Τις θυσίες χωρίς τέλος του λαού, με ή χωρίς μνημόνια για την κερδοφορία των μονοπωλίων, περιέγραψε ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ, Μ. Ψαλιδόπουλος, ενημερώνοντας χτες την Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής για τις οικονομικές εξελίξεις.

Σχετικά με τη «βιωσιμότητα» του ελληνικού χρέους, γύρω από το οποίο είναι σε εξέλιξη έντονοι ενδοαστικοί ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΔΝΤ και Γερμανία, ο εκπρόσωπος στο ΔΝΤ σημείωσε, αναφερόμενος στην «έκθεση βιωσιμότητας» του χρέους που ετοιμάζει το Ταμείο, ότι «η υπάρχουσα ανάλυση περί χρέους θεωρεί το χρέος της Ελλάδας βιώσιμο έως το 2030. Το ζήτημα είναι ότι μετά το 2030 υπερτερούν οι αρνητικοί παράγοντες και για το λόγο αυτό το χρέος χαρακτηρίζεται ως μη βιώσιμο».

Επανέλαβε και εκείνος ότι «τελευταία ευκαιρία που δίνεται» για τη συμμετοχή ή μη του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα είναι το Γιούρογκρουπ της ερχόμενης βδομάδας, σημειώνοντας ότι «εάν θέλουν οι Ευρωπαίοι να συμμετάσχει το Ταμείο στο ελληνικό πρόγραμμα να πουν τα μέτρα για το χρέος, τα οποία έχουν κατά νου», ενώ πρόσθεσε ακόμα ότι «τα μέτρα αυτά πρέπει να είναι ποσοτικοποιημένα. Δηλαδή, το Ταμείο έχει συντάξει μια ανάλυση του ελληνικού χρέους βασισμένη σε ορισμένες υποθέσεις που αφορούν στη μελλοντική εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας, το πώς θα πάνε τα επιτόκια και άλλες υποθέσεις και να δώσουν την εικόνα ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο».

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, αφού αναφέρθηκε στο ρόλο του ΔΝΤ, λέγοντας ότι «είναι πολύ συγκεκριμένος, είναι να τσακίζει δικαιώματα των εργαζομένων, των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων, να δημιουργεί ένα ευνοϊκό πεδίο για τη δράση των πολυεθνικών στις χώρες όπου βάζει το πόδι του», στη συνέχεια έθεσε σειρά ερωτημάτων όπως το ποια θα είναι τα ανταλλάγματα, τα οποία ζητούν ΔΝΤ και ΕΕ για την όποια ελάφρυνση του ελληνικού κρατικού χρέους και σε τι πρέπει να υποβληθεί ο ελληνικός λαός για να έχουμε αυτήν την απομείωση καθώς και ποιες θα είναι οι συνέπειες στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία από τον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ - ΕΕ που οξύνεται.

Ρώτησε ακόμα, δεδομένου πως σε όλες τις εκθέσεις του ΔΝΤ αναφέρεται ότι «είναι ευκαιρία που βρισκόμαστε σε φάση ανάκαμψης να επιταχυνθούν οι μεταρρυθμίσεις. Ομως θα θέλαμε κάτι πιο συγκεκριμένο με τον όρο "μεταρρύθμιση". Αυτό, για να γίνεται κατανοητό για το ποια θα είναι η επόμενη μέρα για τους εργαζόμενους και για τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα στην πορεία υλοποίησης αυτών των μεταρρυθμίσεων και κατά πόσον αυτές οι μεταρρυθμίσεις επιβεβαιώνουν το αφήγημα της κυβέρνησης περί δίκαιης ανάπτυξης, περί καθαρής εξόδου στις αγορές και περί του τέλους των βασάνων των λαϊκών στρωμάτων;».

Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ απέφυγε να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις, λέγοντας ότι θα μελετήσει τις ερωτήσεις και θα απαντήσει γραπτώς «εν καιρώ». Ωστόσο, δίνοντας το στίγμα σημείωσε: «Δεν χρειάζεται να ξαναπώ γνωστά πράγματα. Είναι αυτό που ήδη από τη δεκαετία του 1990 ονομάζεται Συναίνεση της Ουάσιγκτον, δηλαδή μια προσέγγιση να εξυγιάνεις τα δημόσια οικονομικά σου με μείωση δαπανών, με ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων, με ένα βραχυχρόνιο νοικοκύρεμα στα γρήγορα, να τελειώνουμε και να φεύγουμε. Αυτή είναι η πολιτική του Ταμείου».