Το νομοσχέδιο δημιουργεί δύο νέες θυγατρικές εταιρείες στις, οποίες δίνεται γερή «προίκα» λιγνιτικών μονάδων και ορυχείων σε Φλώρινα και Μεγαλόπολη, καθώς και όλος ο απαιτούμενος μηχανολογικός και κτιριακός εξοπλισμός, και στη συνέχεια θα παραχωρηθούν σε ιδιώτες «επενδυτές» οι οποίοι θα βρουν έτοιμα «μαγαζιά», που θα τους εξασφαλίζουν βέβαιη κερδοφορία. Την ίδια ώρα πέφτει «τσεκούρι» στα δικαιώματα των εργαζομένων, που περιλαμβάνονται κι αυτοί στην «προίκα» των δύο νέων εταιρειών, ενώ παράλληλα ετοιμάζονται αποσπάσεις σε άλλες θέσεις και θυγατρικές της ΔΕΗ για τους «πλεονάζοντες».

Το νομοσχέδιο ακολουθεί την πολιτική της ΕΕ για την πλήρη «απελευθέρωση» του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας - την παράδοσή του δηλαδή σε ιδιωτικούς μονοπωλιακούς ομίλους - ενώ εξυπηρετεί και το στόχο μείωσης της παραγωγής ηλεκτρισμού από λιγνίτη, με ταυτόχρονη ενίσχυση άλλων κλάδων παραγωγής, όπως των ΑΠΕ αλλά και του φυσικού αερίου.

Η κυβέρνηση προσπάθησε με ένα «άτυπο» ενημερωτικό σημείωμα να εμφανίσει το δικό της σχέδιο ιδιωτικοποίησης ως «καλύτερο» από εκείνο που είχε προτείνει η προηγούμενη κυβέρνηση με τη «Μικρή ΔΕΗ». Το μόνο βέβαιο είναι πως πέρα από τον αποπροσανατολιστικό καβγά που σίγουρα θα ακολουθήσει τις επόμενες μέρες μεταξύ κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, με κάθε σχέδιο «απελευθέρωσης» τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα θα υποστούν βαρύτατες συνέπειες εξαιτίας της εκτόξευσης του κόστους ηλεκτρικού ρεύματος, την ίδια ώρα που οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα θησαυρίσουν.

Επίσης πρέπει να σημειωθεί η υποκρισία πολλών από όσους σήμερα εμφανίζονται να διαμαρτύρονται για την πώληση των λιγνιτικών μονάδων, όπως η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΔΕΗ, η οποία αποσιωπά το γεγονός ότι το σχετικό νομοσχέδιο υπακούει ακριβώς στην πολιτική της ΕΕ και στις ανάγκες κερδοφορίας των ιδιωτικών μονοπωλίων. Οπως επίσης ότι αποτελεί συνέχεια μιας πολιτικής που έρχεται από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, σύμφωνα πάντα με τις σχετικές κατευθύνσεις της ΕΕ, εφαρμόστηκε με τη μέθοδο της «σαλαμοποίησης» από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες την υποστήριξαν διαχρονικά, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Το νομοσχέδιο προβλέπει τη δημιουργία δύο θυγατρικών εταιρειών της ΔΕΗ, στις οποίες θα μεταφερθούν οι προς πώληση μονάδες σε Φλώρινα και Μεγαλόπολη, καθώς και δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης στα ορυχεία λιγνίτη στις δύο περιοχές. Πιο συγκεκριμένα, στην πρώτη εταιρεία μεταβιβάζονται η μονάδα ηλεκτροπαραγωγής «Μελίτη 1», ονομαστικής ισχύος 330 MW, και η άδεια για τη «Μελίτη 2», ισχύος 450 MW, μαζί με τα δικαιώματα εκμετάλλευσης στα κοιτάσματα Κλειδιού, Λόφων Μελίτης και Βεύης. Στη δεύτερη εταιρεία μεταβιβάζονται οι Μονάδες 3 και 4 της Μεγαλόπολης, ονομαστικής ισχύος 300 MW η καθεμιά, και τα δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης στα ορυχεία της περιοχής Μεγαλόπολης. Παράλληλα μεταβιβάζονται μια σειρά περιουσιακών στοιχείων, μεταξύ των οποίων κτιριακές και μηχανολογικές εγκαταστάσεις, εξοπλισμός, χώροι απόθεσης αποβλήτων κ.λπ.

Οι δύο εταιρείες θα πωληθούν μέσω διεθνούς διαγωνισμού, που θα πρέπει να έχει ξεκινήσει έως την 31η Μάη και να έχει ολοκληρωθεί με την υπογραφή της σύμβασης αγοραπωλησίας των μετοχών εντός έξι μηνών. Οι υποψήφιοι «επενδυτές» θα μπορούν να υποβάλλουν προσφορές για την απόκτηση της μίας εκ των δύο εταιρειών ή και των δύο.

Η ΔΕΗ ΑΕ θα ορίσει, κατόπιν προηγούμενης έγκρισης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, «εξειδικευμένο και κατάλληλα πιστοποιημένο διεθνή ανεξάρτητο εκτιμητή», ο οποίος «θα προσδιορίσει ένα δίκαιο εύρος της εμπορικής αξίας» των δύο εταιρειών. Επίσης, με σύμφωνη γνώμη της Επιτροπής θα οριστεί άλλος «εξειδικευμένος σύμβουλος», ανεξάρτητος από το ελληνικό Δημόσιο και τη ΔΕΗ, αλλά που θα αμείβεται από τη ΔΕΗ, ο οποίος «θα ενεργεί ως εντολοδόχος παρακολούθησης των δεσμεύσεων της Ελληνικής Δημοκρατίας». Πιο συγκεκριμένα, ο «ειδικός εντολοδόχος» θα παρακολουθεί τη διαχείριση των μονάδων ορυχείων και λοιπών περιουσιακών στοιχείων έως την ολοκλήρωση του διαγωνισμού, ενώ θα έχει άμεση εποπτεία της διαγωνιστικής διαδικασίας και ανάμεσα σε άλλα θα αξιολογεί τους «επενδυτές» και τις υποβαλλόμενες προσφορές.

Το νομοσχέδιο θέτει επιπλέον τις βάσεις για το «ξήλωμα» των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων που θα μεταφερθούν στις δύο νέες εταιρείες, αφού όπως αναφέρει η παράγραφος 2 του άρθρου 4 το εργασιακό καθεστώς θα οριστεί από νέο κανονισμό εργασίας. Η μόνη «υποχρέωση» των νέων αφεντικών είναι να διατηρήσουν για μια εξαετία τις υφιστάμενες θέσεις εργασίας, χρονικό όριο «λογικό» για τις παραγωγικές ανάγκες των νέων εταιρειών, αλλά καθόλου «προστατευτικό» για τους σημερινούς εργαζόμενους, όπως επιχειρεί να το παρουσιάσει η κυβέρνηση.

Επίσης, με την αμέσως επόμενη παράγραφο απαγορεύεται ρητά από τη ΔΕΗ να επαναπροσλαμβάνει προσωπικό των δύο εταιρειών για διάστημα δύο ετών από την υπογραφή των συμβάσεων μεταβίβασης, προκειμένου «να μην διακυβευθεί η οικονομική βιωσιμότητα και ανταγωνιστικότητα των εταιρειών κατά τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας τους». Σε σχέση με το προσωπικό της ΔΕΗ που δεν θα μεταφερθεί στις νέες εταιρείες, το νομοσχέδιο προβλέπει τη μετάθεσή του σε άλλες μονάδες της Επιχείρησης ή σε θυγατρικές της, ή να ενταχθεί σε πρόγραμμα «εθελουσίας εξόδου», με όρους και προϋποθέσεις που θα προσδιοριστούν με απόφαση του ΔΣ της ΔΕΗ.