Μέχρι προχτές, ο πρωθυπουργός διακήρυττε «ούτε ένα ευρώ περισσότερα μέτρα», θέλοντας να δηλώσει εμφατικά ότι η κυβέρνηση δεν σκοπεύει να νομοθετήσει προληπτικά τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της «αξιολόγησης», τα οποία επεκτείνονται και μετά το 2018. Χτες, διαβάζοντας την κυβερνητική «Αυγή», μάθαμε ότι το νέο «μότο» του πρωθυπουργού είναι «ούτε ένα ευρώ περισσότερη λιτότητα». Η μεταστροφή στα λόγια του πρωθυπουργού είναι εμφανής και έχει εξήγηση. Παρακολουθώντας τη γενικότερη συζήτηση γύρω από την πορεία της διαπραγμάτευσης, διαπιστώνει κανείς ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να νομοθετήσει τη μείωση του αφορολόγητου και άλλα πιθανά μέτρα που τσακίζουν παραπέρα το λαϊκό εισόδημα, αλλά προσπαθεί να γλυκάνει την καραμέλα, λέγοντας ότι αυτό δεν συνεπάγεται απαραίτητα και ένταση της λιτότητας για το λαό, επειδή θα υπάρξουν «αντισταθμιστικά» μέτρα, όπως για παράδειγμα η μικρή μείωση κάποιων συντελεστών του ΦΠΑ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να ξεπεράσει το σκόπελο της νομοθέτησης νέων αντιλαϊκών μέτρων, καλλιεργώντας φρούδες προσδοκίες στο λαό ότι οι συνέπειές τους θα εξανεμιστούν από άλλες, «αντισταθμιστικές» παρεμβάσεις. Ο λαός όμως έχει πείρα και ξέρει ότι κάθε καινούργιο πακέτο μέτρων που του φορτώνουν για λογαριασμό του κεφαλαίου, δρα σωρευτικά σε βάρος του, ενώ τα «αντισταθμιστικά» είναι ένα μείγμα από μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου από τη μια και κοροϊδίας του λαού από την άλλη.