Το χάσμα μεταξύ ανεπτυγμένων και υπανάπτυκτων χωρών, μεταξύ πλούσιων και φτωχών του πλανήτη, διαρκώς διευρύνεται. Δείκτης της απόστασης που μεγαλώνει είναι και η πρόσβαση στις τεχνολογίες. Πρόσβαση απαγορευμένη για τις «αδύνατες» χώρες, αλλά και για τους «αδύνατους» της κάθε χώρας χωριστά.

Στην «Εκθεση για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη του 2001», που εκπονήθηκε από το «Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη» (UNDP) σημειώνεται ότι οι πιο σημαντικές τεχνολογικές ευκαιρίες για τους φτωχούς έχουν χαθεί. «Οι δημιουργοί τεχνολογίας στον ιδιωτικό τομέα, ανταποκρίνονται στις ανάγκες των καταναλωτών υψηλού εισοδήματος, περισσότερο από ότι στις ανάγκες αυτών που έχουν μικρή αγοραστική δύναμη» αναφέρεται ενδεικτικά.

Ακόμα: «Η διάδοση της τεχνολογίας είναι άνιση. Οι ανεπτυγμένες χώρες (του ΟΟΣΑ) διαθέτουν το 80% των χρηστών του διαδικτύου διεθνώς. Το συνολικό διεθνές εύρος ζώνης συχνοτήτων για όλη την Αφρική είναι λιγότερο από αυτό της πόλης του Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Το συνολικό εύρος ζώνης συχνοτήτων για τη Λατινική Αμερική είναι σχεδόν ίσο με εκείνο της Σεούλ στην Κορέα,

»Πιο παλιές τεχνολογίες δεν έχουν ακόμα φτάσει στους φτωχούς αυτού του κόσμου. Ο ηλεκτρισμός που χρησιμοποιείται ευρέως από την εποχή της ανακάλυψης του γλόμπου, το 1870, δεν είναι ακόμα διαθέσιμος σε δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους, δηλαδή το 1/3 του πληθυσμού της Γης. Επίσης, δύο δισ. άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε χαμηλού κόστους βασικά φάρμακα, όπως η πενικιλίνη».

Εξάλλου, στην Εκθεση περιλαμβάνεται ένας «Δείκτης Τεχνολογικών Επιτευγμάτων» (ΤΑΙ). Ο ΤΑΙ όπως αναφέρεται στην Εκθεση, δείχνει ότι η ύπαρξη διεθνούς επιπέδου τεχνολογικών κέντρων δεν αρκεί για να διασφαλίσει τη διάδοση της τεχνολογίας σε ολόκληρη τη χώρα όπου υπάρχει αυτό το κέντρο. «Η Ινδία, έδρα ενός εκ των πιο δυναμικών κέντρων, βρίσκεται ακόμα στην 63η θέση στο ΤΑΙ, πίσω από τη Ζιμπάμπουε, τη Συρία και την Παραγουάη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η περιοχή Μπανγκαλόρ, στην οποία είναι συγκεντρωμένο μεγάλο μέρος της τεχνολογίας της Ινδίας, είναι ένας μικρός θύλακας, σε μια χώρα όπου ο μέσος ενήλικας λαμβάνει μόνο πέντε χρόνια μόρφωσης. Περισσότερο από 40% των ενηλίκων στην Ινδία είναι αναλφάβητοι, η κατανάλωση ηλεκτρισμού είναι μισή από αυτή της Κίνας και υπάρχουν μόνο 29 τηλέφωνα ανά χίλια άτομα.»

Σημειώστε και τα εξής: Σε κέντρα όπως η Μπάνγκαλορ συγκεντρώνονται ερευνητικά ινστιτούτα, νέες επιχειρήσεις και κεφάλαιο «επιχειρηματικού κινδύνου» (venture capital) που επενδύεται σε νέες τεχνολογίες με το ρίσκο της αμφίβολης αποδοχής και χρήσης τους από τους καταναλωτές. Πρώτη στην κατάταξη του ΤΑΙ βρίσκεται η Φιλανδία, ακολουθούμενη από τις ΗΠΑ, τη Σουηδία και την Ιαπωνία. Η πρωτοπορία της Φινλανδίας έναντι των ΗΠΑ οφείλεται, κατά την Εκθεση, κυρίως στο υψηλότερο ποσοστό των πολιτών της που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο και επειδή έχει μεγαλύτερο ποσοστό πολιτών που είναι εκπαιδευμένοι στις προηγμένες τεχνολογίες. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 26η θέση πίσω από χώρες, όπως οι Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβενία και Σλοβακία. Η Κύπρος στην 33η, πίσω από χώρες όπως η Βουλγαρία, η Πολωνία και η Κροατία.

Η Εκθεση αναφέρει ότι «σε αυτήν την εποχή του διαδικτύου, όποια χώρα αποτύχει να κάνει αποτελεσματική χρήση της τεχνολογίας είναι πιθανό να δει τον εαυτό της να μένει πίσω αναφορικά με την ανθρώπινη ανάπτυξη και να περιθωριοποιηθεί στην παγκόσμια οικονομία.» Με απλά λόγια, χώρες που στο σημερινό σύστημα ήδη υποφέρουν από την ανισόμετρη ανάπτυξη και αδικούνται από τις καπιταλιστικές αντιθέσεις, αύριο θα περιθωριοποιηθούν κι άλλο, βλέποντας το χάσμα ανάμεσα σε αυτές και τις τεχνολογικά ανεπτυγμένες να αυξάνεται.