Μια σαφής εικόνα των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και προετοιμασιών του ευρωατλαντικού άξονα για την κυριαρχία σε μια σειρά ζώνες του πλανήτη, ανησυχιών και αντιφάσεων που εκφράζονται στο εσωτερικό του, των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με άλλα κέντρα για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων και την προσπάθεια της ντόπιας αστικής τάξης να αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά μέσα κι από τη λεγόμενη στρατιωτική διπλωματία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το λαό, αναδείχτηκε χτες σε συνέδριο του ΓΕΑ με θέμα «Η Αεροπορική Ισχύς σε ένα Ανταγωνιστικό Περιβάλλον».

Επισήμως, το συνέδριο, που ολοκληρώνεται σήμερα στη Δεκέλεια, σκοπό έχει «την προβολή και αναβάθμιση της επιχειρησιακής ικανότητας της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ), μέσω της ανταλλαγής γνώσεων και εκμετάλλευσης καινοτόμων ιδεών, καθώς και την εξέταση των προκλήσεων του σύγχρονου επιχειρησιακού περιβάλλοντος και των επιδράσεών τους στο χαρακτήρα, τη φύση και τον τρόπο λειτουργίας του Αεροπορικού Οπλου».

Ανεβαίνοντας στο βήμα για να κάνει τη βασική εισήγηση στο συνέδριο, με θέμα «Η ασφάλεια στον 21ο αιώνα: Προκλήσεις και Ευκαιρίες», ο Αμερικανός ναύαρχος ε.α., πρ. ανώτατος διοικητής των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην Ευρώπη και νυν πρύτανης στη νομική σχολή Fletcher του πανεπιστημίου Tufts, Τζ. Σταυρίδης, έδωσε ευθύς εξαρχής τον τόνο: «Στον 21ο αιώνα αντιμετωπίζουμε νέες προκλήσεις στον τομέα της ασφάλειας, σε όλο τον πλανήτη και πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε συλλογικά».

Κατονομάζοντας το «βίαιο εξτρεμισμό» ως μία από τις προκλήσεις προς αντιμετώπιση, είπε πως έχει εκφράσεις τόσο ρατσιστικές όσο και «πολιτικές», πρόσθεσε ότι στην παρούσα φάση η πιο ανησυχητική μορφή του είναι το «Ισλαμικό Κράτος», εκτιμώντας ότι αντιπροσωπεύει ένα νέο επίπεδο τρομοκρατίας. Επέμεινε ότι προς αντιμετώπισή του «δεν πρέπει να τραβήξουμε το πόδι από το γκάζι, αλλά να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας».

Τόνισε ότι η Ανατολική Μεσόγειος θα συνεχίσει να αποτελεί σημείο αναφοράς στις διεθνείς εξελίξεις λόγω των γεγονότων στη Συρία και τις ευρύτερες «γεωπολιτικές προκλήσεις», με την Ελλάδα, όπως αναγνώρισε, να παίζει σημαντικό στρατηγικό ρόλο.

Αναφέρθηκε, επίσης, στις εξελίξεις στην Ουκρανία, τονίζοντας τις «σημαντικές διαφωνίες» που έχουν ΗΠΑ και ΝΑΤΟ με Ρωσία. Στηλίτευσε, συγκεκριμένα, τη Μόσχα για την προσάρτηση της Κριμαίας, τη στήριξη στον Ασαντ και τις ρωσικές κυβερνο-επιθέσεις που επηρέασαν, όπως είπε, τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. Αναγνώρισε, ωστόσο, ως πεδία που μπορούν να καταλήξουν σε κάποιο κομπρεμί, την κατάσταση στο Αφγανιστάν, τον Αρκτικό Κύκλο - που, όπως είπε, μπορεί να γίνει μια περιοχή «χαμηλής έντασης» με διακρατική συνεργασία σε ζητήματα Ερευνας και Διάσωσης και οικολογίας - την αντιτρομοκρατία, την καταπολέμηση του εμπορίου ναρκωτικών και της πειρατείας.

Χαρακτήρισε, επίσης, προκλήσεις την αντιμετώπιση του Ιράν (ότι αποτελεί κίνδυνο για χώρες συμμάχους και «φίλους» των ΗΠΑ, όπως η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ) και τη Β. Κορέα.

Εκτίμησε, εξάλλου, ότι η «άνοδος της Κίνας επίσης θα δημιουργήσει προκλήσεις», παραπέμποντας και σε εκτιμήσεις που αναδύονται από το ιστορικό παρελθόν, πως όταν αναδύεται μια νέα δύναμη, αντιπαρατίθεται νομοτελειακά σε μια προϋπάρχουσα δύναμη (βλ. ΗΠΑ) «και αυτό καταλήγει σε πόλεμο», κάτι που, όπως σημείωσε, πρέπει να αποφευχθεί μέσα από... «διάλογο και αλληλοκατανόηση».

Τάχθηκε, δε, υπέρ μιας «ενοποιημένης Ευρώπης», ξορκίζοντας τις υπάρχουσες φυγόκεντρες δυνάμεις (π.χ. Brexit). Οπως, επίσης, ξόρκισε «τάσεις απομονωτισμού», που όπως υπονόησε ενδέχεται να αναπτυχθούν εντονότερα στις ΗΠΑ επί διακυβέρνησης Τραμπ, χαρακτηρίζοντας και αυτά τα δυο θέματα ως «προκλήσεις» που πρέπει να αντιμετωπιστούν, με «πολιτικά μέσα», όπως είπε, και στους δυο πόλους του ευρωατλαντικού άξονα.

Σημειωτέον, ερωτηθείς αργότερα για το πώς μπορεί να επηρεάσει αυτή η περιλάλητη τάση απομονωτισμού της νέας διακυβέρνησης στις ΗΠΑ τη δική τους στρατιωτική δραστηριότητα αλλά και αυτή του ΝΑΤΟ, ο Σταυρίδης εκτίμησε ότι ο Τραμπ θα υποστηρίξει τη δράση κατά του «Ισλαμικού Κράτους», θα συνεχίσει να θεωρεί το ΝΑΤΟ πυλώνα ασφάλειας και των ΗΠΑ, αλλά θα πιέσει τους «συμμάχους» να αναλάβουν μεγαλύτερο μερίδιο στρατιωτικών δαπανών της λυκοσυμμαχίας. Επίσης, εκτίμησε ότι η νέα αμερικανική διοίκηση θα είναι πιο ανοικτή σε διάλογο με τη Μόσχα και «θα εμπλακεί περισσότερο στην αντιμετώπιση της Κίνας, εστιάζοντας ιδίως σε όσα συμβαίνουν στη Νότια Κινεζική Θάλασσα».

Σε αυτό το σύνθετο διεθνές περιβάλλον, αναγνώρισε βασικό ρόλο στο ΝΑΤΟ, ως «πυλώνα ασφαλείας» και «ζωτικής αξίας συμμαχία» για την «παγκόσμια ασφάλεια» και εκτίμησε ως πιθανή μια «στρατιωτική δραστηριότητα» εναντίον Ιράν και Β. Κορέας.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, αναγνώρισε βασικό, στρατηγικό ρόλο στην ΠΑ, για προβολή ισχύος, αποτροπή, κυριαρχία στον αέρα και την υποστήριξη μέσω στρατηγικών αερομεταφορών σε ήδη ανεπτυγμένες δυνάμεις επί του πεδίου. Πιάνοντας και άλλες πτυχές, στάθηκε ιδιαίτερα στην ανάγκη για παραπέρα ανάπτυξη των δορυφορικών συστημάτων και των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones), αλλά και τη συνδυασμένη δράση αεροπορικών δυνάμεων, ειδικών δυνάμεων και δράσης στον κυβερνοχώρο.

Προηγούμενα, κηρύσσοντας την έναρξη του συνεδρίου, ο Α/ΓΕΕΘΑ Ευ. Αποστολάκης είπε: «Ζούμε σε ένα κόσμο γεμάτο προκλήσεις και απειλές εναντίον της ασφάλειας. Η Ελλάδα είναι σε μια από τις πιο ευαίσθητες, σήμερα, περιοχές του κόσμου. Ταυτόχρονα είναι πάροχος ασφαλείας στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, με τις Ενοπλες Δυνάμεις να παίζουν ρόλο - κλειδί σε αυτό το ζήτημα».

Στο δικό του χαιρετισμό, ο Α/ΓΕΑ Χρ. Χριστοδούλου είπε: «Τώρα όσο ποτέ έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια σειρά από προκλήσεις. Η κατάσταση σε Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή οδηγεί τις ΠΑ της Ευρώπης να επανακαθορίσουν τακτικές και στόχους».

Ο Αμερικανός πτέραρχος, διοικητής του Αεροπορικού Στρατηγείου του ΝΑΤΟ στο Ράμσταϊν της Γερμανίας, Τ. D. Wolters, τόνισε την ανάγκη μετασχηματισμού των ΝΑΤΟικών δυνάμεων πάνω στις σύγχρονες ανάγκες, ώστε να μην «προσπεραστούν» από τους αντιπάλους τους. Ανέφερε, για παράδειγμα, ότι «οι Ρώσοι εκπαιδεύονται σκληρά και προετοιμάζονται για κάθε ενδεχόμενο». Επιχειρησιακά προέταξε την αεροπορική κάλυψη από πλευράς των ΝΑΤΟικών αεροσκαφών, των 4 σχηματισμών μάχης που το ΝΑΤΟ αναπτύσσει στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, στις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία. Προέταξε, επίσης, ανάμεσα στις «ανησυχίες» των ΝΑΤΟικών το Προσφυγικό, καθώς, όπως είπε, τα τέτοια κύματα επηρεάζουν τις οικονομίες τω κρατών - μελών του ΝΑΤΟ. Διαβεβαίωσε, πάντως, ότι οι ΝΑΤΟικοί ετοιμάζονται και αναδιοργανώνονται ώστε «να είναι στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή με τις αναγκαίες δυνάμεις και ισχύ πυρός». Τόνισε, εξάλλου, την ανάγκη για στενότερη συνεργασία μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεων και των πολιτικών αρχών προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι «σύγχρονες προκλήσεις στον τομέα της ασφάλειας».

Ο υποδιοικητής του Κέντρου Αεροπορικής Ισχύος του ΝΑΤΟ (JAPCC - Joint Air Power Competence Centre) και διοικητής της Τακτικής Αεροπορίας Γερμανίας, υποπτέραρχος J. Wundrak, είπε ότι το ΝΑΤΟ βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε ένα σταυροδρόμι, όπου πρέπει να γίνει η επιλογή ανάμεσα στην πολυδιάσπαση εκπαιδευτικών προγραμμάτων και δυνάμεων ή η εμβάθυνση της διαλειτουργικότητας και της συνεργασίας. Παρέπεμψε στο ...ένδοξο παρελθόν τους, όπου είχαν επιτύχει στενή διασύνδεση δυνάμεων και αυξημένους προϋπολογισμούς στρατιωτικών δαπανών για να αντιμετωπίσουν την ΕΣΣΔ, ζητώντας να ακολουθηθεί ξανά ο τέτοιος δρόμος μπρος στις νέες, αναδυόμενες απειλές. Να αυξηθούν οι κοινές ασκήσεις και συνεκπαιδεύσεις, να γίνεται σκληρότερη και ρεαλιστική εκπαίδευση καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, έστω σε διμερές επίπεδο, αν δεν γίνεται να συγκεντρωθούν περισσότερες δυνάμεις. Εστίασε, επίσης, στις «καλές σχέσεις», το χειρισμό βασικά των ΜΜΕ, ώστε να περνάνε προς τα έξω την καλύτερη δυνατή «δημόσια εικόνα», στοιχίζοντας λαϊκά στρώματα στα προτάγματα της λυκοσυμμαχίας.

Ο Α/ΓΕΑ της Ισπανικής ΠΑ J.G. Arnaiz παρουσίασε ως μια από τις προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσουν τις εξελίξεις στη «νότια πτέρυγα» του ΝΑΤΟ, εστιάζοντας στη Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική, ζητώντας μονιμότερη επιτήρηση της ζώνης από τις ΠΑ.

Ο ταξίαρχος της Ολλανδικής ΠΑ Frans Osing, εστιάζοντας στις προκλήσεις για τις ΠΑ της ΕΕ, αναφέρθηκε εκτός από την «τρομοκρατία» και επιχειρησιακά ζητήματα, και στην άνοδο του «λαϊκισμού», τη «διάβρωση της ευρωενωσιακής ιδέας», τη μεγαλύτερη πόλωση στο εσωτερικό του ευρωμορφώματος. Προειδοποίησε, εξάλλου, ότι Ρωσία και Κίνα έριξαν τα τελευταία χρόνια μεγάλο βάρος στην ανάπτυξη αεροπορικών δυνατοτήτων, με τη Ρωσία να καλύπτει το όποιο κενό την χώριζε από το ΝΑΤΟ. Προειδοποίησε ότι σήμερα η προβολή ισχύος της ΕΕ είναι «προβληματική». Οτι άλλα κράτη εστιάζουν στην άμυνά τους στα ανατολικά, κι άλλα στο νότο. Οτι έτσι τίθεται υπό αμφισβήτηση η «συλλογική άμυνα των κρατών - μελών».

Ο Γερμανός αντισμήναρχος, υπηρετών στο προαναφερόμενο JAPCC, Andre Haider, ανέπτυξε τη χρησιμότητα και ικανότητες των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, μια από τις βασικές προτεραιότητες του ΝΑΤΟ για τα επόμενα χρόνια.

Ο P. W. Gray, ταξίαρχος ε.α. της βρετανικής RAF, με πείρα στην αντιμετώπιση του ιρλανδικού IRA, επέμεινε για την ανάγκη κυριαρχίας στον αέρα, με ένα ισχυρό κέντρο λήψης αποφάσεων και αποκεντροποιημένη δομή άμεσης εκτέλεσής τους, συνδυασμένα με σύγχρονα συστήματα επικοινωνιών, συγκέντρωσης, ανάλυσης και διάχυσης πληροφοριών.

Ο, δε, αρχηγός της ελληνικής Τακτικής Αεροπορίας, Γ. Μπλιούμης, αναφέρθηκε στην πτυχή τού πώς η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τις Ενοπλες Δυνάμεις σε Ελλάδα και άλλες χώρες, όπως Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία και ΗΠΑ, με μικρότερους προϋπολογισμούς ή αναγκαστικές αλλαγές στη δομή τους, έως και με «κατάρρευση των αμυντικών προϋπολογισμών» σε χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη.