Το προσφυγικό - μεταναστευτικό πρόβλημα και η παρέμβαση του ΚΚΕ για την αλληλεγγύη και την οργάνωση της κοινής πάλης Ελλήνων εργαζομένων και προσφύγων μεταναστών, η κατάσταση στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, η δουλειά των μελών και των φίλων του Κόμματος με τον «Ριζοσπάστη», αλλά και πλευρές του Προγράμματος του ΚΚΕ απασχόλησαν σε συσκέψεις που πραγματοποιήθηκαν στον Πειραιά. Συζητήθηκε, για παράδειγμα, το περιεχόμενο της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και ο κεντρικός σχεδιασμός της παραγωγής από την εργατική εξουσία ως οι αναγκαίες προϋποθέσεις για την ικανοποίηση των διευρυμένων κοινωνικών αναγκών, αλλά και οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για την επανάσταση, η έννοια της επαναστατικής κατάστασης.

Στη σύσκεψη της ΚΟΒ Ε' Διαμερίσματος μίλησε ο Δημήτρης Ξεκαλάκης, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟΑ του ΚΚΕ και της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ. Εκεί, η Δέσποινα, ναυτεργάτισσα, παίρνοντας το λόγο αναφέρθηκε στις συνθήκες δουλειάς. «Οι ναυτεργάτες παράγουν πλούτο, σκληρά εργαζόμενοι», ανέφερε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι «πρέπει να αναπτύξουμε την ικανότητα να πείσουμε τον συνάδελφο, τον γείτονα, για να καταλάβουν και να κατανοήσουν ότι μπορούν και πρέπει να γίνουν ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν...».

Απαντώντας ο Δ. Ξεκαλάκης στο ερώτημα «γιατί δεν έρχεται ο κόσμος με το ΚΚΕ αφού αυτό δικαιώνεται σε όλα», υπογράμμισε ότι οι συσχετισμοί δύναμης για να ανατραπούν πρέπει η αστική τάξη να χάσει τη δυνατότητα χειραγώγησης των «από κάτω». Και αυτή τη δυνατότητα τη χάνει σε συνθήκες κλονισμού της που διαμορφώνονται αντικειμενικά. «Βεβαίως, σήμερα στο όνομα αυτού του αντικειμενικού στοιχείου δεν δικαιολογούμαστε να είμαστε "επαναστάτες σε αναμονή". Σήμερα, το καθήκον μας είναι σε μη επαναστατικές συνθήκες να συγκεντρώνουμε δυνάμεις. Χρειάζεται λοιπόν αγώνας, αλλά και γνώση. Δηλαδή διάδοση του Προγράμματος του Κόμματος στην εργατική τάξη...».

Στη σύσκεψη, με παρεμβάσεις από τους συμμετέχοντες, μεταφέρθηκε και πείρα από τις προσπάθειες να παρέμβουν οι εδαφικές οργανώσεις σε μεγάλους χώρους δουλειάς, όπως στο λιμάνι, σε εργοστάσια κ.α. Μια πείρα, που δείχνει ότι παρά τις μεγάλες δυσκολίες υπάρχουν αναξιοποίητα περιθώρια, που, με σκληρή, καθημερινή δουλειά, μπορούν να φέρουν καρπούς. Οπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά, «όταν μπήκε η Cosco στο λιμάνι, ήταν πολύ δύσκολη έστω και η στοιχειώδης επαφή με τους εργαζόμενους. Ομως με τη σταθερότητα και την επιμονή της Κομματικής Οργάνωσης έγινε κατορθωτό να μετρηθούν βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων και στο στήσιμο σωματείου... Θέλει υπομονή και αντοχή γιατί η εργατική τάξη στις σημερινές συνθήκες αυθόρμητα σκέφτεται όπως της επιβάλλει η κυρίαρχη αστική ιδεολογία. Οπότε με δουλειά μυρμηγκιού πρέπει να χτίσουμε καλούς πολιτικούς δεσμούς, δουλεύοντας και αναλύοντας την πολιτική πρόταση του Κόμματος και μάλιστα εξειδικεύοντάς την ανάλογα με τον κλάδο...».