Διαρθρωτικές αλλαγές «εδώ και τώρα» αξιώνει το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), που απηχεί τις απόψεις των μεγαλοεπιχειρηματιών (εμπόρων, βιομηχάνων, τραπεζιτών κλπ.) της χώρας, κατηγορώντας την κυβέρνηση για καθυστέρηση, ατολμία αλλά και... οπισθοδρόμηση(!) στο συγκεκριμένο τομέα της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής. Η αξίωση αυτή, η οποία παραπέμπει στις ήδη προωθούμενες από την κυβέρνηση αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, καθώς και στην επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, διατυπώνεται στην τριμηνιαία έκθεση του ΙΟΒΕ για την ελληνική οικονομία (τελευταίο τρίμηνο του 1999), η οποία δόθηκε προχτές στη δημοσιότητα.

Στην τριμηνιαία έκθεσή της η ηγεσία του ΙΟΒΕ:

• Παροτρύνεται η κυβέρνηση να προχωρήσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα σε όλα εκείνα τα μέτρα, που άρχισε ήδη να δρομολογεί και τα οποία -μετά τις εκλογές- θα σημάνουν το σάρωμα των εργασιακών σχέσεων, την καταβαράθρωση του ασφαλιστικού συστήματος και το ξεπούλημα της εναπομεινούσης δημόσιας περιουσίας της χώρας.
• θεωρεί στην ουσία άνευ ουσίας την πρόσφατη αναπροσαρμογή της κεντρικής ισοτιμίας της δραχμής, αν η απόφαση αυτή δε συμπληρωθεί με νέα αντιλαϊκά μέτρα. Οπως αναφέρεται «η ισοτιμία ένταξης θα πρέπει να συνεπικουρείται από μέτρα βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, μεταξύ των οποίων είναι και οι διαρθρωτικές αλλαγές», οι οποίες όπως υποστηρίζεται «έχουν καθυστερήσει πολύ».

Στο ίδιο πνεύμα η έκθεση επισημαίνει ότι οι συντελεσθείσες διαρθρωτικές αλλαγές «κατά το 1999 ήταν οριακές, ενώ προ της απόφασης για την ένταξη στην ΟΝΕ, δεν προβλέπεται να υλοποιηθεί κάποια σημαντική αλλαγή». Το ΙΟΒΕ κατηγορεί επίσης την κυβέρνηση για «αλλαγή πλεύσης» στην πολιτική διαρθρωτικών αλλαγών, υποστηρίζοντας για το 2000 ότι «οι διαρθρωτικές αλλαγές θα είναι συντηρητικού χαρακτήρα και θα στοχεύουν στον περιορισμό αντί στη διεύρυνση του ανταγωνισμού στις αγορές».

Σε ό,τι αφορά τον πληθωρισμό, εκτιμάται ότι «με τα μέχρι στιγμής δεδομένα και παρά την αύξηση του τελευταίου τριμήνου του 1999, ο πληθωρισμός αναμένεται να μειωθεί τους πρώτους μήνες του 2000 και η Ελλάδα να ικανοποιήσει «κατά γράμμα» το σχετικό κριτήριο της Συνθήκης του Μάαστριχτ». Υπό το πρίσμα αυτής της εκτίμησης, καλεί την Τράπεζα της Ελλάδας να «ασκήσει περισσότερο τολμηρή νομισματική πολιτική». Συγκεκριμένα, εκτιμά ότι η ΤτΕ «μπορεί να μειώσει τα ελληνικά επιτόκια στα επίπεδα των ευρωπαϊκών» και «να αφήσει τη δραχμή να διολισθήσει προς τη νέα κεντρική ισοτιμία ύστερα από την ανακοίνωση της τελευταίας», προκειμένου «να αποφευχθούν πιθανές πιέσεις στη δραχμή από κάποια μαζική εκροή κεφαλαίων ή διαταραχή στις διεθνείς χρηματαγορές».

Τέλος, σε ό,τι αφορά την πορεία του ελληνικού χρηματιστηρίου, η έκθεση επισημαίνει ότι «δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα "μιας αυτόνομης" διόρθωσης στο ΧΑΑ», ενώ ταυτόχρονα κάνει λόγο για κινδύνους που «πηγάζουν από τις χρηματαγορές, διεθνείς και εγχώριες». Συγκεκριμένα τονίζει ότι «κάποια κρίση όπως αυτή της Ρωσίας τον Αύγουστο του 1998, ή μια μεγάλη διόρθωση στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης είναι πιθανόν να επηρεάσει το ήδη ευμετάβλητο και "νευρικό" ΧΑΑ».