία και θα αποφασίζει επί των διαφορών τους, σύμφωνα με τις αρχές που εφαρμόζονται στις αποφάσεις της Στρατιωτικής Επιτροπής». Δηλαδή κυριαρχικά δικαιώματα... τέλος.